Dýraverndarinn - 15.07.1918, Qupperneq 10

74
DÝRAVERNDARINN
ÞaS vakti mikla gleöi meðal þjóöanna, þegar þrælasalan var
afnumin. En veriö getur aö mennirnir geröu sjálfum sér og
guöi ámóta þægt verk, ef þeir vildu sýna þai? i framkvæmd-
inni, aö þeir viöurkendu rétt mállausra dýranna, og leystu
þau undan ánauöaroki þrælslegrar meöferöar.
Þiö foreldrar! Innrætiö börnum yöar umfram alt velvild
til dýranna, og samúð með þeim. Bannið þeim að hrekkja smá-
dýrin, fugla, flugur, hvolpa og ketlinga. Börnin gera ])aö í
óvitaskap; sé þeim bannaö þaö, sýna þau þegar þau eldast
í umgengni sinni viö dýrin, aö þau hafa átt umhyggjusama
og kærleiksríka foreldra.
*
„Dýraverndunarfélag íslands“ hefir sett sér fyrir mark og
miö aö vinna aö bættri meðferð dýranna. Verkefnið er mikiö,
og ekki annars aö vænta, en aö takmarkið sé langt undan.
En þó aö félagiö sé ekki gamalt, eru þegar farin aö sjást
merki þess, aö starfinu miðar fram á viö. Dýraverndunarfélög
rísa óöum upp úti um landið, og víöa á málefnið sér góöa og
áhugasama fylgismenn. Sá tími þarf að koma, aö félögin veröi
nægilega mörg, og myndi eitt allsherjar samband um land alt.
Enda er þessu félagi ætlaö aö( ná yfir land alt, eins og nafnið
bendir á.
HORFURNAR
fyrir næsta vetur eru ekki góöar. Kalin tún, kuldar og lítil
grasspretta. Heyfengur veröur því lítill aö öllum líkindum.
Bætist svo viö slænr hiröing, þá má óhætt segja, að útlitiö
sé ískyggilegt fyrir landbændur.
En þá reynir á búmannsvitiö og varkárni í heyásetning að
hausti. Hvað á að gera? Ekki tjáir að lóga svo, aö bústofn-
inn nær eyðileggist. Kjötverðið — eins og út lítur fyrir aö þaö
veröi í haust, — freistar ekki heldur til þess aö fækka fénaöi
meira en nauðsyn krefur. Þaö er þvert á móti líklegt, aö
ntargur freistist til að setja djarft á, þó að útlitiö sé ekki