Dýraverndarinn - 01.10.1947, Blaðsíða 10

48
DYRAVERNDARINN
minnsta kosti ekki hátt um þaö. Hvers vegna
iáta þeir ekki til sín heyra til að andmæla
þessuin aðförum? Er þeim nákvæmlega sama,
hvernig skepnur þeirra eru aflífaðar, eða er
hér einhverju öðru um að kenna?
I þessu sambandi vil ég líka leyfa mér að
henda á annað:
I5að þarf strangara eflirlil við sláturhúsin
út um landið en verið liefur hingað til, miklu
strangara. Og það er fieira en eitt og fleira
en tvennt, sem veldur því. En ein ástæð-
an er þessi aflífunar aðferð, sem liér ræðir um,
meðan liún er leyfileg lögum samkvæmt. Eft-
irlitsmaðurinn verður að hafa vald til þess að
laka drápslækið tafarlaust af hverjum þeim,
sem mistekst að beita því. Hann verður jafn-
framt að vera skyldugur til að beita þessu
valdi, livenær sem þörf krefur.
Mistökin við störf þessi eru alltof algeng.
Einstök dæmi nefni ég ekki í þetta sinn, en
er þess albúinn, ef þess gerist þörf.
Það er óneitanlega sóðalegt og siðlaust at-
hæfi að leggja kind í fullu fjöri niður og
skera hana á liáls, eins og siður var hér áður.
En mikið vildi ég þó heldur, að lömbunum
mínum væri slátrað ])annig, ef það væri gert
eins vel og kostur er með þessari aðferð,
heldur en að láta murka úr þeim lífið með
mörgum misheppnuðum rothöggum. Og til er
það, að þeim sé draslað háll'lifandi upp á
borðið, þar sem þau eru skorin á háls, eftir
að slík mistök hafa átt sér stað.
Dýraverndunarfélagið hefur mörgu góðu
til leiðar komið. Og við, þessir fáu út um
landið, sem höfum áhuga fyrir því, hvernig
farið er með dýrin, treystum á starfsemi þess,
vilja þess og mátt til að beita sér fyrir bættri
meðferð á þeim, alls staðar, þar sem þess er
þörf. Þess vegna mælist ég til þess, að félag-
ið taki það, sem hér hefur verið drepið á,
til athugunar. — Og að endingu skora ég á
alla sauðfjáreigendiir og alla dýravini, sem
línur þessar sjá eða heyra, livar sem þeir eru
á landinu, að ljá máli þessu lið á hvern þann
hátt, sem hezt hentar, livar sem þvi verður
viðkomið, og hika nú ekki að þessu sinni.
Áhorfandi.
DYRAVERNDARINN
kemur a'ö ininnsía kosti út átta sinnuin á ári, mán-
uðina: febrúar, marz, apríl, maí, september, október,
nóvember og desember.
Ætlunarverk Dýraverndarans er að vinna að upp-
eldis- og menningarmáli allra þjóða, en það er sú
siðbót, sem fram kemur i verndun málleysingja og
miskunnsemi við munaðarlausa.
Dýraverndarinn vill vinna sér traust og hylli allra
góðra inanna, ungra og gainalia.
Þeir, sem útvega fimm kaupendur að Dýraverndar-
anum, eða fleiri, fá 20% í sölulaun.
Afgreiðslu og innheimtu „Dýraverndarans“ annast
Hjörtur Hansson, Bankastrœti 11 (miðhæð), pósthóll'
f>66, Reykjavík, og ber að senda honum allar greiðslur
blaðsins og tilkynningar um nýia kaupendur. •—• Ar-
gangur „Dýraverndarans“ kostar nú 10 krónur. —
Það, sem til er af eldri árgöngum, er selt mjög lágu
verði, eða kr. 5,00 árg.
VERÐLAUNAKEPPNI.
Samkvæmt skipulagsskrá Minningarsjúðs
Jóns Ólafssonar bankastjóra verða á þessu ári
(1947) veitt tvenn verðlaun úr sjóðnum fyrir
ritgerðir um dýraverndunarmálefni, að fjár-
hæð 100 krónur og 60 krónur.
Þeir, sem lceppa vilja um verðlaun
þessi, sendi ritstjóra Dýraverndarans rit-
gerðir sínar fyrir næstu áramót.
Skulu ritgerðirnar vera einkenndar með sér-
stöku merki, en nafn höfundar ásamt einkenn-
ismerki ritgerðarinnar fylgja í lokuðu umslagi.
Stjórn Dýraverndunarfélags íslands dæmir
um ritgerðirnar og ákveður, hverjar liljóta
skuli verðlaunin.
Ritgerðirnar verða hirtar í Dýraverndar-
anum.
Stjórn Dýraverndunarfélags íslands.
Minningarspjöld:
Hin fögru minningarspjöld Minningarsjóðs Jóns
ólafssonar, fyrrum bankastjóra og minningarspjöld
Dýraverndunarfélags fslands. fást í skrifstofu Hjart-
ar Ilanssonar, Bankastræti 11, — árituð og send, ef
óskað er. — Sími: 4301.
Efni, sem ætlað er til birtingar í blaðinu, sendist
ritstj. Heimilisfang: Njálsgata 80, Rvík. (Sími 5732).
Ritstjóri: Sigurður Helgason.
Útgefandi: Dýraverndunarfélag fslands,
Félagsprentsmiðjan h.f.