Leifur - 14.12.1883, Qupperneq 2

f. H FRÁ BANDARÍKJUM.
IJian 3 p. m. var sett ping Bandarikjnuna.
Eiiis og nærri ma gota Ýar par mikil viðliöfu
oj: mikill grúi af mömiutn satnan komirm. Vít-
stola maður, cr komi/t. iiafði itm t þingsalinn,
gjöröi alintikil spjöll. Kvaöst hatm vera sendur
af aipýðn til að taka pítt f stjórnarstörfum og
neitaði þvcrlega ab fara úr,; kvaðst haim. purfa
ao rjetta hluta sinn á manni einutn, er hann
sagði ab heföi svikið út úr sjer 100 millóuir
dol!., tók ltann sjer sæti tncðal pingmanua og
varð að sæ'kju lögreglupjona til ab reka hann
•út, pvl liann var itlur viðttreignar og tBstist
ntjög er hann var beðinn að fara. Til frainsögu-
manns var kosim; J. B. Carlisle.
Næsta dag (pann 5.) var ávarp for-seta til
pingsins Jcsið npp, kvcðst hann samfagna
pingniönnum í pví, aö ríki pcina sje frftt
við upprcistir og styijöld og að vinátta pcirra
við aðrar pjóðir fari vaxandi, og vonast eptir
að peir gjöri sitt ýtrasta til að viðhalda pvi
franivegi', þar eð samningarnir utn fiskiveiðar
Breta eru pégar itndir lok liðnir. vonast hann
eptir, að pingið láti sjer annt að gjf.ra nýja
satnttinga, pví allir sjai hve nauðsynlegt sje
fyrir ríkið. að við halda fiskiveiðum á hinu fisk-
auðga hafi umhverfis strendnr Canada, Einnig
vonast hann eptir að pingið gjöri nauðsynlegar
breytingar á lögttnum viðvíkjandi innflutningi
öreisa frá írlandi, sem viöstóðulaust streymi
inu í rikið, hæði beiut íra Irlandi og frá Canada,
segir hanu að pess háttar meun sje ríkinu tii
pyugsla og verði pvi að koma i veg fyrir
inuflutning peirra. Biður hann pa gæta pe>s,
að Breta stjórn hali eigi styrkt tii pessa, pvert
a móti hati hún gjört allt mögulegt til að
koma í veg fyrir pað. Kveðst hattn vera
glaðitr yfir pví. að Frakkar hafl hætt við að
fyrirbjóða innflutning pangað á svfnakjöti frft
Baudarikjutmtn segir ha'nu að peir hafi ölitið
pað nauðsýnlegt pví kjötið virtist eigi vera óhoil
fæða. Enn sem kotrtið er, ncita þjóðverjar að
láta flytja pað pangað, og kveðst h.vun hafa sent
stjórninni skjal. og boðið peitn að seoda vísinda-
menn til riki.sins og skoða aauntgæfilega h'vort
kjötið værti óholl fæða, neitaði stjórnin pessu
tilboði, og kveöst hann pa ltafa kosiö uefnd
inanna f rlkinu til að rannsaka petta ýtarlegti,
og vonast hanri eptir að píngið lauui mönuuni
pessutn störf sin viðunanlega, prí úrskurður
pcirra sje inikiisvarðandi fyrir rikið.
í ávarpimitil pingsins minnist hánri á tekjur
0g útgjöld ríkisins, á verzlunarsamniriga ríkisins
við erlendar pjóðir og skipaílota ríkisitts yfir höfuð,
pykir honum landvarnarskip peirra vera of lítil
og of fá, síðast minntist hann á Mormónana f
Utab, lý7t honutn svo á aðfarir peirra að öröugt
muni að koma í veg f'vrif fjölkvænið. pví aliir
fylkispingtnenn Utah sje MormOnar, kveðst hanu
hafa grun á að poir sje pví allir meðinæitir,
ljölkvæninu sent Bandarikjamenn keppa við að
koma í veg fyrir, og býst hann við að þingiö
mcgi búast við mótspyrnu frá peirra hálfu. cn
eki.i hjalp til ab framkvæma viija pjóðarinnar.
Skorar hann ft pingiö að gjöra lögin slrangari f
pvf tiliiti hcldur en þau eru, og með einhverj
um ráðum reyna að kotna i veg fyrir fjölkvæni
Mormóna, og óskar ltann að nefnd manna sje
kosin til að ráða fram úr pessu vandamáii.
þykir ræða forsetans vera stutt og litilsvirði, og
þykir mönnnm furðulegt að hann skyldi ekki
minnast ii verzlunarsamnínga við Mexico, sem
er álitið nauðsynlegt að komist ft, einnig pykir
undarlegt að hanu skyldi ekki minuast á filbún-
ing silfurpeninga. pykir -niönnum hin fyrsta ræð
hans hafa vcrið ágæt t samanburði við pessa, og
er ekki trútt um að hent sje garnan að honunr
i blöðunum.
— Hinn 25. nóv. 1783 fór Itinn slðasli her-
flokkur Breta burtu úr Ncw York, og er su
dttgur einn af helgidögum Bandaríkjamanna,
Siðastl. nóv. var dagttt pcssi haldinn heilagur
eptir venju og var rnikiö u.n að vera i New York,
pvi myudastytta af Wasliington var afhjúp.ið.
—126. —
Minnisvarði pessi stenclur á tröppunum úti fyrir
dyrurium á fjehirzlu bæjarins. Arthur forseti
var par viðstaddur og fjöldi lielztu mamia rikis-
ins. Um kveldið var haldiii veizla mikil,
mælt fyrir minni ríkisins og ininnst á hve ínikl-
um l'ramfjruin pað hefði tekið um siðastliðin
hundrað ár. þar var og mælt fyrir minui
Vietoriu drottningar, sngði ræömnaðuiinn: að
liinn dyggðaríki og fugri lifsferill liennar hefði
áunuið henni ást og viiðingu 1 brjósti allra
•Bundarikjamanna. og að þeir muudu geyma
minningu hennar I sögu þjóðarinnar uni aldur
cg a;íi, kváðust þeir fyr munctu gloyma hinni
góðu Spanardrottningu ísabellu — setn pant-
setti gimsteina sina, svo Columbus befði fje til
að kosta sig, þegar ltann fanu Aiucriku — en
peir gleytndu himii agætu Euglansds drotín-
ingu Victoriu.
— Ilinn óvaualegi kuldi hefir pegar áunniö
pað, aö ölluín skipafcröum um sikin er pegar
iokið, Stjórnin ljet pað boð út ganga, að eptir
1. p. m. skyldi cngiun bátur fara eptir peim.
þykir mörgum paö mjög mikíll hnokkir í verzl-
unarlegu tilliti, en ekki verður að gjört, pví isa
lóg banna llutningána. þaö er auövitað að þaö
er œskilegt að sikin haldizt scm lengst auð vegna
pcss hvaö ntiklu ódýiari íiutuingar eru eplir
peiin, en pað er aptur á móti auðsjeð að ekki
er til noins að Iftta óánægju 1 ljósi, pó isalög
banui llutniiigana, pví ekki myndu menu ftnægð-
ari, ef haldib væri áfiam nð flytja, par til
bátarnir stæðu fastir á iniðri leið.
Siðan 1790 hafa sikin í fylkinu New York
ekki orðið ófær til uinferðar fyrir byrjtin des.,
netna 7 sinuutn. Arið 1820 kotnu .isalög svo
snemir’a, að 13. nóv. varö að hætta við ílutn-
iuga, bæði uoa síkin og eptir ánni Iíudson. og
árið 1880, sem pótti óvanalega kalt, var llutn
ingum hætt 22. uóv., árbækurna sýna að optast
uær hafa flutningar haldizt til 7, des. Virðist
pví setn stjórniu mætti leyfa niönnum að halda
áfram allt til pess dags. það er óneitanlegt
að pað er uiá ske hættu undirorpið eptir 1.
des , en pað virðist vera allt eins hættuiegt eptir
iriiðjau nóv., cn pað er nauösynlegt aö llutningar
haldizt sein lengst, en konii isar óvanalega
snemma, veröa menn að bera liarin sinn 1 hljóöi
pvi ertítt er fyrir stjórnina að ráða við öfl nátt
úruunar.
— Ef yfirpóstmeistaii rikisins framkvæiiiir pað,
sem hann hefir 1 hyggju, nefnil.: að minnka
enn pá rneira burðareyri fyrir einföld brjef,
má eiga vist aö mál lians verður stutt af öllum
brjefariturum. Hauu htfir ásett sjer að biðja
um breytiugar u póstlögunuin, pannig: að nú
er „ounce“ talið einfait brjef, vill hanu að
einfalt hrjef sje kallað pað, sem er ein heil
,.ounce“. þaö þarf valla að óttast að brjetin
yrðu rituð til muna lengri, þó lög pessi kæniust
ft, en aptur a móti mikið hentugia, ef ein-
liver pyríti að bæta hftlfri eða heilli örk viö
pa vanalegu örk. það er mjög leiðinlegt fyrir
pann sein ritar. nð vaða í viUu og svlma um,
livort brjef haus er pyngra en lirgin ákveða, að
einfalt brjef skuli vera, en með pvi fáa langar
til að sýnast svo peuingasárir, að peir ekki tími
að borga fyrir brjef slu, pa eru peir nauð-
beygðir til að fara með pau á pósthúsið og
lá pau vigtuð. pvi annars má hann búast viö,
að pau veröi skreytt með skript póstmeistarans
og aö móttökumaöur purfi að kaupa pau út af
pósthúsínu,
— Sj > mílur frá bænum Deuever, Col. býr
niaður að nafni l’eter Olseu einsamall í kofa.
Hetir hann búið par aleinn uni nokkur undan-
farin ár og hefir dregið saman töluverða pen-
inga. Fyrir skömmu briitust 4 grimumenn mn
i kofa lians og lieimtuðu peningaua, liaun ueit-
aði og kvaðst enga peninga eiga. Tóku peir
hanu pá og hjeldu houuui á meðau peir leituðu
! kofmimn. Fundu peir ekkert og urðu peir
pá æíir, tóku manninn og böröu liann um
ber.i fæturna, par til hann var alblóðugnr.
þessi ráðning dugði eigi að lirldur. K» qjit •
aði þverlega að segja peim til peninganna.
Tiylltiist peir pá aigjörlega, ruku út úr kof-
anutn, kveiktu eld út í garðinutn og sóttu svo
kall inn í kofantt og lijeldu houum yfir bálinu.
bretKÍu peir fætur ltans svo hoidið stiknaði upp
aö hnjátn. þrátt fyrir pessar kvalir, Ijet kall
ekki sinn iilut; neyddu p.ir liann pá til að
ganga sjálfan heim til koíá sins og er þeir
kotnu inn, voru peir svo tryiltir, að pcir fóru
sjaltir 1 riskingar, hrundi pa ttm koll ofn kalls
og voru par geynulir peningarnir, fengu þcssir
fantar par 600 doll. og fóru þegar a brott.
Tvisýnt pykir nð kall lili og er hontim pó
hjúkrað svo sem hægt er. Nágrannar hans
eru tpjög æstir út af þessuin aðföiuni og pyxir
peim henging vera of góður dauödagi handa
föntum pessum.
— Fyrir stuttu var 10 iira gamall piltur
tekinn fastur í St. Louis. Mo. fyrir að ver/.la
með falska silfurpeninga. Seint sama kvöldið
kom móðir hans aö leita að hontim og vildi
fá haiin lteim mcð sjcr, var ltún pft .teki föst
ásaint syni sinuin, Skönimu slðar kom faðirinn
og var liann einnig scttur í varðhalcl. Daginn
eptir fóru lögregltipjónar með piitiuu ög nej’ddu
hann til að visa sjer á liúsið, var hann trcgur
til pess og leiddi pá afvega Jengi vel, en um
slðir ir.átti hann til að fara að húsinu, skoðuðu
pcir livern krók og kima í húsinu og fundu
ekkert. Fóru peir pá ofan í kjallara og strákur
á undan peim, tók hann sjer sæti i kjallaranum
og er þeir liöf?u leitað og ckkc-rt fundið, skip'
uðu pcir strák aðstanda ujip og gjörði hann það,
grófu peir pá ofan i gólfið par sem liann sat
og koniu ofan á pcningahrúgu og verkfæri til
að búa til pcniuga, voru par um 100 doll, af
fulskurn peningum og amiað eins af óföiskum
peningum. Lögreglupjónnrnir pykjast vissir um
aö hjer eptir inuni þeir finna marga fleiri bú-
staði pessaia peuingasmiðn, og segja að petta
sje að eins upphaiiö.
— þann 6. p. m. var haldin fundur i Moor-
head, til að ræða um eiiiveldi í hveitiverzlun.
var fundurinn fjöJmennur af bændum úr Clay
County, cplir nokkrar untræður var samþykkt,
af fundarmönnuni að bændur byggðu kornhlööu i
Giyndon, bændur sem þar, voru snmankomnir
lofuðu allir fjárstyrktil fyrirtækisins, og áður
fundi var slitið, var búið að safna samau 3000
dollars í loforðuin. 6 utenn voru kosnii til að
ferðast meðal bæncla að selja h'utahrjef og fa pá
til að ganga í fjelagið, cr pví vaialitið að (ýrir-
tækið muui hafa framgang og verða að tilætluð-
um notuni.
FRJETTIR FRÁ CANADA.
það eru sannarlega gófar fijettir fyrir Mani-
tobabúa í lieild sinni. að stjórnin hefir ásett sjer
að breyta landlagununi, pað er stór pörf á pvi;
fylkið er búið aö tapa mörgam uppbyggiiegum
nicinnuni einungis fyrir landlögin, scm aidrei
hafa staðið i stað mánuði lengur, má óhættásaka
Sir John fyrir pað. litur svo út sem hann hafi
keppt við að gjöra Manitobabúum. seui örðugast
uppdráttar, pó óiiklegt sje að hann hafi gjört
pað af íólsku, heiditr ina tcdja ví>t að pað hafi
verið fyrir fáfræði, hvað viðvikur purfmn fylk-
isins og hiiðulcysi i að aíla sjer upplýsingar 1
þeiin efnuin. Hvort heldur sem er. kemur það
1 líkum stað niður, hann gctur ekki hrundið
peirri ásökun af sjer, að hafa pröngvað Mani-
tobainönnum síðan hann tók við ráðsmennsku
stjórnarinnar. 1 stað pess aö vcita fátmkum ný-
byggjurum styrk til aö komast áfram, hefir hanu
fyllt llokk auðmanna og ýmsra stórkostlcgra íje-
laga og þannig óbeinlinis pröngvað liinuin fá-
tæku innflytjendum og pjóðinni í heild sinni.
Hann hefir að visu gjört stórkostlegar umbætur
í Manitoba pví pað er hjer um bii ví.st að liefði
hann eigi sezt að völduin 1878 pá heföi Kyrra
hafsbrautin verið skemmra á veg komin, að
miriri^ta kosti hafa menn ástæðu tii að hugsa svo.