Alþýðumaðurinn - 29.09.1931, Blaðsíða 3

A lÞÝÐUMAÐURINN
3
manna, að reyna að fá þá verka-
menn á félagssvæðinu inn í félagið,
sem enn eru utan þess. Jafnframt
felur fundurinn flokksstjórum þeim,
sem stjórn félagsins hefir skipað,
að rannsaka ítarlega, hver á sínu
sviði, hve margir verkamenn eru
utan félagsins, og gefa stjórninni
skýrslu um nöfn þeirra og heimili,
hvaða atvinnu þeir stunda, eða
hafa von urn, og ef unt er, hvaða
kaup þeir fá, ennfremur kynna sér
hvaða ástæður eru til þess að þeir
ekki fást í fé!agið.«
í öðru málinu var formaður fé-
lagsins málshefjandi og lagði fram
eftirfarandi tillögu:
»Fé!agið mótmælir því harðlega,
að atvinnubætur þær, sem hið op-
inbera lætur framkvæma, séu not-
aðar til þess að knýja niður kaup
verkafólks, og skorar á bæjarstjórn
Akureyrar að greiða taxta Verka-
mannafélags Akureyrar við þær at-
vinnubætur, sem hún lætur fram-
kvæma.«
Formaður hafði einnig framsögu
í þriðja málinu, og lagði fram svo-
hljóðandi tillögu:
»Fundurinn felur stjórn félagsins
að safna dagsverkum meðal þeirra
félagsmanna, sem leggja vilja fram
gefins vinnu til þess að leiða heitu
laugarnar í Glerárgili niður í sund-
stæði bæjarins, á þessu hausti.«
Tvær fyrri tillögurnar voru sam-
þykktar með öllum greiddum at-
kvæðum, en síðasta tillagan var
feld með 17 atkv. gegn 14. Meg-
inþorri fundarmanna sat hjá og
greiddi ekki atkvæði.
Eftirtekt mun það vekja meðal
almennings, að til skuli vera menn
innan Veikamannafélags Akureyrar,
sem ekki geta vitað til þess, að fé-
lagar þeirra leggi hönd að því
verki, að leiöa heitt vatn í sund-
stæði bæjarins, án þess að taka
verð fyrir vinnuna, þegar fjölmörg
félög í bænum taka höndum sam-
an um það verk, og ætla að vinna
það í þegnskylduvinnu.
En þetta verður mjög skiljan-
legt, þegar þær upplýsingar eru
gefnar, að það hafi verið þeir menn
í félaginu, sem kalla sig kommún-
ista, sem atkvæði greiddu á móti
því að safnað yrði gjafa-dagsverk-
um til þess verks.
Verður nánar vikið að þessu
máli síðar hér í blaðinu.
Síðasti »Verkam.« er himinhrifinn
af tveimur verklýðsfundum, sem
nýlega hafa verið haldnir í Reykja-
vík, og segir þá sýna að verkalýð-
urinn þar snúist altaf meir og meir
að kommúnistunum. Þessi saga um
hið daglega vaxandi fylgi kommún-
istanna hefir reyndar staðið í hverju
»VerkIýðsblaði«, sem út hefirkomið,
síðan það hóf göngu sína. En þrátt
fyrir þetta »geysilega vaxandi fylgi*
og þennan sífelda >snúning« verka-
lýðsins að kommúnismanum, þá vex
þó kommúnistaflokkurinn ekkert.
Það mjög svo merkilega fyrirbrigói,
eru kommúnistablöðin ekkert að
glíma við að skýra, enda mjög eðli-
legt. En um fundinn í Reykjavík er
þetta að segja. Fyrri fundurinn var
haldinn að tilhlutun Sjómannafélags
Reykjavíkur, til að ræða um vand-
ræði þau, sem sjómönnum stafaði
af því, að Síldareinkasalan gæti ekki
greitt þeim út hlut þeirra í vertíðar-
lok. Einar Olgeirsson mætti á þess-
um fundi og hafði það eitt að segja,
að það væri Erl. Friðjónssyni að
kenna, að hásetar fengju ekki hlut
sinn. Og yfirleitt hefði alt það ólag,
sem á Einkasölunni hefir verið frá
upphafi verið Erlingi að kenna.
Engar tillögur lágu fyrir fráfundar-
boðendum, enda hægra um að tala,
en fram úr að ráða, en Einar var
ekki ráðalaus. Hann bar fram till.
um að hásetum yrði tafarlaust
greiddar 7 krónur út á tunnu, og
var sú till. samþykt með 12 at-
kvæðum. Engir greiddu atkvæði á
móti. Síðari fundurinn var haldinn
að tilhlutun kommúnistanna, og var
einn þessi »halló«-fundur, sem slíkir
menn stofna til. Þar talaði Einar og
bar fram tillögur, sem allar voru
samþyktar. Atkvæði voru ekki talin,
því fundarboðendur gáfu ekki um
það. Fjöldi íhaldsmanna og allskon-
ar fólks var á fundinum, sem hló
dátt að þessum vinnubrögðum. í
fundarlok stilti Einar sér í útgöngu-
dyr fundarsalsins og hrópaði, að
nú slippi enginn út fyr en þeir
væru búnir að skrifa sig í Kotnm-
únistaflokkinn. Lét hann samfímis
spila Internationale á hljóðfæri í
salnum. En margir sluppu óskráðir,
því ekki fengust nema 10 í flokk-
inn.
Þriðji t'undurinn var haldinn á
Hafnarbakkanum í Reykjavík. Fyrir
honum gekst hafnarsella Kommún-
istaflokksins. — Kommúnistaflokk-
urinn skiftist í hafnarsellur og borg-
arsellur (og ýmsar fleiri sellur) eins
og rotturnar skiftast í hafnarrottur
og húsarottur o. s. frv. — A þess-
um Hafnarbakkafundi var samþykL
að skora á Verkamálaráð Alþýðu-
flokksins að stöðva alla útskipun á
síld, þar til búið væri að borga há-
setum út 7 krónur á hverja tunnu
síldar, er þeir hafa lagt á land f
sumar. Atkvæðamagnið, sem bak
við þessa till. var, ekki tilgreint. En
efni tillögunnar er há-kommúniskt
— að varna því að hægt sé að
koma síldinni í verð, svo hásetar
geti fengið hlut sinn greiddan.
Það er ekki að undra þó «Verka-
maðurinn* sé hrifinn.
Ráð sem duga.
Mikið er nú spjallað um atvinnu-
leysi, atvinnubætur, skort og aðrar
þrengingar. Og allir eru sammála
um, að fólkið þurfi að fá aukna
peninga. Ekki er ég á móti þessu.
En mér hefir dottið í hug annað
og fleira, sem áhrif hefir á afkomu
fólksins en upphæð teknanna. Á
það minnist enginn maður.
Þegar litlu hefir verið úr að spila,
hefir það verið góður og gildur
siður að spara. En það hefir ekk-
ert að segja þó einn og einn mað-
ur geri þetta, það þarf að spara
fyrir heildina.
Bærinn hérna ráðgerir að stofna
til atvinnubótavinnu, sem þó aldrei
hlýtur að geta náð nema á hálfa
Ieið. Hann þarf að gera meira. Hana