Dýraverndarinn - 15.07.1918, Blaðsíða 15

ÖÝRAVÉRNDARINN
79
um, ef hann gæti næst flutt þá gleöifregn, að sannanir hans
fyrir þéssum sögum séu ekki órækar. Hann lifir i þeirri von,
að „horsagna-æfintýrin" veröi einhvern tíma úr sögunni hér
á landi, eins og með öðrum siöuöum þjóöum. Hver mundi
annarstaðar en hér hafa fundið upp á því, að búa til sögur
um þaö, aö bændur dræpu skepnur sínar úr hor, — skepn-
urnar, sem þeir eiga sjálfir aö lifa af? Auövitaö hvergi hjá
nokkurri siöaöri þjóö. Þegar ekki nokkur flugufótur er til fyrir
slíkum sögum, hverfa þær af sjálfum sér, — en fyr ekki. —
Horsagnaæfintýri lifa ekki á tungu siðaðra þjóöa.
LOFIÐ HESTUNUM AÐ DREKKA!
Þessi áminningarorð lét Tryggvi sálugi Gunnarsson letra
á spjöld viö veginn frá Reykjavík og upp í Mosfellssveitina,
veginn, sem er svo fjölfarinn og sem útreiöarfólkiö úr Reykja-
vík ríður tíöast.
Nú er útreiðatíminn byrjaöur, og vonandi tekur útreiöar-
fólkiö vel eftir þessum áminningaroröum og breytir eftir þeim.
Mörgum þyrstum hesti hefir áreiðanlega veriö svalað af þvi
að þessi orð lilöstu viö, þegar um veginn var fariö, sem ann-
ars hefði ekki verið liirt um aö gefa að drekka.
En því höfum vér veitt eftirtekt, aö fleiri bjóða reiöhest-
inum sínum vatn i uppeftir leiö heldur en á heimleið, og geta
orsakir legið til þess, sem hér skal ekki á minst. Svo skyldi
síst vera, því aö venjulega drekka hestarnir lítiö eöa ekki
úr Elliðaánum, eöa jafnvel ofar, á burtreiö úr bænum, af
því að þeir eru enn ekki orðnir svo heitir, aö þá sé farið aö
þyrsta verulega. En sé áö þar sem ekki er vatn, og hestinum
riðið heim, svo aö hann verður sveittur, þá er hann áreiðanlega
oröinn þyrstur á heimleið. Þ á má ekki gleyma aö bjóöa
honum aö drekka.
Flest útreiöarhrossin eru látin í rétt, þegar til bæjarins
kemur. Þar verða þau oft að standa lengur eða skemu, ef til
vill alt aö 2 klukkustundum áöur en þau komast á haga. Þvi
skyldi alt útreiðarfólk hafa þann fasta vana, að vatna hross-