Dýraverndarinn - 01.11.1931, Síða 9

DÝRAVERN DARINN
59
er hann var vanur að hringja, þá einhver piltanna
skyldi koma.
Frosti hét og af lit, aÖ eg meina.
En Ráðvaldur var hans hinn siÖasti reiÖhestur;
[hann'var reistur og rikilátur]..
Hann (þ. e. lögmaöur) átti hér um sextiu hesta
i þaÖ minsta, [eÖa jafnvel um 90 og stundum fleiri],
cr allir höfðu hvert sitt eigiÖ nafn, fáir af lit, en
flestir af einhverjum tilfellum, og nokkurir fáeinir
af þeim stööum, sem þeir vóru frá komnir..........
| Áburðarhestar hans hétu Snati, Valnr, Bursti,
Paufi, Þibbur og margt fleira].
Dyrgja hét stóðmeri, er steingráir hestar vóru
undan.......“*
„Krakkarnir mínir!“
Það var á útmánuðunum i fyrra (1930) að eg
var ein að leita að lömbum.
Tekið var að skyggja, er eg lagði að heiman, og
ilt að átta sig í hrauninu, en lömbunum varð að ná,
því að kalt var í veðri og þau óvön að liggja úti.
Eg sá ekki nema nokkura faðma frá mér, enda tók
eg oft feil á gráum steinum og „elsku litlu krökk-
unum“, en svo kallaði eg gemlingana heima við. Og
nú dettur mér það ráð i hug, að kalla á „elsku litlu
krakkana mina“.
Skömmu síðar heyri eg jarmað nokkuð langt í
hurtu. Gekk eg á hljóðið og kallaði öðru hverju, og
alt af var mér svarað með sama söngnum: „Me-e."
Loks fann eg lömbin, þrátt fyrir myrkrið og ófær-
urnar, og segi við þau: „Elsku litlu krakkarnir
mínir, komið þið fljótt heim.“ Hélt eg síðan heim-
leiðis og gemlingarnir á eftir mér. Myrkrið var nið-
dimt, og þvi ekki auðvelt að finna bezta og greið-
færasta veginn. En stefnunni hélt eg, og það dugði.
Margir kunna að ætla, að lömhin hafi elt mig af
matarást, það er að segja, að eg hafi gefið þeim
* Vísnakver Páls Vidalins, Kaupm.h. 1897, 1)ls.
LXXII—LXXV. Neðanmáls á bls. LXXV segir dr.
Jón Þorkelsson: „Jón Ólafsson ritar all-langa klausu
á latínu um hesta Páls í orðbók sinni (undir hestur),
en segir þar sumt dálítið öðruvísi en hér.“ Prentar
dr. Jón klausu ]>essa í islenzkri þýðingu, og er ])að-
an tekið það sem stendur á milli | ] hér að ofan.
mannamat, en svo var þó ekki, því að þau vóru ein-
göngu fóðruð á heyi.
Heim í hús komust þau þessa nótt fyrir það eitt,
að eg hafði talað við þau um veturinn, alveg eins og
litla krakka, og því höfðu þau ekki gleymt.
Vinsemd, hvort heldur í orðum eða verkum, veltir
oft þungum steinum úr brautunni, og mörg megum
við skammast okkar fyrir vanrækslu í því efni.
Pál'ma M. Þorlcifsdóttir,
Hafnarfirði.
Minnishók ferðamanua.
Svo heitir kver, sem Sigurður meistari Skúlason
tók saman, en Óskar Gunnarsson gaf út.
A síðari árum hefir mjög aukizt áhugi manna að
ferðast um landið og kynnast fegurð ])ess og mikil-
leik. Var því full þörf á sliku kveri sem ])essu, enda
er þar saman þjappað furðanlga miklu af þeim fróð-
leik og leiðbeiningum, sem enginn má án vera, er
ferðast um landið sér til gagns og skemtunar.
Eru í kverinu meðal annars taldar upp ýmsar bif-
reiðaleiðir frá Reykjavík og viðar frá, þeim lýst
að nokkuru levti og getið helztu merkisstaða á þeim
leiðum. Einnig er og stutt lýsing á helztu fjallveg-
unum, svo sem Fjallahaksvegi (nyrz.ta), Sprengisandi,
Kjalvegi, Kaldadal og Arnarvatnsheiði og leið til
Dyngjuf jalla.
Þá er skrá yfir nokkurar vegalengdir frá Reykja-
vílc og Borgarnesi til ýmissa staða víðsvegar á land-
inu og mun sá fróðleikur, elcki hvað sizt, kærkom-
inn mörgum ferðamanni. Einnig er þar að finna
hæð nokkurra fjalla og jökla, og nefndar helztu
veiðiár og veiðivötn.
Auk ])essa eru i kverinu smá greinar um flugferð-
ir, útilegu. hjálp i viðlögum, ljósmyndun á ferðalög-
um, og ýmislegt fleira. Islandsuppdráttur fylgir. svo
og kort yfir alla l)ifreiðavegi landsins, og gegnir
furðu, hve langt og vítt þær leiðir ná, sem þjóta
má nú orðið á bifreiðum.
Kverið er í hæfilegu vasahroti og kostar aðeius
eina krónu. Verður ekki annað sagt, en að það sé
báðum til sónta, höf. og útg., og þarf varla að efa,
að ]>að muni verða mörgum ferðamanni til gagns
og gleði að eignast það og hafa með sér í ferðalögum.