Alþýðumaðurinn - 19.12.1931, Blaðsíða 2

2
AL ÞÝÐUM AÐURINN
útgerðina og hún gengur saman,
og atvinnuleysið siglir í kjölfarið.
Þá getum vér Akureyringar ekki
gengið fram hjá því atriði, sem
áður hefir verið bent á hér í blað-
inu, að með niðurlagningu Síldar-
einkasölunnar, er öll síldarverkun
búin að vera hér í bænurn. Það
þýðir alt að 200 þús. króna atvinnu-
tap fyrir bæinn og grendina, þótt
ekki sé tekin með væntanleg at-
vinnuaukning við tunnusmíði, er
hugsanlegt var, ef Síldareinkasalan
hefði haldið áfram, en er nú úr
sögunni,
Hér á árum áður, meðan íhalds-
stjórnin gamla sat að völdum, hefði
það þótt matur á pólitísku borði
Framóknar, hefði stjórnin gert ráð-
stafanir sem þessar, sem hefðu lagt
atvinnulíf heiila héraða í kalda kol.
Máttvana stjórnarvöld, sem leggja
eyra við rógi illgjarnra íhaldsseggja,
sem hugsa um það eitt að skaða
og kúga hinn vinnandi lýð lands-
ins, eru harla óvarkár og minnis-
snauð á það, sem á undan er
gengið. Þegar þau eru hið ráð-
andi afl, sjá þau ógjarna feigðar-
vökina, sem framundan gín. — Og
máltól þessara valdsfjórna, sem sinkt
og heilagt eru að dásama sjálf sig
fyrir að vera málsvari lítilmagnans,
þau eru ekki að mæða sig á að
skýra eða réttlæta þetta, og þó
kernur þetta nokkuð hart niður á
héraði sem á tvær styrktarstoðir
undír Framsóknarstjórninni, og ætti
það því skilið, að því væri sannað
— af hinum pólitísku hæðum —
að eínhverjar sérstakar velgjörðir
og umhyggja byggju í niðurlagn-
ingu einkasölunnar.
Þeir, sem grœða á niðurlagnlngu
Síldareinkasölunnar, eru fyrst og
fremst Svíarnir, sem koma til með
að koma hingað til að féfletta og
kúga þjóðina. Einnig er hugsan-
legt að örfáir stærstu útgerðarmenn-
irnir geti rekið sölu síldar fyrir eig-
in reikning, með sama hagnaði og
einkasalan hefir skilað þeim udan-
farin ár. Þó eru þeir í sífeldri hættu
fyrir skemdaflani æfintýramanna í
síldarsölunni, sem rugla alt sam-
ræmi og hugsanlegt samstarf með-
al síldarseljanda. ■
Þá er að síðustu sá hluti lepp-
anna, sem Svíar koma til með að
vekja hér upp, og sem eru nógu
samviskulausir til að láta nota sig
til að íéfletta og sjúga verkalýð og
sjómenn. Þeir fleyta rjómann ofan
af í framtíðinni. Undir slíka menn
hleður Framsóknarstjórnin með at-
höfnum sínum. Hinn hluti leppanna,
sem Ijær nöfn sín, fær>að éta« hjá
Svíunum, eins og tíðkaðist áður en
Síldareinkasalan kom til sögunnar.
Hér verður slept að ræða þann
hnekki, sem rýmkun síldarmarkaðs-
ins og endurbót á síldarmati, sem
Síldareinkasalan hefir komið í fram-
kvæmd, bíður við niðurlagning
hennar. Það verður gert í sérstakri
grein, en í næsta blaði verður leil-
að hinna raunverulegu orsaka til
þess, að svo mikið er unnið til að
leggja Síldareinkasöluna niður, að
heill atvinnuvegur er lagður í rúst-
ir og fjöldi fólks sviftur aðstöðu
til lífsuppeldis,
Nl.
Ingvar nteö aí-saltið
09 ðstensje-tunnurnar.
Þess var getið um það bil, er und-
irritaður fór að heiman um dsginn,
að Ingvari hinum alþekta tunnuspekú-
lant yrði svarað, að því er ástæða
þætti til, þegar ég kæmi heim. Hér
skulu því færð öllu fyllri rök en áð-
ur hefir verið gert að því, að tilboð
það um ódýrar tunnur, sem maður
þessi var að hampa framan í útflutn-
ingsnefnd Síldareinkasölunnar um það
bil, sem líkur voru til að bæjarstjórn
Akureyrar myndi taka afstöðu til tunnu-
smíðis hér í bæ, var í hæsta máta
tortryggilegt, þegnr á alla frammistöðu
Ingvars og tunnubjóðsins norska er
litiö, og þann stutta frest, sem nefnd-
in átti að haía 11 þess að svara til-
boðinu — sðeins einn virkan dag.
Þar sem lesendum þessa blaðs mun
vera ókunnugt um ymsa þjónustusemi
Iogvars Guðjónssonar við Sildareinka-
sölu íslands og hag (!) þann, er einka-
salan hefir haft af milligöngu hans í
Jarðarför sonar okkar og bróður,
Erlends Tómassonar frá Glaumbæ,
sem lést á sjúkrahúsinu á Akureyri
þann 14. þ. m., er ákveðin Mánu-
daginn 21. þ. m., frá Akureyrar-
kirkju og hefst kl. 1 e. h.
p. t. Akureyri, 18. Des, 1931.
Foreldrar og systkyni
ýmsum málum hennar, skal hér drep-
ið á nokkur dæmi til sýnis.
Ingvar er hióðugur yfir hagkvæm-
um kaupum á tunnum og salti, sem
einkasalan hafi gjört fyrir milligöngu
hans. —
Á einkasölufundinum fyrir sunnati
varð Ingvar þó að játa, að einkasalan
hefði fengið, fyrir milligöngu hans,
'Hif-salt með fiskrusli og jafnvel
heilum vorðfiskum /« eins og einn
af fundarmönnunum orðaði það. Salt
sem síldareigendur réttilega segja að
hafi verið órothæft til söltunar á
síld. —
Árangurinn a' því að þessi salt-
óþverri er sendur upp til landsins,.
gat orðið tvenskonar.
Annaðhvort að hann skemdi síldina
svo að hún yrði óseljanleg vara eða
að hann yrði ekki notaður og einka-
salan stæði þá efíir saltlaus með tóm-
ar tunnur frá tunnusalanum, sem Ing-
var hefir umboð fyrir.
Ingvar Guðjónsson hafði enga af-
sökun fram að færa á einkasöiufund-
inum út af þessum saltóþverra. Hann
kom aðeins með þá fráleitu blekkingu
að verkafóikið hjá Östensjö hefði í
misgripum afgreift þennan saltóþverra
í staðinn fyrir hreint og óskemt síld-
arsait. Og saltsalinn, sem Ingvar er
að dásama fyrir hin »hagkvæmu«
viðskifti, sem einkasalan geri við hann,
v ðurkennir ekki að hafa sent þennan
saitóþverra fyr en búið er með vitn-
um að sanna það úti á Siglufirði, að
saltið sé íiskafsalt með fiskúrgangi og
jafnvel heilum vorðfiskum í.
Á einkasölufundinum Ias einn fund-
armanna upp bréf, sem línubátaeig-
er.dur sunnanlands höfðu ritað út-
flutningsnefnd Síldareinkasölunnar, þar
sem meða! annars er spurst fyrir um
það hvernig á því standi, að einka-