Alþýðublaðið - 26.06.1923, Blaðsíða 2

s

AlfiýðnhraaðgerSln
framleiöir að allra dómi
bezta brauðiu í bænum.
Notar að eins bezta mjöl og hveiti frá þektum erlendum
mylnum og aðrar vöiur frá helztu firmum í Ameríku,.
Englandi, Danmörku og Hollandi. Alt efni til brauð- og köku-
gerðar, smátt og stórt, eru beztu vörutegundirnar, sem á
heimsmarkaðinum fást.
Kauplækkunar'
tilræðið.
„Hvaðan alda sjá rennr.“
>Glögt fæ ek séð, hvaðan
alda sjá rennr<, sagði Þorgils
Hölluson, er hann hafði verið
gintur til að vinna verk, er eng-
in nauður rak hann til að vinna,
í von um ávinning, er honútn
hyggnari maður gaf honum von
um, en sá jafnframt ráð til að
láta hann verða af.
Ekki er ólíklegt, að einhverjum
togaraeigendsnna finnist nokkuð
likt sitt hlutskifti, ef þau ráð
takast, sem mikil líkindi eru til
að séu hið eiginlega tilefni til
kauplækkunar-tih æðidns við sjó-
mannastéttina.
Um fjárhagslegan ávinning fyr-
ir þá, sem neinu nemur, getur
ekki verið að ræða. Sumir geta
því til, að það sé fram komið til
þess að afla togaroeigendunum
tylliástæðu fyrir þv( að hafa tog-
ana bundna yfir sumarið; þeir
telji víst, að enginn sjómaður
vilji lita við smánarkaupinu, og
ætli sér síðan að hafa sér til af-
sökunar, að þeir fái engan mann;
þeir verði þvf að láta togarana
liggja bundna.
Aðrir halda því fraœ, að und-
irrót tilræðisins sé öll önnur. Það
skal ekkert um það fullyrt, hvað
hæft. sé í máli þeirra, en eftir at-
vikum virðist rétt, að j»að koœi
fram.
Þið er einkenni á félagsskap
auðvaldsmanna, að vald einstak-
linganna i honum fer eftir því,
hversu fésterkir þeir eru, gagn-
stætt því, sem er í öðrum félags-
skap, að ráðin fara eitir parsónu-
legu valdi. Þesa vegna eru þess
mýraörg' dæmi, að til dæmis í
félögum atvinnurekénda hafa eia-
göngu ráðið hagsmunir þess at-
vinnurekandins, sem mest hafði
umleikis, og ráðstafanir féiags-
skaparins farið eftir því, sem
honum gegndi bezt, eins þótt
það færi í þveran bága við hags-
muni smærri atvinnurekendanna.
Hefir það oft orðið til þess, að
þeir hafa orðið að gefast upp
og selja fyrirtæki sín, en hinir
þá komist að góðkaupum á öllu
saman, bæði fyrir það, að þeim
hefir gengið betur, þótt méð til-
styrk hinna smærri væri, og hitt,
að þeir hafa vitaskuld meira
lánstraust, sem mikið hafa um-
leikis, þótt ekki séu tiltölulega
auðugri en aðrir, sem yfir minna
ráða.
Ástandið er nú svo í herbúð-
um togaraeigendanna, að mörgum
þeirra er mjög hætt við falli.
þeirra mesta nauðsyn er því að
afla sem mests til þess að geta
annað skuidakröfunum. Einkum
er þeim það áríðandi, sem litlum
útvegi ráða, því fyrir þá er hætt-
an mest á harðri eftirgöngu eftir
skuldunum vegna þass, að þeir
draga færri með sér í fallið en
hinir. Fyrir þá gildir binding tog-
aranna sama sem aukning á
skuldunum'. Samt ákveður félag
þeirra — að vísu ekki að binda
þá, heldur — að gera kröfu,
sem hefir þ&ð í för með sér ó-
hjákvæmilega, ef við hana er
staðið.
Það er kunnugt hér, að áhrifa
trá hf. >Kveldú!fi< hefir gætt
mjög í ályktunum >Félags ís-
lenskra botnvörpuskipaeigenda<.
Það er talið víst, að kauplækk-
unarkra^an í vetur hafi verið
runnin utidan rifjum framkvæmda-
stjóra hf. >Kveldúlfs<, þar sem
Ólafur Thors er einna ráðríkast-
ur og framgjarnastur og líklega
einna fróðastur um starfsaðferðir
auðvaldsins. Það er einnig talið
víst, að þetta útgerðarfélag hafi
ráðið méstu um kröfu þá, sem
nú er gerð, hvort sem það nú
er af því, að forráðamenn þess
álíti, hún sé bjargráð fyrir
útveginn yfirleitt eða á bak við
liggja aðrar stærri ráöagsrðir.
Hitt vitá menn, að hf. >Kve!d-
i úiíur< er það togarafélaganna,
sem einna best stendur sig og
þvf þolir bezt dálítið vaxtatáp í
bi!i, sem mest hefir umleikis og
því er öruggast fyrir því, að
ekki verði hart gengið eftir
skuldunum, því af þvi mundi
leiða svo stórkostlegt hrun, þar
sem lélagið eða eigenduA þess
stunda auk útgerðarinnar bæði
verzlun og landbúnað.
Hér sknl ekkert um það sagt,
hvort féiagið hafi nokkra >bak-
þanka< um að stilla svo tii, að
komist verði bráðlegá áð góð-
kaupum á fleiri togurum, en
hinu verður ekki neitað, að á-
stæðum geti trauðlá verið betur
skipað til þess en nú er, þótt
ráðað væri e'tir þaulhugsaðri
ráðagerð. —
Meira á morgun.
Framleiðslutækin eiga að
vera þjóðareígn.
Hljððfæraskólinn.
Fyrsta prófið í hljóðfæraskól-
anum, sem stofnaður var í haust,
var haldið í Iðnó 14, júní að
viðstöddu skólaráðiuu, nokkr-
um gestum, hijómlætðum og
hljómelskum, og nemendum
skólans. Á prófinu komu fram
flest tíðkanleg hljóðfæri.
Meðal annars má neína blást-
urssvéit 4 manna (Eggert Jó-
hannesson, Pétur Heigason, Ósk-
‘ar Jónsson og Tómas Alberts-
son), sem b!és hreint og hljómþýtt.
Karl Runólísson sýndi okkur,
hvað hann hafði lætt á >Cornet<.
Lelkni hans og önnur meðferð
er virðingarverð.