Dýraverndarinn - 01.04.1938, Síða 10

22
DYRAVERNDARINN
É
/ \ - .

iiii

■!
iiii

Sjalclgæf niynd. Fílsungi að
sjúga móíiur sína. Tekin í út-
lendum dýragarði, ])vi aS úti i
náttúrunni fæst vart tækifæri
til að taka svona mynd.
(Fálkinn).
séS mann eða konu falla úr hor. ÞaS hlýtur aS vera
sorgleg sjón. En margir hafa án efa séð skepnu
fallna úr hor. Það hefi eg sjálfur séð fyr á árum,
og gleyrni því aldrei.
* * *
Hugsum óss aðeins, hvað blessuð skepnan er bú-
in að líða, áöur en hún deyr vir hor.
Hún er búin aS líða hungurkvalir, hún er búin
aö skjálfa áveðurs í vondttnt veörum, holdvot inn
að skinni, varnarlaus í náttmyrkrunum eða hel-
köldunt noröanstormi og byljurn. Me'ðan maðurinn,
eigandi hennar, er óhultur inni á heimilf -sinu og
liöur vel, éöa meSan hann nýtur svefnværöar og
hvílir á undirsæng og nteS yfirsæng og á mjúkuni
svæfli, berst IvlessuS skepnan sinu dauSastríSi.
Undirsængin hennar er hráblaut eSa frosin jörðin,
svæfillinn hennar og yfirsængin er helkaldur næS-
ingurinn eSa lemjandi óveSriS. Hún deyr í slíkum
vægSarlausum faSmlögunt viS hina óblíSu náttúru.
Ef'm'enn aSeins settu sér fyrir sjónir, hve átakan-