Dýraverndarinn - 01.10.1938, Blaðsíða 12

DÝRAVERNDARIN N
48
fjarri og hljóp af staö til aS duga ánni. En þegar
hann kom þangaS, sem leikurinn hafði staSiS, var
ærin lögst i valinn, en álftin öll á burt.
Nú varS það ljóst, hvaS ánum hafSi orSiS aS
meini. Skotta var sýknuS, en skuldinni skellt á
álftirnar.
Nú voru álftirnar dæmdar til dauSa, en enginn
gat fullnægt dóminum. Þær voru svo styggar og
varkárar, aS ómögulegt var aS komast í skotfæri
viS þær.
En jafnan er góSur vilji sigursæll, og svo fór
i þetta skipti.
Einhverjum hugkvæmdist aS leggja refaboga í
álftardyngjuna og var þaS þegar reynt. Agnspott-
anum var bundiS um eitt eggiS, en mosa og sinu
stráS yfir bogann, og var þetta gert svo laglega,
aS engar missmiSar sáust á í fljótu bragSi.
Þegar álftin lagSist á eggin, hljóp boginn und-
an þunga hennar og tók hana fasta.
SíSan var hún tekin höndum og var hún þá
búin aS brjóta sundur öll eggin og sundra dyngj-
unni i umbrotunum.
* * *
Stegginn hélt til á vatninu nokkurn tíma eftir
dauSa konu sinnar. Stundum sat hann viS dyngju-
leyfarnar eSa synti um tjörnina. En oftast var hann
á vatninu. Stundum flaug hann eitthvaS burt, en
kom aftur næsta dag. Hann þagSi ávalt, þegar
hann var á sundi. En þegar hann flaug, heyrSist
kvakiS lágt og raunalegt.
Svo hvarf hann alveg og sást ekki framar.
Enginn vissi, hvert hann fór. En auSvitaS er þaS,
aS hann fór eitthvaS út á veg allrar veraldar meS
endurminningarnar frá sambúSinni viS mennina.
Hann bar harm sinn i hljóSi. En hver veit, hve
þung byrSin hefir veriS, sem hann bar frá aftöku-
staS konu sinnar og barna?
Þessi tignu hjón hafa aS líkindum veriS borin
þarna og barnfædd og tryggS þeirra viS Sandvatn
og eyna rótfest á þann hátt. En hvaS sem því HS-
ur, mættu þeir menn hugsa margt, sem snúa bak-
inu viS móSurjörS sinni og föSurleifS, sem hafa
veitt þeim góSa kosti og sæmilega.
Þeir verSa léttir á metunum, þegar þeir eru vegn-
ir rnóti álftunum á Sandvatni.
— Og úti í tjörnirini standa enn þá þúfurnar
þrjár, uppmjóar og alinar háar, og er sinn gráviS-
istoppur í hverri þeirra.
Þær eru minnisvarSar hjónanna hvítu, sem
skammsýni mannanna og grinrd svifti börnurn sín-
um og rnargri gleSi.
Nú verpa sundhanar og lóuþrælar í dyngjum
hjónanna — hjónanna tiginbornu, senr hefndu sin
eins og þeim var framast auSiS aS gera.
Úr: Úti á víSavangi, bls. 25—32.
Guðmundur Friðjónsson.
Um útflutning hesta.
DýraverndunarfélagiS hefir haft eftirlit meS út-
flutningi hesta í sumar í Reykjavík. ÓskaSi Dýra-
verndunarfélagiS þess, aS lögreglumenn væru viS-
staddir, senr gættu þess, aS ákvæSunr laganna væri
framfylgt. Veitti lögreglan fúslega þessa aSstoS.
ViS þetta eftirlit konr ljós, aS heyiS, senr ætlaS var
hestununr til fóSurs á leiSinni, reyndist ónothæft,
og var útflytjandi skyldaSur til aS kaupa 500 kg.
af góðu heyi. — í þessu sanrbandi nrá geta þess,
aS núgildandi lög heinrila því nriSur útflutning
hrossa franr til 1. nóvember. Ætti ekki aS Ieyfa
aS flytja hesta út eftir 1. október, sökunr hinna
vondu veSra, senr oft eru á haustin. Mun Dýra-
verndunarfélagiS beita sér fyrir lagabreytingu unr
þetta atriSi.
Afgreiðslu „Dýraverndarans" annast Hjörtur
Hansson, Aðalstræti 18 (Uppsölum), 2. hæð. Póst-
hólf 566, Reykjavík.
Munið að gjalddagi blaðsins er 1. júlí.
Ritstj.: Símon Jóh. Ágústsson, Njálsgötu 92.
Útgefandi: Dýraverndunarfélag íslands.
Fclagsprentsmiðjan.