Leifur


Leifur - 29.02.1884, Qupperneq 1

Leifur - 29.02.1884, Qupperneq 1
J © 1. AEG WreŒIPEG 29. FEBBUAR 1884. 140. 42. 81 f pjer viljiö fu vel teKnar myudir pá gleymib ekki, að I. Bennetto & Co. skara framúröðrum. FRJETTÍR UTLENDAR. Arabar Muir að vinna sigér á Egyptuin í priðja sinu. þessi orð fljúga eins og logeldur um aUa Norðutálfu og paðan til Ameríkumanna. Mönnum virðist sera Englendíngar sjc nú fyrst f.irnir að liúgsa til hreiflngs, pví peim er nú f.irið að ])vkja nóg uin aðfarir hins ..falska spámanns'* og Araba. Fáum döguui eptir að Buker paelia var yfinuuhinn og rekinn á flótta rjeðist flokkur afskril pessum á porpið Sinkat*. Var par fyrir hershöfðingi nokkur, að nafni Tewfik Bay með.600 hermenu; hafði hann fyrjr h ugu feugið skipun að fara paðan, en hann skeytti pví ekki og sat eptir sem áður, og von- aðist eptir ab sjer yrði sendur liðsafli, eu pab brást, og um siðastliðnar 2 vikur liöföu peir ekkert ab lit'a á aunað en rœtur og skógarlauf, pví uppreistarmennirnir umkringdu pá á allar hliðar, svo peim voru allar bjargir bannaðar. pegar Tewíik sa hvernig komið var, eggjaði hann menn sina til framgöngu, kvað hann peim hungurdauða vfsan, ef .pcir sætu lengur um kyrrt, en ef peir gjörðu útrás mytidu peir mcð kuáleik komast gcgnum óviuaherinn. og til Trinkitat eða Suakim. Tóku peir pá til verka 0g eyðd gfu allan pann herbúnað, er peir eigi gátu ílutt með sjer; tóku p ð af púðri. er peir komust með, og sprengdu svo i lopt upp púður- geyinsluhúsið nteð öllu sanian. Eigi voru peir kotnnir nema skamrnt áleiöis, er óvinaherinn mætti peim; sló pegar i bardaga, og sýndu menn Tewfiks ágæta vörn. En, ,,enginn má við marguum“, ogsvolauk, að peir voru um- kringdir á allar siðfir og hö guir niðursem fjen- aður, hlifðu Arabar engum, er lagvopn peirra náðu til og komst enginn undaii nieð liii af pessum 600 herinönnum. Hafa nú uppreistar- menn aukið inátt sinn á ný með viðbót pessa bæjar. Heyrzt hofir að peiv væru búnir að vinna undir sig bæinn Tokar, en pað er enn ekki sarinfrjett. í Trinkitat eru tesingar niiklar út af pvii aö liin luezku herskip, cr par liafa legið, cru nú farin burtu og til Suakim; meim cru mjög ótadegnir sí?an, og eiga von á að uppreistarmenn ruðist á bæinn pá og pegar, pvi peim hefir ankizt liugur að mun síðan peir vissu, að bci'ikip Breta voru farin á brott. f Suakim er ástandið lítið eða okkert betra; bær- inn er ab vísu betnr viggirtur enn hinir, og heflr fleij'i hermenn fum 3000), en nuygir peirra eru liðlj 'ttir og mjög óttaslegnir. Síðan Baker pacha Víirb að flýja pangað, liefir ótti peirra margfaldast, eru peir uú i óðaönnum að byggja ný virái og styrkja bin gömlu, Um 1000 her- menn eru nú á leið til Suakim, sem verið liafa á herrkipum í Zuez.skurðirrum, Cg hefir njörnmm aukizt hugur við pað; prátt fyrir pað, er ástan !ið r.örmulegt; daglogá eru götur bæjarins fullar im ð ekkjur hinna föllnu hermanna, sem ganga fram og aptur grátandi, og í örvœntingu Og ail ;ist rí'a hár sitt Gg kla;ði, par pær hafa misst stoð sina og stytiu, en sjá ckki amiað í framtlðinni < n að að pær muni annaðtveggja verða h 'iggnu- niður ásamt börnum sinum, eða herteknar al' hinuni hoiðn.r ski'íl, cr uinkringir bæiun. — Á Englandi er eigi urn annað rætt, en yfirgaiig hins ,,fahka spámanns11, Gladstone Jiefir allt til [;e>sa vsiið pvi mótmæltur að Eng- land sendi heilið pangað. <*n mi er likast að hann verði að brcyta si.!'„u 'inui pví meiii íiluti píngmanna cru honuin reiðir fyrir dráttinn, og kepna honum um ófarirnar. Iíinu viðírægi hershöfðingi Wolsley heiir nýlega sent ráðsmanni Breta á Egypfalandi skipun um að stfna satnaii liði til að verja Tokar. en sje paö ekki tnögu- lcgt, pá að senda flota af herskipuin (il Suakiin, sein veija skuli allar hafnir á Rauðahalinu; skal hann eiunig senda setuliðið l’rá Alexandriu til Kairo, ef pörf pýkir. Æsingar í Alcxandriu 1 og Kairo eru takmarkalausar, Baker pacha er par og eraðsafna saman Noiðurálfumönnum tilað fylgja sjer til Suakim og hvert helzt honnm verð ur skipað, segir hann að setuliðið i Kassala sje að tölii. Frökkum liefir tekizt að oyða mestu af peiin ilokki, cn gengur pó seint að yfirvinna uppreistarmcnn par eystra, pví peir eru vel bún- ir að vopnum og harðsnúnir 1 orustum. Fiakk- ar eiga pví i sií'elldum smáorustuin við pá, og hrökkva pó ekki til, pvi jnfnt eru uppreistar- ineiin og vikingar á sjó'sein landi. í Hue liofuð- stað Annams, cr allt i góíu lagi; friður og ein-■ drægni ríkir par hvervetna. Annainskonuugur er sagt að sje genginn í liö með Frökkum, og sjo orðinn hinn bezti vinur peirra, hefir hann skipað pognuni sínum að veita Frökkum lið til að yfirstiga víkingaflokka pá, er ógna mönrium hvívetna i rikinu, og breyta i óllu sem peir vilja meðan peir eru að útiýina pessum óróaseggjuin. í hættu, og ef pað ekki nú pegar yfirgeli bæinn Hcyrzt hefir og að Kínverjar og Tonkinbúar sje og komist tíl Massowah, megi tolja pá frá; er hætt viðað peim veiti pað ervitt ef peir fá eigi pvi ineiri liðsaíla, pví vegurinn er lar.gur og ill ur yfirfei'ðar. Hershöfðinginn Gordon cr enn ekki kominn til Kartúin, svo auðsætt er að honum gengur er víðarameðað komast áfram cn liann bjóst viö. prátt fyrir pað er hanu vongóður um að allt muni gaiiga vel, og vill ekki að Englendingar fari að senda iierflokka suöur, og er pað mcð fram or- sökin til pessað Gladstone helir veiiö svo tregur til að senda liðsaíla suður, en nú á að skriða til skara, og er verið að safna mömium til faiar.nn- ar, áEnglandi; cr peim hoöin tveggja ára pjón usta við herinn á Egyptalaudi, og er ákveðið að seuda, svo fljótt seni auðiö er, 2,500,000, skot Og að pví skapi af byssum, -A1 Egyptalands, 4000 heiinenn eru einnig komnir af stað frá Englandi, og eiga að fara til Súakim svo pað er cngum vafa buudið að Bretar ætla nú að taka til sinna ráða og reyna að útrýina- pessum ópjóða- lýð, er hindrar allar framfarir Egyptalands, og sem íbúar pess megafaldrei vera óhræddir við. — Á pingi Breta liafa gengið all miklar deilur siöan pað var opnab, fyrst út afófriðiium í Afriku og svo aðgjörðum stjórnarinuar áíilandi. Parn- ell l'orvigisniaður land .,league“ ilokksins. átelur stjórnina harðlega fyrir ýmsar óreglur, er hann segir að eigL®jel' stað, einkum 1 tiorðurhjeröðum íilands. ávítar hann stjórnina fyrir að láta frið- dómara, semeir i að vera, opinberlega hrósa gjörðum Lord Rossmo.r’s, sem hann álitur að liaii komið niiklu illti til leiðar, með pvi að lialda svo fast fram með Oraniumönnum, sem óneitan lega væru pest 1 pjóðlífii írlands, og pví mest til hindrunar aö samkomulag komist á, milli stjórn arinnar og lbúa Norður-írlands. Hann vill að breytt sje lagafrumvarpinu, sem lítur að pvi, að stjórnin styrki írlendinga til vesturfarar, pví Parnell vill ekki láta pjóö slna ilytja af föður- landinu, nema scin minnst að orðið getur Keunir liann Óraníumönuum um aliar óeyrðir, og pó ekki beinliuis Oranlumönnum heldur landsdrottnuin. segir hann að peir kaupi ýmsa óvandaða stráka til að hleypa Óranfuni nnum upp og fá pá til að halda fundi sein optast. en að út af pvl veröi ætið deilur, og opt og tíöum morð o« önnur illverk. Ljet hann pá meiningu i ijósi, að óeyrðir pessar á írlandi nn.indu fyrirboöi pcss, að pað áður langir tiinar liðu myndi kasta af sjer á nauðarokinu og stjórna sjer sjálft. --- Frakkar og Kinverjar gjöra injög lítið aö verkum; pað lítur svo út sem hvor um sig sje hræddur við liiiin, pó áreiðanlegt sjo að hvor vilji annan feigan. Fyrir sköinnm rjeðivt flokkur af uppreistarinönnum i Toukin á varnar- *) Jjorp þotta or bolnt í vostur frá Trinkitat, soni er vit) Rauða- haíið, og miðja vega niilli þoss Inojar og Borbor við ana Nil. lausa kristniboða og söfnuði peirra, óg drápu oi'ðuir ósáttir, út al aðgjörðum Ivtna 1 Baeniuh og geta nokkrir tii að pað muni fyrir rógburö Frakka, sem ólatir munu á aö spilla pvi er peir mega fyrir Kinverjum. — Heyrst hefir að Rússar hafi í hyggju. nær England er vant við koinið, að senda herflokka suður á Indland úr iniö Asiu; fregti pessi erorð- in hljóðbær um alla austurálfu. og pað með að Rússar láti sem peir ætli að gj >ra tilraun með að vinna undir sig Afghauiit in; en að peir i raun og vcru sjeu að safna par san.an licrflokk- um til áhlcupsins á Indlandi. pykir uiönnuin næsta ótiúlegC að fregnin sje sönn, pvf sllkar aöfarir mundu mælast illa fyrir, ef sannar eru pær sögur, er heyrðust síðastliðiö haust, við- vikjandi erindi Giadstones er hann tór kynnis- feröina til Kaitpmanuahafnar, pegar Rússakeis- ari sat par, enda pykir sumiim sem peir inundu ekki sækja gull i greipar Br^ta pó peir gj örðu áhiaup, pegar margt af heimjnnum peirr væri suður á Egyptalandi. — Mönnu n er farið að pykja nóg mn hatur paö sem virðisl vera inilli Bismarcks og Bardárlkja- maiina; fyrir sköinmu dó á þýzkalandi inerkis- maður einn, sem ekki virðist að hafa verið vin- ur Bismaroks. fijettist lát hans til Bandaríkjauna og lil að samhrygajast pjóðverjum opi’iberlega, varsent afpinginu brjef til Bismarcks, pess efn is, en er hann haUi lesi^ pað s n li limni paö peg ai 'iin hæl til Washington oj paiioiðméð, að sjer að vlsu pætti mj"g vænt uiu að sjá livaö þýzkir stjórneudur vektu mikU eptirtekt í öðr- um rikjum. en sakir p.‘s< að p .-ii' hefðu látið í ljósi meimngu slna um stjó''nar störf hans; pá gæti liaini eigi lagt brjef petta fvrir pingið, pvi siuar egin skoðanir, viðvíkjandi pörfutA þjóð- verjalands, vœru öldungis gagnstæðar skoðununi peim. er lýstu sjer 1 brjet'inu. þetta hefir or- sakað akafar æsingar í Washingtou, pví sumir skoða petta sem áskorun til stríðs og pykir peim liavt að láta penna gainla karl svlvirða svona jafu gisfugt riki, sem viröizt alveg ástæðulaust; það er auðsjeð að pað er einlægur vilji Bisinarcks að tioöa Bandailkin niður í skarnið, eu fyrir hvaða ástæðu, er ekki gott að segja. nema ef maður skyldi geta til að hann sjæi oBjónum yiir upp- gangi rlkisins. pað er efalaust að honuin er mjög illa viö livað maigir af pjóð liaus flylja ár- lega til Bandarikjanna, og mun pað orsökiu með i blaud, en fari svo að hann lileypi Banda- rikjunum á stað með ofstæki sínu. er óvist hvern ig leikslok yrðu, pví par virðist nokkuð jafnt á komið bæbi með íólksíjölda og knáleik. líinnin nafnkunna Northampton pingmanni Brndlaugh, gengur nokkuð örðugt með aö fá sæli 1 pingsnlnum, eptir að pingiö var sett var byrjaö að deila um hann og lauk svo að honuin alls 238 kristua mcnn og brcndu hús pcirra 108 ; var visað a dyr, ogsagði hann pá aí sjer, eptir

x

Leifur

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Leifur
https://timarit.is/publication/119

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.