Alþýðumaðurinn - 24.11.1931, Blaðsíða 2

2
ALPÝÐUMAÐUI'LINN
Ingvar, »að umbjóðendur mínir hafa
fullkomnustu vélar og hagkvæm-
ustu starfsaðferðir, sem hægt er að
hafa við tunnugerð, og auk þess
þekkingu, hagsýni og fjármagn til
þess að kaupa efnið á heppilegasta
tíma; keyptu þannig mestan hluta
af »staf« þeim, sem þeir þurfa að
nota í vetur, fyrir 12 — 13 krónur
»lestina« á síðasta vori.«
Ingvar Ouðjónsson segist hafa
verið umboðsmaður þessa tunnu-
firma í 8 ár.
QIl þessi átta ár, sein Ingvar
hefir verið umboðsm. firmans, hefir
það ekkí haft neitt ódýrari tunn-
ur en aðrir tunnubjóðar norskir. —
En nú, 7. Nóvember, hefir það
öðlast, að sögn Ingvars, »þekkingu,
hagsýni og fjármagn« til að kaupa
ódýran »staf« og svo hefir það
fullkomnustu vélar og hagkvæm-
ustu starfsaðferðir.
Betra er seint en aldrei fyrir
tunnuspekulantinn Ingvar að geta
boðið tunnur frá öðrum tunnu-
spekulant, sem hefir þekkingu og
hagsýni, hagkvæmustu starfsaðferð-
ir og fullkomnustu vélar til tunnu-
smíðis. —
Ingvar Ouðjónsson hefði þurft
að hafa »þekkingu og hagsýni® til
þess að snúa sér til þessa umbjóð-
anda síns, til þess að fá ódýran
»staf«, fyrst hann hefir getað keypt
»5tafinn« á 12 — 13 kr. »lestina«.
Vesalings Hallgrímur hefði þá
ekki þurft að pjakka á bæjarstjórn-
arfundi með »staf« frá Ingvari, sem
kostaði 18 krónur »lestin«.
Það er ekki að undra, þó Ingvar^
sem flotlð hefir sem tunnubjóður á
norsku tunnunum í 8 ár, fari að
slá um sig með lágu verði á þeim,
þegar hér er að myndast vísir að
tunnugerð, sem kynni að vekja
dugandi menn til framkvæmda, er
gerði tunriuboð hans að engu.
Slíkt er ekki láandi, en verður
hinsvegar metið að verðleikum.
Togarinn »Leiknir« strandaði við
Palrek9fjörð nú fyrir helgina, Skips-
böfnin bjargaðiat.
Brynleifur með 25 aurana.
Brynleifi vorum Tobiassyni hefir
orðið nokkuð þungt niðri fyrir út
af því, sem Erlingur Friðjónsson
sagði á fundi bæjarstjórnar um ör-
læti hans og Hallgríms Davíðssonar
í kaupgreiðslunni til verkamannanna
við tunnusmíðið í vetur. Hann
hefir sennilega farið að hugsa til
næstu heimsóknar sinnar á Krókinn
og í sjávarþorpin við Skagafjörð,
og ekki litist gæfulega á »orlofið«,
sem hann var búinn að láta í sinn
pólitíska malsekk með frammistöðu
sinni í tunnusmíðinni hér heima.
Karlarnir á Króknum vilja líka hafa
kaup sitt og engar refjar, alveg eins
og karlarnir hér á Eyrinni, og körl-
unum á Króknum verður ekki láð
það — síður en svo.
í þingmenskutíð Magnúsar Ouð-
mundssonar hefir vegavinnukaup í
Skagafirði farið alt niður í 60 aura
á klukkustund, og karlarnir, sem
vinna að vegagerð í Skagafirði,
munu hafa gert sér vonir um að
Brynleifur myndi frekar verða til
þess að hækka þetta vegavinnu-
kaup, og það mun hafa átt allmik-
inn þátt í því, að Brynleifur átti til-
tölulega skamt eftir til að velta
Magnúsi við síðustu kosningar.
En nú kemur alt í einu ljós yfir
hugarfar Brynleifs.
Framsóknarstjórnin hefir lagt
mikið kapp á að lækka kaup verka-
fólksins í landinu, fyrir stórbænd-
urna og aðra atvinnurekendur. —
Lækkun krónunnar er einn þáttur-
inn í þeirri starfsemi, og atvinnu-
bæturnar eiga að verða næsta spor-
ið. — Fyrír náðarbrauð atvinnubót-
anna á að kaupa lœkkkun á kaupi
verkafólksins•
Brynleifur, sem vill vera trúr
Framsóknarstjórninni, og þó um
leið fela sig fyrir kjósendunum, er
vinna í hinni lágtlaunuðu vegavinnu
ríkisins, verður eðlilega heldur fár
við, þegar brugðið er jafn sterku
ljósi yfir afturför hans í umhyggjunni
fyrir þeim, sem standa við moldar-
rekuinar, eins og gjört var á bæj-
arstjórnarfundinum og f Alþýðu-
manninum eftir fundinn.
Á það var bent á bæjarstjórnar-
fundinum og í blaðinu, að í fyrra
hefði Brynleifur og öll fjárhags-
nefndin lagt til að bærinn ábyrgðist
Hjalta Espholin kr. 1,75 á tunnu í
smíðalaun, en nú væri það aðeins
1 króna, sem ætti að greiða fyrir
sama verk og þá.
Ef Brynleifi væri sýnd öll sú
mesta sanngirni, sem hægt er aö
veita honum og samherjum hans í
bæjarstjórninni, verður að reikna
»prósentvís« út þá lækkun, sem
þeir hafa samþykt á smíðalaunum
við tunnurnar frá því í fyrra, og
sjá hvað þá kemur í ljós, og er þó
gengið út frá að Brynleifur og sam-
herjar hans hafi ekki ætlað að
fylgja þeirri föstu íhalds- og at-
vinnurekandareglu, að ætla atvinnu-
rekandanum allan þann sama hagn-
að, sem hann hafði áður haft af
rekstri sínum, en láta hallann koma
óskiflan niður á verkamönnunum,
sem veikið unnu. Útreikningurinn
um 25 aurana, sem verkamennirnir
fengju, var bygður á því, að Bryn-
leifur kunni þá gullvægu regiu
stórlaxanna, og ætlaði að fylgja
henni. —
En nú hefir hann svarið og lagt
sárt við, að það sé ekki tilgangur-
inn, heldur eigi eina krónan að
skiftast hlutfallslega milli Hjalta og
verkamannanna, sem að tunnu-
smíðinni vinna.
Þetta hlutfallslega kaup verður
þó að miðast við það, sem greitt
var í fyrra og það, sem greitt er
nú. —
Það sem greitt var í fyrra, var
kr. 1,75. Það sem greiða á nú,
eftir Brynleifs vilja, er kr. 1,00 fyrir
tunnu. Lækkunin frá því í fyrra er
því 43%", og ættu verkamennirnir
þá að fá í kaup við tunnusmíðið,
eftir því, sem Brynleifur er nú bú-
inn að gefa upp, 57 aura á kl.st.
fyrst þeir höfðu 1 kr. í fyrra. (Hér
er lækkun krónunnar ekki tekin
með, en með henni verður kaupið
um 42 aurar, í stað krónu í fyrra )
Sennilegt er að Brynleifur vilji fá
svipaða lækkun á kaupinu við vega-
vinnuna í Skagafirði, þessai sem
hann er svo spentur fyrir hér, enda