Alþýðumaðurinn - 11.02.1936, Blaðsíða 2

2
ALP.YÐUMAÐURINN
Lánaðar fjaðrir.
Verkamannafélag Akureyrar hefir
ekki borið háreislan kambinn undan-
farið. Hefir haldið fundi með ör-
fáum hræðum og borið utan á
sér hin gleggstu merki dauða og
fánýtis- Til að halda líftórunni hefir
nokkrum skemmtiklúbbum verið
komið upp í félagi við *Einingu«,
og dansskemmtsnir haldnar 3-4 í
viku. Samtímis þessu hefir »Verkam.«
svo skýrt frá því að þetta klúbba-
fólk hefði tæplega nóg til að »halda
við þræðinum milli líkama og
sálar*. —
í svona verklýðsfélagi er ekki að
undra þó viðburður, eins og 30
ára aímæli, sé kærkominn í hall-
ærinu. Þegar dauðamörkin gerast
áberandi, er gott að grípa til skraut-
fjaðranna frá fyrri dögum til að
hylja nekt sína um stund.
VerkamantiaféLag Akureyrar var
einu sinni fyrirmyndarfélag, meðan
því var stjórnað af þeirn mönnum,
sem nú eru ekki í því. Það er því
handhægt að seilast til Ijómans
frá fyrri dögum og fylla með hon*
um »í eyður verðleikanna*, þó það
eigi þá ekki betur við en lánsfötin
stundum, þegar máiin er skoðuð
niður í kjölinn. Mörgum myndi nú
finnast að það hefði best átt við,
að félag, sem eitt sinn var með
fremsíu verklýðsfélögum landsins,
en er nú verra en dautt og búið
að reka það úr landssamtökum
verkalýðsins fyrir svik og klæki,
hefði alveg sleppt því að halda upp
á 30 ára afmælið, En kommúnist-
um virðast stolnar fjaðrir eins kær-
ar og aðrar, og þessvegna héldu
þeir þetta afmæli hátíðlegt til að
reyna að punta upp á sig d ann-
ara kostnað.
Þetta hefði ekki verið gert að
umræðuefni hér, ef núverandi for-
ráðamenn félagsins hefðu haft vit
á að sleppa því að segja 30 ára
sögu þessa félags. En það höfðu
þeir ekki, og í afmælisblaði félags-
ins er farið svo svívirðilega með
þetta mál, að lengra varð varla
komist. Þeir sem hafa skrifað þetta
söguágrip hafa af fáfræði — og
að undirlögðu ráði sjálfsagt líka —
dregið upp fullkomna skrípamynd
af starfi félagsins, í staðinn fyrir
rétta mynd.
Hér er ekki rúm til að segja
sögu Verkamannafélags Akureyrar,
meðan það var verklýðsfélag, Ná-
kvæmlega sögð, yrði sú saga efni
í heila bók. En til þess að sýna
þekkingu og smekk söguritara
»Verkam.< á vaxtar- og baráttu-
árum félagsins skal hér drepið á
örfá dæmi.
Söguritarinn telur það með merkis-
viðburðum í sögu félagsins að
1924 flytur Einar Olgeirsson fyrir-
lestur í félaginu um kjör verkafólks
í Þýskalandi, en hann nefnir ekkert
verkbann, sem . atvinnurekendur
settu á félagið 1914 og sem stóð
í hálfan mánuð, stofnun fjölmenns
atvinnurekendafélags þá, og að
þessum málum lauk með fullum
sigri félagsins og allverulegri kaup-
hækkun. Þá hefir hann ekki hug-
mynd um kaupbaráttu, sem átti
sér stað nokkru síðar, þegar menn
sem farnir voru að vinna í skipi,
voru settir í land, en n.enn, sem
formaður V. M. F. A. tilnefndi
tóku vinnuna. Slíkt myndi þó hafa
þótt tíðincli til næsta bæjar, hefðu
kommúnistar staðió að því. í þriðja
lagi telur hann það enean viðburð
í sögu verklýðsmálanna hér í bæ,
þegar verkamenn í félaginu hefja
útgáfu að verkamannablaði, sem fé-
lagið styrkti fjárhagslega í nokkur
skifti, og var aðalmálsvari verk-
lýsðsamtakanna á Norðurlandi fram
um 1930. I tjórða lagi finnst hon-
um ekki í frásögur færandi, að
stjórn félagsins á stríðsárunum út-
vegaði félagsmönnum eldivið og
matvörur í heilurn skipsförmum —
og svona mætti lengi telja, ekki
óverulega viðburði úr sögu félags-
ins fyr á árum, sem söguritarinn
sleppir af fáfræði, eða af ásetiu
ráði. -
Um frumherja félagsins og for-
ustumenn verður ekki fjölyrt hér.
Æfintýrið um Olgeir Júlíusson set-
ur þar met, sem trauðla veiður
hnekkt. Olgeir kemur ekki nærri
félaginu um 20 ára skeið af 30
ára lífi þess — öll vaxtar- og bar-
áttuárin — en »dúkkar* svo upp á
30 ára afmælinu, sem forustumað-
ur félagsins frá öndverðu. Slík
æfintýri eru fágæt, Næstur Olgeiri
kemst Sigþór Jóhannsson, sem
var kosinn formaður félagsins fyrir
tveimur drum »og hefir altaf síðan
verið endurkosinn* !!!
Það eru engin líkindi til að nú-
verandi sfjórn Verkamannafélagsins
fljúgi lengi á þessum Iánsfiöðrum.
Hinn miskunarlausi raunveruleiki
skín í gegn um allt prjálið í sam-
bandi við 30 ára afmælið — sá,
að allan sinn veg hefir félagið haft
af þeim mönnum, sem nú eru ekki
í því Ófarnað og vanvirðu af
þeim, sem nú stjórna því!
Flatur í forinni.
Þegar njósnaramálin, sem nú
verða æ víðtækari með degi hverj-
um og eru á góðri leið með að
afhjúpa landráðastarf íhaldsins und-
anfarin ár, höfðu verið á dagskrá
um hríð, sendi íhaldið í Reykjavík
smala sína út um borgina með þá
lygasögu, að Haraldur atvinnumála-
ráðherra hefði stöðvað allar frek-
ari rannsóknir í málinu, af því að
ýmsir af fremstu mönnum Alþýðu-
flokksins væru að flækjast inn í
þau. Sömu sögu símaði það til
Kaupmannahafnar. — Ihaldsblöðin
skýrðu svo frá hvað almannaróm-
urirm segði en átu þó þvættinginn
jafnharðan ofan í sig aftur. Eftir
allt þetta fer svo vesalings ritstjóri
»íslendings« að burðast með þenna
ósóma í síðasta blaði, en er þó
sýnilega lathræddur við þessa klæki,.
en íhaldseðlið getur ekki staðið af
sér lygina frekar en fyrri daginn.
En til þess að geta þó talist með,
býr ritstj. út þá frétt að Alþýðubl.
hafi »hljóðnað* við þessa sögu.
Alþýðubl. sem harðast og hávær-
ast hefir tekið og tekur enn á
þessu máli. Og svo spyr »ísl.«
hvort Alþýðuflokksblöðin myndu
hafa verið eins inikið á lofti, ef þau
og þeirra menn hefðu legið í
skömminni. Ef þetta er beiðni um