Dýraverndarinn - 01.03.1939, Síða 8

12
DÝRAVERNDARINN
í Whipsnade-dýragarðinum í
Englandi eru mongólskir hestar
allra dýra óviðráðanlegastir.
„Þessi dýr eru hættuleg“, stend-
ur stóruni stufum á girðingunni
þeirra. (Fálkinn).
Stóðst ekki brermivínið!
Svo bar til fyrir nokkurum árum hér í Reykjavík,
að kjallaradyr á húsi einu stóðu opnar stund úr
degi. Um kveldið varð þess þegar vart, að „fjölg-
að“ mundi í'kjallaranum. Fáeinar rottur höfðu grip-
ið tækifærið og skotist inn, meðan opið var og
mannlaust. —
Húsráðendur vildu ekki una þessu, töldu rottur
skaðræðis-gripi og vildu losna við þær sem allra
fyrst. Hófst viðureignin við ófögnuð þenna á því,
að köttur var látinn í kjallarann, en ekki kom það
að gagni. Kisa gafst upp, mjálmaði í sífellu, og
vildi alls ekki í kjallaranum vera. Hún var ung og
óhörðnuð, greyið litla, og liafði ekki þurft að sjá
fyrir sér sjálf. Þá var reynt að eitra fyrir varginn
og lá þegar ein rotta dauð á næsta dægri. Voru þá
tvær eftir, svo að vitað væri með vissu, — önnur
gömtil og ljót að sjá, griðarmikið flykki. En ekki
snertu þær við eitrinu, og virðist ntega ætla, að þær
hafi látið sér víti félaga sins að varnaði verða. Þótti
þá sýnt, að sú leið mundi ekki fær og varð að leita
nýrra ráða. —
Og nú var fengin gildra og egnt fyrir greyin.
Morguninn eftir kom í ljós, að gildran heíði hlaup-
ið, svo sem til var ætlast, og orðið annari rottunni
að hana (íþeirri minni), Var nú egnt á nýjan leik.