Leifur - 29.02.1884, Side 1

J
©
1. AEG WreŒIPEG 29. FEBBUAR 1884. 140. 42.
81 f pjer viljiö fu vel teKnar myudir pá gleymib
ekki, að I. Bennetto & Co. skara framúröðrum.
FRJETTÍR UTLENDAR.
Arabar Muir að vinna sigér á Egyptuin í
priðja sinu. þessi orð fljúga eins og logeldur um
aUa Norðutálfu og paðan til Ameríkumanna.
Mönnum virðist sera Englendíngar sjc nú fyrst
f.irnir að liúgsa til hreiflngs, pví peim er nú
f.irið að ])vkja nóg uin aðfarir hins ..falska
spámanns'* og Araba. Fáum döguui eptir að
Buker paelia var yfinuuhinn og rekinn á flótta
rjeðist flokkur afskril pessum á porpið Sinkat*.
Var par fyrir hershöfðingi nokkur, að nafni
Tewfik Bay með.600 hermenu; hafði hann fyrjr
h ugu feugið skipun að fara paðan, en hann
skeytti pví ekki og sat eptir sem áður, og von-
aðist eptir ab sjer yrði sendur liðsafli, eu pab
brást, og um siðastliðnar 2 vikur liöföu peir
ekkert ab lit'a á aunað en rœtur og skógarlauf,
pví uppreistarmennirnir umkringdu pá á allar
hliðar, svo peim voru allar bjargir bannaðar.
pegar Tewíik sa hvernig komið var, eggjaði
hann menn sina til framgöngu, kvað hann
peim hungurdauða vfsan, ef .pcir sætu lengur
um kyrrt, en ef peir gjörðu útrás mytidu peir
mcð kuáleik komast gcgnum óviuaherinn. og til
Trinkitat eða Suakim. Tóku peir pá til verka
0g eyðd gfu allan pann herbúnað, er peir eigi
gátu ílutt með sjer; tóku p ð af púðri. er peir
komust með, og sprengdu svo i lopt upp púður-
geyinsluhúsið nteð öllu sanian. Eigi voru peir
kotnnir nema skamrnt áleiöis, er óvinaherinn
mætti peim; sló pegar i bardaga, og sýndu
menn Tewfiks ágæta vörn. En, ,,enginn má
við marguum“, ogsvolauk, að peir voru um-
kringdir á allar siðfir og hö guir niðursem fjen-
aður, hlifðu Arabar engum, er lagvopn peirra
náðu til og komst enginn undaii nieð liii af
pessum 600 herinönnum. Hafa nú uppreistar-
menn aukið inátt sinn á ný með viðbót pessa
bæjar. Heyrzt hofir að peiv væru búnir að
vinna undir sig bæinn Tokar, en pað er enn
ekki sarinfrjett. í Trinkitat eru tesingar niiklar
út af pvii aö liin luezku herskip, cr par liafa
legið, cru nú farin burtu og til Suakim; meim
cru mjög ótadegnir sí?an, og eiga von á að
uppreistarmenn ruðist á bæinn pá og pegar, pvi
peim hefir ankizt liugur að mun síðan peir
vissu, að bci'ikip Breta voru farin á brott. f
Suakim er ástandið lítið eða okkert betra; bær-
inn er ab vísu betnr viggirtur enn hinir, og
heflr fleij'i hermenn fum 3000), en nuygir peirra
eru liðlj 'ttir og mjög óttaslegnir. Síðan Baker
pacha Víirb að flýja pangað, liefir ótti peirra
margfaldast, eru peir uú i óðaönnum að byggja
ný virái og styrkja bin gömlu, Um 1000 her-
menn eru nú á leið til Suakim, sem verið liafa
á herrkipum í Zuez.skurðirrum, Cg hefir njörnmm
aukizt hugur við pað; prátt fyrir pað, er
ástan !ið r.örmulegt; daglogá eru götur bæjarins
fullar im ð ekkjur hinna föllnu hermanna, sem
ganga fram og aptur grátandi, og í örvœntingu
Og ail ;ist rí'a hár sitt Gg kla;ði, par pær hafa
misst stoð sina og stytiu, en sjá ckki amiað í
framtlðinni < n að að pær muni annaðtveggja
verða h 'iggnu- niður ásamt börnum sinum, eða
herteknar al' hinuni hoiðn.r ski'íl, cr uinkringir
bæiun. — Á Englandi er eigi urn annað rætt,
en yfirgaiig hins ,,fahka spámanns11, Gladstone
Jiefir allt til [;e>sa vsiið pvi mótmæltur að Eng-
land sendi heilið pangað. <*n mi er likast að
hann verði að brcyta si.!'„u 'inui pví meiii íiluti
píngmanna cru honuin reiðir fyrir dráttinn, og
kepna honum um ófarirnar. Iíinu viðírægi
hershöfðingi Wolsley heiir nýlega sent ráðsmanni
Breta á Egypfalandi skipun um að stfna satnaii
liði til að verja Tokar. en sje paö ekki tnögu-
lcgt, pá að senda flota af herskipuin (il Suakiin,
sein veija skuli allar hafnir á Rauðahalinu; skal
hann eiunig senda setuliðið l’rá Alexandriu til
Kairo, ef pörf pýkir. Æsingar í Alcxandriu 1
og Kairo eru takmarkalausar, Baker pacha er
par og eraðsafna saman Noiðurálfumönnum tilað
fylgja sjer til Suakim og hvert helzt honnm verð
ur skipað, segir hann að setuliðið i Kassala sje
að tölii. Frökkum liefir tekizt að oyða mestu af
peiin ilokki, cn gengur pó seint að yfirvinna
uppreistarmcnn par eystra, pví peir eru vel bún-
ir að vopnum og harðsnúnir 1 orustum. Fiakk-
ar eiga pví i sií'elldum smáorustuin við pá, og
hrökkva pó ekki til, pvi jnfnt eru uppreistar-
ineiin og vikingar á sjó'sein landi. í Hue liofuð-
stað Annams, cr allt i góíu lagi; friður og ein-■
drægni ríkir par hvervetna. Annainskonuugur
er sagt að sje genginn í liö með Frökkum, og
sjo orðinn hinn bezti vinur peirra, hefir hann
skipað pognuni sínum að veita Frökkum lið til
að yfirstiga víkingaflokka pá, er ógna mönrium
hvívetna i rikinu, og breyta i óllu sem peir vilja
meðan peir eru að útiýina pessum óróaseggjuin.
í hættu, og ef pað ekki nú pegar yfirgeli bæinn Hcyrzt hefir og að Kínverjar og Tonkinbúar sje
og komist tíl Massowah, megi tolja pá frá; er
hætt viðað peim veiti pað ervitt ef peir fá eigi
pvi ineiri liðsaíla, pví vegurinn er lar.gur og ill
ur yfirfei'ðar.
Hershöfðinginn Gordon cr enn ekki kominn
til Kartúin, svo auðsætt er að honum gengur er
víðarameðað komast áfram cn liann bjóst viö.
prátt fyrir pað er hanu vongóður um að allt muni
gaiiga vel, og vill ekki að Englendingar fari að
senda iierflokka suöur, og er pað mcð fram or-
sökin til pessað Gladstone helir veiiö svo tregur
til að senda liðsaíla suður, en nú á að skriða til
skara, og er verið að safna mömium til faiar.nn-
ar, áEnglandi; cr peim hoöin tveggja ára pjón
usta við herinn á Egyptalaudi, og er ákveðið að
seuda, svo fljótt seni auðiö er, 2,500,000, skot
Og að pví skapi af byssum, -A1 Egyptalands,
4000 heiinenn eru einnig komnir af stað frá
Englandi, og eiga að fara til Súakim svo pað
er cngum vafa buudið að Bretar ætla nú að taka
til sinna ráða og reyna að útrýina- pessum ópjóða-
lýð, er hindrar allar framfarir Egyptalands, og
sem íbúar pess megafaldrei vera óhræddir við.
— Á pingi Breta liafa gengið all miklar deilur
siöan pað var opnab, fyrst út afófriðiium í Afriku
og svo aðgjörðum stjórnarinuar áíilandi. Parn-
ell l'orvigisniaður land .,league“ ilokksins. átelur
stjórnina harðlega fyrir ýmsar óreglur, er hann
segir að eigL®jel' stað, einkum 1 tiorðurhjeröðum
íilands. ávítar hann stjórnina fyrir að láta frið-
dómara, semeir i að vera, opinberlega hrósa
gjörðum Lord Rossmo.r’s, sem hann álitur að liaii
komið niiklu illti til leiðar, með pvi að lialda
svo fast fram með Oraniumönnum, sem óneitan
lega væru pest 1 pjóðlífii írlands, og pví mest
til hindrunar aö samkomulag komist á, milli stjórn
arinnar og lbúa Norður-írlands. Hann vill að
breytt sje lagafrumvarpinu, sem lítur að pvi, að
stjórnin styrki írlendinga til vesturfarar, pví
Parnell vill ekki láta pjóö slna ilytja af föður-
landinu, nema scin minnst að orðið getur Keunir
liann Óraníumönuum um aliar óeyrðir, og pó ekki
beinliuis Oranlumönnum heldur landsdrottnuin.
segir hann að peir kaupi ýmsa óvandaða stráka
til að hleypa Óranfuni nnum upp og fá pá til
að halda fundi sein optast. en að út af pvl veröi
ætið deilur, og opt og tíöum morð o« önnur
illverk. Ljet hann pá meiningu i ijósi, að
óeyrðir pessar á írlandi nn.indu fyrirboöi pcss,
að pað áður langir tiinar liðu myndi kasta af
sjer á nauðarokinu og stjórna sjer sjálft.
--- Frakkar og Kinverjar gjöra injög lítið aö
verkum; pað lítur svo út sem hvor um sig
sje hræddur við liiiin, pó áreiðanlegt sjo að
hvor vilji annan feigan. Fyrir sköinnm rjeðivt
flokkur af uppreistarinönnum i Toukin á varnar-
*) Jjorp þotta or bolnt í vostur frá Trinkitat, soni er vit) Rauða-
haíið, og miðja vega niilli þoss Inojar og Borbor við ana Nil.
lausa kristniboða og söfnuði peirra, óg drápu
oi'ðuir ósáttir, út al aðgjörðum Ivtna 1 Baeniuh
og geta nokkrir tii að pað muni fyrir rógburö
Frakka, sem ólatir munu á aö spilla pvi er
peir mega fyrir Kinverjum.
— Heyrst hefir að Rússar hafi í hyggju. nær
England er vant við koinið, að senda herflokka
suður á Indland úr iniö Asiu; fregti pessi erorð-
in hljóðbær um alla austurálfu. og pað með að
Rússar láti sem peir ætli að gj >ra tilraun með
að vinna undir sig Afghauiit in; en að peir i
raun og vcru sjeu að safna par san.an licrflokk-
um til áhlcupsins á Indlandi. pykir uiönnuin
næsta ótiúlegC að fregnin sje sönn, pvf sllkar
aöfarir mundu mælast illa fyrir, ef sannar eru
pær sögur, er heyrðust síðastliðiö haust, við-
vikjandi erindi Giadstones er hann tór kynnis-
feröina til Kaitpmanuahafnar, pegar Rússakeis-
ari sat par, enda pykir sumiim sem peir inundu
ekki sækja gull i greipar Br^ta pó peir gj örðu
áhiaup, pegar margt af heimjnnum peirr væri
suður á Egyptalandi.
— Mönnu n er farið að pykja nóg mn hatur paö
sem virðisl vera inilli Bismarcks og Bardárlkja-
maiina; fyrir sköinmu dó á þýzkalandi inerkis-
maður einn, sem ekki virðist að hafa verið vin-
ur Bismaroks. fijettist lát hans til Bandaríkjauna
og lil að samhrygajast pjóðverjum opi’iberlega,
varsent afpinginu brjef til Bismarcks, pess efn
is, en er hann haUi lesi^ pað s n li limni paö peg
ai 'iin hæl til Washington oj paiioiðméð, að
sjer að vlsu pætti mj"g vænt uiu að sjá livaö
þýzkir stjórneudur vektu mikU eptirtekt í öðr-
um rikjum. en sakir p.‘s< að p .-ii' hefðu látið í
ljósi meimngu slna um stjó''nar störf hans; pá
gæti liaini eigi lagt brjef petta fvrir pingið, pvi
siuar egin skoðanir, viðvíkjandi pörfutA þjóð-
verjalands, vœru öldungis gagnstæðar skoðununi
peim. er lýstu sjer 1 brjet'inu. þetta hefir or-
sakað akafar æsingar í Washingtou, pví sumir
skoða petta sem áskorun til stríðs og pykir peim
liavt að láta penna gainla karl svlvirða svona
jafu gisfugt riki, sem viröizt alveg ástæðulaust;
það er auðsjeð að pað er einlægur vilji Bisinarcks
að tioöa Bandailkin niður í skarnið, eu fyrir hvaða
ástæðu, er ekki gott að segja. nema ef maður
skyldi geta til að hann sjæi oBjónum yiir upp-
gangi rlkisins. pað er efalaust að honuin er
mjög illa viö livað maigir af pjóð liaus flylja ár-
lega til Bandarikjanna, og mun pað orsökiu
með i blaud, en fari svo að hann lileypi Banda-
rikjunum á stað með ofstæki sínu. er óvist hvern
ig leikslok yrðu, pví par virðist nokkuð jafnt á
komið bæbi með íólksíjölda og knáleik.
líinnin nafnkunna Northampton pingmanni
Brndlaugh, gengur nokkuð örðugt með aö fá
sæli 1 pingsnlnum, eptir að pingiö var sett var
byrjaö að deila um hann og lauk svo að honuin
alls 238 kristua mcnn og brcndu hús pcirra 108 ; var visað a dyr, ogsagði hann pá aí sjer, eptir