Dýraverndarinn - 01.02.1938, Qupperneq 14

6
DÝRAVERNDARINN
dyngj an var meÖ sömu ummerkjum og áÖur. Eg sat
lengi í hólmanum, og grét mína horfnu vini. —
Þegar heim kom, sögðu foreldrar minir mér, a'Ö
álftirnar hefSu flutt sig til heiða, og enginn myndi
hafa or'Öið þeim a'Ö bana.
VoriÖ eftir, þá er vötn voru leyst, komu álftirn-
ar aftur á Borgarvatn, 6 að tölu, og voru þar allt
sumariÖ. Var fögnuður okkar drengjanna mikill.
Heimsóttum við oft hólmann og færðum þangáð
gjafir okkar, er álftirnar þágu með þegjandi þakk-
. læti og voru að mun gæfari en sumarið áður. A svip-
uðum tíma og áður, — um haustið — hurfu j)ær
til heiða.
Nú er frásögnin um álftirnar á Borgarvatni á
enda. Eg fluttist með móður minni úr héraðinu vor-
ið 1889, og hefi aldrei komið að Borgarvatni síðan.
Spóahjónin.
Nokkru eftir síðastl. aldamót, og eftir að bygð
lagðist niður á Bakka, hitti eg spóahreiður um vorið
j)ar í túninu. Eggjamóðirin reyndi, sem hennar var
venja, að narra mig á eftir sér,og elti eg hana spöl
nokkurn henni til hugarhægðar. Um kveldið gekk
eg aftur að hreiðrinu með ýmislegt matarkyns, er
alit var horfið að morgni, er eg kom með nýjar
gjafir. Fram að slætti flutti eg föng að hreiðrinu,
er allt hvarf; voru ])á ungarnir fyrir löngu skriðnir
úr egginu.Engum sýndi eg hreiðrið, sló sjálfur í
kringum ])að og rakaði. Það merkilega við þetta
var, að i samfleytt 4 ár verpti spói í sama hreiðr-
inu, og naut sömu aðhlynningar frá minni hendi,
en fimta vorið var hreiðrið autt. Bendir allt til ]>ess,
að þetta hafi verið sömu hjónin, —• en nú verið dáin.
— í kringum Bakka er fuglalífið fjölskrúðugt, er
skapazt bæði af staðháttum og langvarandi vinsemd,
sem fuglunum hefir verið sýnd þar. í samfleytt
14 ár bjó þar mannvinurinn Benedikt Sigfússon,
er hafði næman skilning á lifsvenjum fuglanna
og skyldum mannanna við þá. — Dóttir hans, hin
góðkunna frú Kristjana, — nú búsett í Reykjavík
— mun kunna margar sögur úr lífi fuglanna kring-
um Bakka.
Endurnar í skógrœktargirðingunni.
Vorið 1927 var af hálfu þess opinbera sett upp
skógræktargirðing hérna á Eyjólfsstöðum. Girðing
þessi er ofan við veginn norðan við túnið, og því
góðan spöl frá ánni. Girðingin er held, bæði fyrir
búfé og hundum. Eftir að hún var búin að standa
2 ár, fóru að finnast andahreiður innan girðingar-
innar. Við engu var hreyft, en flutt til þeirra ýmis-
legt frá heimilinu. — Hreiðrunum fjölgar nú árlega.
Síðastliðið vor voru þau um 20, og myndu enn
fjölga, ef launmorðingjar sætu ekki um líf andanna
á ánni.
Bœjarlirafninn.
Veturinn 1918 hafði eg ýmsum störfum að gegna
út á við, og þurfti oft að vera frá heimilinu. Var
eg ])á oftast gangandi, sökum frostanna. Kveld eitt,
seint í desember, kom eg frá Blönduósi, og fékk
allbjart veður inn um Hnausa, og lagði á Flóðið,
en þar er vetrarleiðin; — fór þá að hvessa af norðri
og snjó að skafa. Erost var um 20 stig og degi hall-
að. Eg tók stefnu undan vindi. Allt í einu tók eg
eftir því, að hrafn flaug til hliðar við mig, og sett-
ist rétt sunnar. Þegar eg var kominn nærri honum,
flaug hann upp, en settist svo nærri mér, að eg sá
hann betur, og þótti mér kynlegt atferli hans. Þegar
inn um Hnjúkshólma kom, datt mér í hug að elta
hann. Þessu hélt hann alla leið heim að húsinu; sveif
hann þá i loft upp og hvarf til fjalla. Var það öjl-
um ljóst, að þetta var einn af bæjarhröfnunum, sem
kom á móti mér, til þess að fylgja mér heim, og
fylgdust ])arna að vitsmunir, vinsemd og ratvísi. —
Lesari góður! Þú mátt trúa því fyrst og fremst,
að frásagnir þessar eru sannar, og eins að fuglarn-
ir, jafnvel hrafninn, er vinur þeirra, sem sýna þeim
vinsemd og hlýju. •—•
í frásagnalaun bið eg þig bónar, og hún er sú,
að sýna fuglunum vinahót. Þeir eru dásamlegir á
alla lund, og mun þá sál þín fyllast unaði, er þú
kynnist þeim nánar. Fuglarnir eru gæddir miklum
vitsmunum, meiri en fólk alment veit, sem ekki
þekkir háttu þeirra. Ilugsaðu út í það, hvað farfugl-
inn leggur í sölurnar, til þess að komast til þín og
átthaganna á vorin. Enginn lýsir því l)etur en Þor-
steinn Erlingsson í niðurlagi 1. erindis kvæðisins
„Farfuglinn".
„Og til að komast hingað heim
þú hinstu krafta þreytir." —
Vinur minn! Þú kemst ekki hjá því að sjá snjó-
titlingana, þegar þeir koma hungraðir heim til þín
undan vondum veðrum. — í kvæðinu Vetur segir
Þ. E. þér, hvað þú skulir gjöra. Minst þú þess, að
hrafninn á heimili hjá þér! Sýndu hpnum vinahót!.