Leifur


Leifur - 06.07.1883, Síða 2

Leifur - 06.07.1883, Síða 2
ðrðugleika 1 ífsins en vilja hel'/.t fá allt, sem j»eir sækaj»t eptir í heirainum rjett upp í head-; urntr á sjer fyrirhafnarlaust, án þoss að erviða nokkuð fyrir pvi, sem ekkert vilja annah en eintóma pjóða bltndun, yilja að allar pjóðir, utan einn einstakur pjóðHokkur leggi niður sitt móðurrnal og 011 pjóéerais einkenni; apt- ur eru aðrir, sem hafa yndi af að *já stóra Og óblau laða, mentaða og starfsama pjóðflokka hrcrn samhliða öðrum keppa franr i vísiudaitgri og vei'klagri starfsemi, og panuig tvtikja fj irbál í allar framfarir með pvi að vilja v®ra livcr aunari meiri. piu eð pjóðernisástin cr af forsjónar ínnar ker.di svo fastlega inn-rsett í aiirn skyn- *amra, rjettsýnna og vel hugsandi manna talir, og #f vjer skoðum msunkynssöguna ailt íg' gn um fra upphafi vega, pá sjáurn vjer. aö ckk- ert bál hefir brent úr vcgi b*ði einstakra mauaa og svo. lieilia pjóðflokka, meiri og stór- koitlegri torfsai'ur enu pjóðernibást einstakra manna og pjúða. jrar eð prí tr óneitanlegt að pjótain isástin er af drottins kendi inn-rœtt í maon- iegt eðii, og að hén .undir eugum kringum stEBÖum, sje licnsi rjettilíga frarn fylgk getui' skoðast eöur framkvcBmst nema sem sijutíin- lsg. affarasaíl og fógur kug'inynd eður starfi og sterkt hjálpai' meðal fyrir tímaaisga o§ oilifa vslferð mannsius, er j)á sigi skylda hvsn eins út af fyrir sig, og síðan hvsrs ei»s pjóð- ílokkt að sfla og rækta pettab tmiskTíemdar rn®ðal i hjarta síisu oins og hvarn annan siö- ferðitlegnn tóma fiif mdnganie.sta, *r getur leitt meiin á rjetta lífs stefuu. K*ru lanlar! látiö ek.-.i pað kseriagarlejsi, pað ómousku hirðuleysi sf yður spyrjait pjor kattiö í bi.rtu peirri irgru hugmyud pigar pj*r kom ið hjer tii hálfu, að #ltka- jejóo yöar og auka sóma hennar, gsstið pjsi fjrst ab kvui'ju pjer tapið og hvað pj»r eyðiieggið með pví að *l#ppa pjóðeruisastinui, og hvað pj»r grteðið og hvað pjer uppbyggið m#ð pví að glœða hana og rockta í brjóstum yðar og fram fylgja hvötum hcnnar i starfteuii yðar. pað. #»m rjer ey&ileggjum með pvi að sleppa pjóð- erais ástinni er íslenzka pjóeiu í heild sinui baói pað, hitigað er komiö og pað, sem eptir fitur heima. Vjer, sem pegar höfum flatt vestur Hm haf og sett ots uiour i pmsum stöðum í hálin pestari, gffum löndum von.*v htina tteika hTÖt til ab fij'ja harðindi náttúvunBar ] »r, i von um stjrk og kiðbeiniuju pcgar hiugað k#mur, »n pegar peir œtla til hjálparicuar *ð grípa, pi fmna peir om tvístraða hÍDgað Og pangaö ÍBuauum ókunna pjóhflokka, krapt- laasa og vaamijna til að viita peim cokkra liiðbiiuingu cður tty'rk, siðau hljóta pcír að standa f.vtakir fjclautir einmana og hjáipar purf- andi miðal ókunnHgra pjói flokka og i.afa ong- in ráð að draga frarn lifið HCBia taka pað sania fyrir og vjer, að tvistra sj«r út á meðal ókunnugra pjóðfijicka, tii aö leita sjcr atvii.nu avo peir geti dregið frnm lífið. Mtð pcssu móti eyðiloggjum vjer biö ískn/.ka pjóötrai *ó vjer erum búnir aö visa heuui veein til freisis og farsseldar bústaðuuna hjor iuegia hafn'ns gefum pcim tilefni til að streyma áriega vest- ur um hafmJau kúgiiu og haröindum heima; pað er engiun eii, að irltga mun kjtr < ptir streyaaa íjöldi af hinum kjark 'bezíu 1 mdurn vorum heiman að hjer tii háifu, og epti. pví, sem viiiiKi krapturin minkar og kjark bc/.tu og frjáÍilynduftu uienu pjóíarii.uar /»J.ka, { * verða ptir, sim eptir sitja og ckki ckvja r r huugri og harðœri, nauðbeygðir ti> aö fljja landið, svo p»ð eru aliar Jíkur til aö liland verði innan fárra ára oröið pað, sem paö wtti að vera ( nefuii. eyðimörk ) en með peirri lifii stefHU, er vjer höíum tekið om hjor i.ú, hljóta iandar, jaía fljótt og peir stíga fæti lÍHHm á háifu pests. að tvistra sjcr út á mcðai pjtocnia pjóðíiókka og liverfa par einseg 34. vatni drðpi í sjávar djáp. pannig eyðiiegfjum vjt-r pá kiö íslem.ka pjóðerni, tóipum heiöri peim, er vjer hefðuin getað á unnið osr b.cö pví að bygg» upp fagra og fjölmcnna ísienzka rýlendu og viðhalda tungu vorri og pjóð kostum um aldur og æii. göngum fram b.á liinu fagra og pýðingar mikla góðverki. er \jer hefcunr getað gjórt á 1 nduni rOrumárlega, pegar peir koma fjtlausir, -klœð- lausir, hraktir og illa út leiknir frá siuni -g tnlu órnyskunsöinu mcður, og í staðin lyrir paö, sem forfeöur vorir ha-fa á unuið sjer ódauíltgr-n heiður meö dugncði sluum og kjarki á 1.in m ógeðfelclasta af'skurð.ir geira ven ldar.'m ar, < g sem ongri pjóð nema peim nn.ndi hafa tekict ao halda uppi heiðri sínúm á, p á ávinnuin vjer oss ódauðlegan óheiður hjer í hálfu moð pví að vanrœkja aö notr. timan til að sýua liajfileglc-ikn, kjark ogdugnað i-ilen/.ku pjóðar innar par, seoi jafn gott tífkifœri gofst til pess og hjer. Nei, kssru landai! Látið tkki pað imensku ódrruj.lyndi af oss Bpyrjast. *ð vjer gleyrauiM að virða og eiska voi* cigiu pjóð, pegar vjsr komum hjcr til háifu, Ea hvernig getum vjer sýnt að vj#r virð- urn og tlskcm voi* eigin pjóð, öörnvísi cn með pvi að stofua og hyggja upp góð* cg víðJenda íslenzka Hýlendu, e.l til pcss að g®'* i'rasfikrtíint paö, purfum vjer sptur að taka upp hÍHa iögru og lofsvsrðu hugmy*d, er liföi í hjörturri vorurK fyr»t, pogar vjer kotnirsa fejfr es ssm nú ®r nserri út dauð ( nfcí’nil, nauð- sýa á að stofua íslenzka nýlondu. ) Vj«r verðum að geta pest kœru ]and*r! að par eð g«ð hefir út búið niinninu með skynt.-indar fullri sálu i hantugum líkama liacda henni til að ráða yfir ólluin dýr*m jarð*rin* ar, já, ekki einungii yfir lifandi dýrum, held- ur yfir Uuei hlutum miáuM ssm stórum iif- andi og dauðuin, sð pá getum vj®r ®kki sv»r- að íilg*..gi lífsiris^iem* vj*r tökum oss *itt- •hvert nytsaiat og‘ úgurt v»rk*fui fjrir feinclur til uð s;arf* »ð. og vinna að framkvwmdum p® s bœði hver einn út af fjiir *ig, og síðan 1 fjc-lugitkap. En hvað getur c*rið *k*mtil*gr» og *ÓHj*s»m]egrfi verkei'ui tii r.b st»rf* *ð, tvar, s#ia maður er itaddur i fiei*«i#u», eua að vÍBna að vaxti og viðgangi íinnar eigin pjóð ar c-g krcriiig getum vjer gjör t p-ið hjer í hálfu á annari hitt, en meö ísleuzkri nýleadu stofnun. Látum ots pvi al!a. t*k* tíl *tarfa í annað siau i bróðerni og einiiju ab átvíija gó?»u . haganlegan Jandsliluta, ]ar, lem vjer «kki að eins, sem nú «ru komnir veitur ui» haf, hcddur pó ailir iamlar, s*m tcs* *»* eru eptir h*imn kwmu i ciau, pá jset* p*u- líka fesgið bústaði bjá ossog aukið og ínars'- faldað kynpcetci sína. Veruut óragir og óíeimnir i að framfylgja pessutn starfa, iátum enga lœrða eður mentaða lum tsda ár oss kjarkiu eðiu' villa sjénir fjrir ois pesiu málefai viðrikj- andi, í'íynum aö vcra dálitið sjáifstseðir i hu-s- uuum voruaa, orðum og gjcrðum, reynum að rækta pá tiú i hjöi tum vorum, að guð hafi gofið os» skynsemin* til að stýra kröptum vor- um og óðrum hnefilegleikum. og að hann muui hjáipa oss og styrkj* til að fiamkvssma cdn- iivirja »yts»ma og Krleg* starfsemi ef vjer biðjum hauu og treyst sm hom m til að gjöra svo, trúum okki að öllu ieyti á lfarðu og m«ut. uöu monnina, gwtum pess fjrst að peim g*t- ur yfir sj»st, eður man cnginn ísiendÍBgnr eptir preitunuin heima, sem g«ngu á undan söfnuð- iuum með óswmllegutn eptirdæmum svo sem að drikka áfing< drjkki stan ia í prœtum, barsmiði eyika tima'n ii, er peir n»fön átk að brúka ti] guðrsskilegr* hi gJeiðmga, í ósæmilegar drykkju- ferðir, ogsuuiir, sem liaí'a auka kirkna *b gata, p*g»r paif ictl* aö Hpp fyíla embœttis verk sfn par, f»á lit* peir vluið- stela fri sj#r vitiim svo p*ir hljóta að'villast og iiggj* úti á heið- u** uppi, og siöan pegarpeir risa upp af rot blu'udi Eakkusar, pá finna peir sig stadda i allt öðrum sveitum en peir ætluðu til og auka kirkjur peirra voru 'I. Jeg segi ekki að allir | prestar á íslmsdi sjeu svona, pvi fcr beínr pað ; er eigi, en jeg segi að peir sjeu of-margir par, er fremja ýmis'legt af ósiða glœputn peim. •er j®g tedið upp; ptkkir enginn prista | ii Islandi, er gdgnuin allan skólai.ærdóm sinn bi'úk- uðu inia óreglu, o5 fyrir óregluna hlutu að sitja undir 20 ár i Reykjavíkur skólum, og pegar peir vóru búnir aö reyna til hlýfar að komast að emclœtli í oiii liverri af öllum veraldlegu stj tl unum. er læ-fu memiimir standa i á íslandi, en vegna < regiu og ófullkominnar mentunrr höfðu verið dasmdir óhœfir til að standa í nokk- urii peirra, pá tekur byzkupinn pá og kiínir á pá prestsuafni og klwðir pá 1 hempuna, og sendir pá s ðan út uin landið strn andlega laiötoga. Getur nokkur furðaö sig á pó kirkjan og frúarlifiö á íslandi sje dawft. kait og kær ingar lítlð, pet-ar höfuö kirkjunnar er eigisam- vizkusamsra eða skeitingar meira e*n svo að gjiira svona lagaða slarkara að aiidl.gum leið- tojum, og vita aí peim svona iögsðum 1 and- l»j;u stjittinm un* alll land, *n hreinsa pá bó #kki hurt* úr heuni. r r •kki vera haidið vel við málefnið. p.f;,r reriö er ao tala u» íslenika nýiend. .tofnun i Am.iiku, að hvaifla pá heim 1ii íslands ti] að tala uni bjskHp og presta p*r. Orsökin til pe.s er að mj®r íannst jeg hafa svo gott takifrri par, til að sýna peim, sem trö, ekkiá n.itt ne«a lwrðu mennina, ogálita engra orð nje gjörðir "ö neinu nýtar nema peirra, að pað er ekki cetið holit aðtráa öllu ,Pm pliri#fja ,Bur br.y « eptir Pvi, sem peir gjöra. Jeg sjöri »ö fyrír bysknpinn og prestarnir á ísk.di ▼iiji lata kallasig mentað* m.nn, en pó br.jt* peir cia, 9g jeg feefi áður uqj f,tið. ,T.S yon* aö pab ’kilji engimi «ig ,T. ,5 jeg 5je aB n;ðrjt m.ntumnni eðn lítiil.ki. dýr.i.U fe.nMf> D#j •11* ckki, jeg alit inentunina p«ð. sem hún *r, b)ö dýrm»ta.t* lino.s, s«« Illaöur g koit á >ð hr.pp* i lieimiaum sje ijettilega m.ð han* farið, «n pað cr með li*n* .ins og »uðinn; þaé .i öj]. um ijóst aö auðurinu er afl p.irra hlat., s.m gjör* ,k*J. sje Jiann i pe» m*a« höndum', .r «i.ð hann kann aö í'ar*, #n ,j. hann j pe„ mans höndum, «r okki kaun m.ð fe.n* að íara, pá er feann einskis viröi- Sama er um m.ntunina að i.gj., h»fi hún villst eð* veröi viilt mn i pi persónu, .r .kki kasn með hana að fara. pá er hún om.ki. virði. ( Fr.mfe, sR»r, ) KRISTIL. TALSM. ( Þýtt. ) Hinn nafnfrœgi Rómrerski aáttúruskoðari Pliníus. sea, Trtr iam . tíða maður jóhjlDliei>ir postnla, hefu' ritaö niargar ifegrar og fn»ð- anda athugas.usdir um djra rikiö;" m»ð*l iiunars segir hain um moldvörpun* ^Morieudo mcipit oeulos aporire,” ,«m pýðir fj‘r«t í dauð- anuiu opnar hán augu sis, og svo i sannl«ik* er. St.ni (irsök af ákr .rðun sinai hefur moid- varpan Jokuö angu aila sí«a iifstið, cb fyrst í dauðanum likur hún upp hiimm iiilu svörtu augum, sjt-r heímsin, ijós og horfir mót hiuiii. Jafnvel pó moldvarpau livorki vogna fegurfar cða nyt.emi sje i nriBu afhaldi hjá oss iiiöuh. unum. viijum vjer pó Jeifa oi» Bð bonda á ab íjöldi nf ni»nnan*a börnum, ,»ni er|1 sköpuð i guðs eigiii inyud eiga í á rainstri grein ikilt við, moldvörpuna. Fyrst í dauð.n- mp Jíta uunn rj.ttilega upp augmum, fyr.t p.gar nionn eiga að skiija við timaun og heiminD, pá fyrst v.rður hin langa iif, biiada issknuð, }>á fyrst fara monn að pjöra groinar mun á hvað er nokkur, viröi, og fcvað #r einski* virði, hvað hj.gómiegt er og hvað háleitt er; pá fyrst srrn* menn sj*r nióti hinni eilffii iífs uppsprottu og sjá m«ð aagist, að p.ir hafa breytt eÍHi og feeimskingjar, hafa hinup.

x

Leifur

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Leifur
https://timarit.is/publication/119

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.