Alþýðumaðurinn - 07.03.1933, Blaðsíða 5

Aukablað 7. Mars. 1933
ALf’ÝÐUMAÐUKINN
5
Frá Siglufirði.
Eitt fyrsta verk Siglfirðinga, eftir
að samkomubanninu var aflétt, var
að efna til borgarafundar út af
skarlatssóttarmálinu þar á staðnum
og aðstöðu héraðslæknisins til he;l-
brigðismálanna í bænum. Verka-
mannafélagið boðaði til fundarins
og var hann haldinn 7. Febrúar s. I.
Eftirfarandi tillaga frá Jóhanni F.
Ouðmundssyni (Alþýðufl.m.) var
samþykt með 187 samhlj. atkv.:
»Fjölmennur borgarafundur, hald-
inn á Siglufirði 7. Febr. 1933, lítur
svo á, að héraðslækriirinn á Siglu-
firði, hr. Guðmundur T. Hallgríms-
son, sé bæði heilsuveill og vín-
hneigður og hafi þar að auki sýnt
alvarlegt hirðuleysi eða ódugnað í
mörgum tilfellum. Fyrir rúmu ári
síðan lofaði héraðslæknirinn bæjar-
stjórninni því, að taka sér aðstoð-
arlæknir, og viðurkendi þar með
sinn eigin vanmátt. Þetta loforð
sveik hann þó þegar til kom, og
eru nú afleiðingar þess að koma í
Ijós. Þegar minnst er þeirra at-
burða, sem með nokkru millibili
hafa endurtekið sig á Nýja-Kleppi,
verðum við Siglfirðingar að álíta, að
stundum sé lækni vikið úr embætti
og rannsókn fyrirskipuð, þótt meiri
sakir séu ekki fyrir hendi en þær, er
hér eru bornar á héraðslæknirinn.
Fundurinn lítur því svo á, að þar
sem þetta er ekki fyrsta skiftið,
sem óánægja hefir brotist út gagn-
vart héraðslækninum, og menn úr
öllum stjórnmálaflokkum standa að
þessu, eins og sjá rná á undir-
skriftunum fyr í vetur, þá sé full á-
stæða fyrir landlæknir og hlutað-
eigandi ráðherra að taka þessar um-
kvartanir alvarlega. Ennfremur skal
bent á það, að þap sem vitanlegt
er, að landlækni er vel kunnugt um
það, að héraðslæknirinn á Siglufirði
er ekki starfi sínu vaxinn, þá er
það skýlaust brot á 20. grein laga
nr. 47 frá 23. Júní 1932, ef hann
skýrir ekki ríkisstjórn frá málavöxt-
um, og jafnframt brot á sömu grein,
ef hlutaðeigandi ráðherra leitar ekki
álits læknadeildar háskólans.<
Aðalbjörn Pétursson bar fram á
fundinumm eftirfarandi tillögu í
þrem liðum, fyrir hönd kommúnista:
»1. Almennur mótmælafundur,
haldinn að tilhlutun Verkamanna-
félags Siglufjarðar 7. Febr. 1933,
lýsir algerðu vantrausti á heilbrigð-
isnefnd Siglufjarðarkaupstaðar, sök-
um vanrækslu hennar á sóttvörn-
um í sambandi við skarlatssóttar-
faraldurinn hér s. I. haust. Ályktar
fundurinn, að heilbrigðisnefnd og
sóttvarnanefnd, með því að bregð-
ast skyldum sínum, eigi sök á
dauða þeirra manna, er dáið hafa
úr skarlatssóttinni.
2. Fundurinn álítur sök bæjar-
fógeta Guðmundar Hannessonar
sérstaklega óafsakanlega sökum
þess, að hann legst á móti sjálf-
sögðum ráðstöfunum sökum þess,
að þær kosti bæinn fé, og vanmet-
ur þar með líf og heilsu bæjarbúa,
sem hann samkvæmt embættis-
skýrslu sinni er sjálfkjörinn til að
vernda.
3. Aðalsökina telur fundurinn þó
tvímælalaust hvíla á héraðslækninum
Guðmundi T. Hallgrímssyni, sem
hér hefir óskorað vald sem fulltrúi
heilbrigðisstjórnarinnar og það eina
embætti og skyldur að vaka yfir
heilbrigði bæjarbúa. Snýr fundur-
inn sér til landlæknis og heilbrigð
isstjórnar með þá kiöfu að þegar
verði hafin rannsókn útaf vanrækslu
heilbrigðis- og sóttvarnarnefndar og
embættisrekstri héraðslæknjsins þó
fyrst og fremst. Fundurinn tel-
ur líf og heilsu bæjarbúa f yfirvof-
andi hættu á meðan sóttvarnar-
valdið er í höndum jafn óhlutvandra
og óhæfra ’manna og nú er, og
sem viðburðir síðustu tíma hafa
sannað svo eftirminnanlega.<
Fyrsti liður till. Aðalbjarnar var
feldur með 115 atkv. gegn Ó7, og
annar liður með 125 atkv. gegn 62
— en þriðji liðurinn samþykktur
með 83 atkv. gegn 55.
Kommúnistar gengust aðallega
fyrir þvf að Verkamannafélagið
kallaði saman þennan fund og
undirbjuggu hann að mestu. En
þegar á hólminnakom, höfðu þeir
ekki yfir að ráða nema 60—70 at-
kvæðum, sem sást á atkvæðagreiðsl-
unni um 1. og 2. lið till- Aðal-
bjarnar. Um 3ja liðinn Iétu jafn-
aðarmenft íhaldið og »Komma«
bítast og sátu að mestu hjá, því till.
var óþörf eftir að till. Jóhanns F.
Guðmundssonar hafði verið sam-
þykkt, en Alþýðuflokksmenn réðu
öllu er þeir vildu á fundinum.
Menn af öllum flokkum töluðu á
fundinum, og sumir oftar en einu
sinni. —
(Eftir fréttabréfi af Siglufirði).
Glepsur handa gauknum.
Það er leiðinda skítverk að þurfa
að snerta við þeim óþverra, er birt-
ist í blaði »Komma«, Verkamannin-
um öðru hvoru. Mest af efni þess
blaðs eru persónulegar svívirðingar
um einstaka menn og ógeðslegt lof
um kommúnista sjálfa. —
Mér er fremur óljúft að »ramba
fram á ritvöllinn« til þess, að túlka
fyrir landslýðnum, er blöðin les,
hversu ómannleg og ógeðsleg er
framkoma ýmsra stéttarbræðraminna,
en »svo lengi má brýna deigt járn
að bíti um síðir«.
í 52 t.bl. f. árs er lýst *Sveita-
fundi« á Sauðárkrók. Þar verð ég
fyrir þeim heiðri að greinarhöf. gef-
ur alþjóð lýsingu af mér — lýsingu
sem er þó ekki nákvæmari en það,
að ég dreg í efa að nokkur sá, er
þekkir mig, muni láta sér detta í
hug, að lýsingin ætti að eiga við
mig, ef nafn mitt væri ekki nefnt í
sambandi við lýsinguna. En ókunnir
menn, sem aldrei hafa heyrt mín
getið hljóta — eftir lýsingunni —
að fá, ja vægast sagt dálítið óná-
kvæma mynd af mér — mynd, sem
tekin er eftir spésþegli kommúnist-
anna hér, —
En einu er ég hissa á, að eftir
að greinarhöf. er búinn að lýsa hinni
»óslökkvandi þrá til þess að láta
eitthvað á sér bera« og á með þeim
orðum við mig — að hann skuli
þá fgra að vinna að því að auglýsa
mig með því að skrifa þessa grein
um mig í opinbert blað, af því mér
skilst á sumu í greininni, að þessi
verkalýðsvinur! muni ekki vera vinur