Leifur - 14.12.1883, Síða 3

það sem mcst hefir orsakað óánsegju með stjórn
hans era landlögin, og að fylkið pjálit heíir ekki
fengið umraö yfir lanii, óteknu og óháöu, iun-
an takmarka fylkisius. eins og ónnur fylki ríkisins
hafa, hefir hann sífeldlega verið beðinu um að
breyta þessu fyiirkomulagi og gefa fylkinu jafn-
rjetti við hiu; þessu hefir hann þverncitað, og
viroist að ástieöulausu. Á stðast liðnu sumri tók
hann það til bragðs að fyrirbj )ða innílytjöndum,
að taka land i suðurhluta Manitoba, þ. o. fyrir
sunnan Kyrralmfsjarnbrautina; gramdist m'innum
það mjjg því þangað beygðist stramnur innflytj-
enda, því meiri hluti þeirra vill slður fara l'angt
vestur, ineðan laiidrými er nóg nœr markaðinum.
Margar tilraunir voru gjörðar með að fá þessu
kippt til baka, en það kom fyrir ekki; stjórnin
var ósvegjanleg. Jókst nú óánægja maúna dag
frá degi. en þó var ekkert aðgjört fyrr cn 1 lmust
að það koin upp úi kafinu að jírnbrautarfjo agið
fyrirbauð bæudum að seija hveiti sitt (>ðrum en
vissu fjeiagi. það sýnistað fjelag þetta hafi gjört
sarnninga við járnbrautarfjeiagið með aö oyggja
koinhlöður lijer og þar fram með brantinni, með
því skilyrði að biautiu leyfði cnguni að selja
hveiti sitt á þeim stað. ncina ef önnur koruhlaða
væri þar, cn með þvi ekki voru aðrar hlöður
til. voru bændur nauðheygðir til að scija þessu
einveldisfjclagi liveiti sitt eða að öðrum kosti eiga
það óselt, þar þcir máttu ekki láta það í vagn-
ana til annara Ijelaga. þetta stóðust bændur
ekki, tóku þsir sig samau og hjeldu fuud, og
ræddu um vandræði sln, var þá rætt um alla
lesti stjórnariunar; voru fundir þossir lmidnir
mn allt fylkið vei fjölmennir. Earst þetta til
cyrna stjórnarinnar og spöruðu frjettablöðin 1
austur Canada ekki að ýkja frjettirnar, gjörðu
þau ,,úlfnlda úr iuýílugunni“, svo stjómin komst
u þá trú að Manitobabúar ætiuðu að segja sig
úr sambandinu, og hjer væri allt 1 uppnámi og
stjórnleysi, var hún þvl mjög auðmjúk við hsrra
C. J. Brydges og A. A. C. Larivicre, ráðgjafa
akuryrkjumálanna i Manitoba, er þeir konui á
ftind hennar, hefir hún nú lofað að opna til land
toku allt laridið i suður Manitoba, og er l>úÍ7.t
við að það verði gjört um byrjun næsta árs
Einnig hefir hún látið i ljósi að hún innan skamms
muni fá fylkinu 1 hendur umsjón yfir landinu inn
an lakmarka þess. Samtök bænda urðu einnig
happadrjúg i tiltiti til að hrinda af sjer eiuokun i
bveiti verzlun, því þá er þeir fóru á íund við
járnbratarfjelagið og klöguðu fyrir því aðfarir
þcssar, lofaði það bót og betrun, þvi þaö gugn.
aði þegar það sá hvað einbcittir bændur voru,
og leyfði þeim að selja hverjum. sem vildi án
þess að skuldbinda þá til að geyma hveitið i
kornhlööu Ogilviefjelagsins eins og upphaflega
var gjört, þcss utan lofaði fjelagið og að útvega
þeitn járnhrautarvagna, svo þeir viöstóðiilaust
gæti sent liveitið til markaðar. jjannig sjer mað
ur að samtök og eindrægni erti óhult mcðal til
að leiðrjetta það, sem er ábótavant i fari stjórn-
avinnar.
jjað verður því aldrei of vcl brýnt fyrir
nv'ninum livað nauðsynlegt er að tcmja sjer íje-
lngsskap; Qclagsskapur og. eindrægui eru þjóðinni
ntuðsynleg til að kenna þessum friðarspillandi
okurkörlum, afhvaða bergi sem þeir cru brotnir,
að þeir með alla sina auðlegð og allt sitt vald.
cru að eius vcrkainonn þjóðarinnar, og þegar
henni þóknast að segja ..hingað og ekki lengra"
þá eru þeir nauðbeygðir til að hlýða. hvort
sein þeim líkar betur cða vcr.
— Nú eru kosningarnar aístaðnar, Hinar
siunrsælu hetjur, sem af einskærri ættjarðarást(?)
hafa meira enn í mánuð gengið svo röggsamlega
fram i að útvega sjcr kjósendur, eru nú gengn-
ar til hvildar, þvi þær eru búnar að sigra og
um næstu 12 mánuði getur enginn svipt þær
valdinu. þegar kosningardagur kom var það
skjótt auðsætt að I.ogan mundi lircppa bæjar-
ereifaembættið og að kvöldi hafði hann 514
atkva;ðum meira enn McMicken, sýnir það
ghigglega að alþýða her gott traust til hans,
Og er þvi vonandi uð hanu gjöii sittýtrasta til að
— 127. —
sleppa ekki því áliti. og að hann starfi þnnnig,
að menn á n»stá háusti lati s."-mu áifægju- í ijÓH
með stjórn lians. þið er auövitaö að bæjargreif-
inu getur ekki ráðið hvcrnig atkvæði falla í þ. ssii
eða hinu máli, cn hknn getur óbeinllais ráðið
miklu ef hann er ötull maðir'og gætir skyldu
sinnar. Bæjargrrifinn verður að vera fiistiir fyrir
og láta ekki leiðast af keiminga ráðmanna sinna,
og mcunhafa þá von aö Logan láti ekki hvern
golublæ feykja sjer út af rjettri leið.
þó McMicken næði ekki embæUinu sptur,
er það ekki svö að sV.!ja 'að m.uii væri allskostav
óánægðir með ráðsmeni.sku h.vns, liánq gj irði
margt þarflegt og var framkvæmdarmaður að
mörgti sem nýtsamlegt var þó honuni yfirsæisi
í sumum greinum. Eitt má hahn eiga og það
er: að engin getur ásakað hann fyrir að hafa
farið ói'áðvandlega með ije hæjarins eða dregíð
það i sinn sjóð. hlýtur hanu því að fii góðan
vitnisbuvð frá bæjarbúum, og er það meira en
margur i þeirri stöðu gétur væn/.t eptir. þessi
uýkosna bæjafstjórn cr iaus við alla þá nienn, er
síðast liðið ár voru illa liðnir, og ef þeir háfa
augun opin ogiáta sjer annt um velferð hæjarin-
er þeim ekki vorkuu að varast þau villumyrkur,
er fyrirre.nnaiar peirra ráfuðu í. að minnsta kosti
viljurn vjor vona að þeirgj iri ekki jafn stórkost
leg klaufastykki.
TIL
t T S ii 5J' M A N M A.
„LEI F 8“.
þaf eð jeg.hefi fyrir uokkru síðan skrifað
öllum útsölumönnum þeiin lijer megin At-
lantshafs, cr cnn hafa ekki sent mjer andvirði
hlubsins þoss efnis, ab biðja þá að ílýta fyrir
greiðsiu andvirðisins og jeg hefi enn ckkert svar
fengið frá sumum þeirra, þó nægur timi sje
til kominn að komið væri, þá vil jeg enn
á ný ítreka það i hlaðinu, ef vcra kann að
þeir ckki haii fengið brjef mín, að jeg treysti
þeim til að iim kalla andvirðið bið lyrsta og
senda mjer. Leifur átti eins og öll önnur blöð
hjer í liálfu ab borgast fyrir fram, en nú cru
komin G nr. fram ylir hálfan árg. og sumir
ekki búnir að borga. en nú llður hrátt að
endiv þessa árgangs og jeg cr liræddur um,
að þeir sem ckki verða búnir að borga hann
þegar liann er klár, verði ekki viljngir að
kaupa liinn næsta árg., því þeim, sein vcx
í augum að láta 2 doll, úr hendi sjer mun
þykja fremur stórkostiegt að sjá eptir 4 doll.
1 einu, nefnilega: fyrir næsta árgang og hiun
uúverandi.
Jeg vil biðja yður útsöluinenn góðir! að
gæta þess, að með því að stancla ekki betur í
stoðu yðar með iuuköllun andvirðisins, gjöriö
þjer mjerervitt að halda áfram fyrirtækinu, spill
ið fyrir að fá kaupenciur framvegis og þannig
styðjið að þvi að fella fyrirtœkið, sumir htsölu-
menn hafa en ekki scnt mjer nafnalista eða gefið
rojer neinar skýrslur yfir’hvað mörgum þeir hafa
seit l>laðið, þrátt fyrir það þó jeg hafi margshmis
skrifað þeim og líka fundið þú og talað við þá
persönulega, iíka frjetti jég undir eins í sumar
að knupendur væru bimir að greiða andviröi
blaðsins til suinra þeirra útsölumanna, er ekki
liafa sent mjer það, en þetta allt er óþolandi
skcytingarleysi og auðsjeð í hvaða tiigangi það
er gjört, jeg vil ekki i þossu sinni hirta nöfn
þeirra í blnðicu, cr hafa vanrækt skyldu sína
í útsölustörfunum, en gjöri þeir ekki betfi rögg
á ráðsinennskn sina og láti mig vita ástæður, of
nokkrar cru, fýrir að þeir eklci hafa rcymt eins
árciðunlegir og aðrir útsölumenu mínir
Eptir að þcir liafa lesið þ'essa grein, þá
nmn jeg bæði birta nöfn þeirra í blaðinu. og
ávarpa þá betur.
ltitstj.
þami 27. f. m. kl. 8 e. m. giptust lijer 1
bæimm, hcrra Guðmuudur Finuson frá Nýja
fs]'.mJi og iiiigfrú íngibjorg Ófeigsdóttir. í brúð-
kaupsver/.lu þeirra voru' um ÖOborðgestir eraliir
uutu góörar skemmtunar þar 'til.kl. 5 næsta
morgun Herra G. Finnson og koua háus fóru
til Nvja íslacds 11.. f. m. og ætla að taka þar
bóitestu i vctur. Eptir löJuin er haldnar voru
af borðgestimum um nóttina mun óhætt aðsegji
að hin ungii biúðhjón fiytja.inóð sjcr be/.tu
lukkuóskir allra íslandiuga í Winnipeg.
Boi'ðgoStur
jþ afekas*Ávarp.
það hefir dreg.'z helzt tll léngi að vjer fs-
Jendinga'r, er komuin til Winnipeg 30. águst
uæstl., vottnöum o'pinbei legu þakklæti vort, fyr-
ir viötektir og veigjörðir, er oss voru auðsýndar
þegar vjer kommu til biejarins og mcðan vjer
clvöldum þar, eu þar þnð er bæði kristileg og
siðferðisleg skyida vor að géta opiuberlega vel-
gjörðamánna vorra, þá vil jpg hjer með, sjálfs
inlnvegia. og-lyrir höucl lauda minna. er. fluttu
jaint mjer hingað til Nýja íslaúds, votta vort
innilegosta þakklæti ("dlum þcim mönnuin. er á
einhveru hátt auðsýndú okkur lijnlp og vclvild.
en eiukuin og sjer i lag i herra vcsturfara um-
boðsmanni Grahame, liinu ísleir/.ka kvennfjelagi
og fóiki þvi, er stóð fyrir nutrciðslu ogjbeina á
emigrantahúsinu, á meðan vjer dvöldum þar:
herra Jóhanni Goftfroð, mad. Kritsrúnu Svein-
ungadóttir og Miss Siguvbovgu Pálsdóttir.
Vjer treystum því að hann. sem lofaði að
láta ekki vatnsdrykk, í lærisveins nafni gefin,
ólaunaðan, muni at' i íkdómi sinimr náðar iniun-
ast þcssara velgj rara yorra, og. launa þeim á
þcim tinv.v, og íneð þeim hætti, sym hans al-
góða spcki sj(.r þeim licntugast.
Oclda við ísleudingafljót 20. okt. 1883,
í umboði 14 fjölskylduí'eðra
Jón Pjctursson.
t
II iun 7. nóv. þ. á. andaðist í Dakota unglings-
pilturinn þórður Árnason frá Breiðavaöi í Eyða-
þynghá, eptir lijer um bil 14 vikna legu. dáuða
mcin hans er álitiö að hafa vcrið lifrarveiki.
þórður sái. var fæddur 5. októ.ber 1S6G, hann
var vel grcindur og cfiiilegur, og er haus sárt
saknað’af eptir iifandi nióður (,g systkinum.
mtím
Nýlega hefir verið beðið um að Pólverjan-
um Bercz.öwsky, væri fyrirgefið og hann látinn
laus. Maður þossi var dæindi'r til æfiirmgs' fang-
clsis, fyrir að haf.i .veitt Alexamler Rússakeisara
banatiiræði árið 1867. Rússakeisari var þá í
kynnisférð i Parisarborg, var hann í vagui ásamt-
Napóleon Frakkakcisara, höfðu þeir um da’ginn
vcrið að yfilita herinn og voru á Weimleið. voru
allar gótur fullar af fólki og cr keisararnir óku
cptir hiuum sk-.autlega Bois Du Boulogrc hleypti
Pólverjinn af skammbyssu er lrann miðaði á ltússa
keisara, keisaiinn var óskenulm' en hinn óhain-
iugjuSami PóivCrji var þegar tekinn og iá nærri
að hann yrði ráðinn af dögnm samstundis því
hinu æsti lýður imyndaði sjer að hann heföi
niiðað á Napóleon scm þcim þótti svo vœnt
um og til að tilkynna lýðnúm að haön væri
óskaddaður stóð keisariun upp 1 vagninuin og
vcilaði liatti slnum st.lðvaðist þá lýðurinn og
Póiverjinn var settur í fangelsi og stnttu síðar
dæmduv til æfilangrar þrælkunar. En nú cr út-
lit fyrir ab honurn verði veitt lausn, því dómur
inn þykir hafa verið of harður.
Fyrir 60 árum síðan var 5 pund sterling
seðill fenginn verzlunarmanni einum i Livi-rpooi
gjaldkeri hans tók við seðlinuin og . skoðaði
hann nákvæmlega til að vera viss um nð hann
ekki væri svikiun sá hann þá móta fyrir rauðum