Víðir - 24.11.1928, Blaðsíða 2

V í ð i r
2
G. J. Johnsen.
Með síðustu skipum er nýkomið f
vefnaðarvörudeildina
Dömu
siiki
Ijerefis
moll
undirföt.
Barnanærfatnaður
fyrir börn á öllum aldri.
karla og kvertna, verð frá kr. 20.—
Efni í rúmfatnað
í miklu úrvali. — Fæst einnig tilbúinn, ef óskað er.
Verslun Gt.J.Johnsen.
*íðir.
- Keinur rít einu sinni í viku, -
Ritstjóri:
ÓLAFUR MAONÚSSON.
Sími 58. Pósthólf 4:
Verö:
Innanbæjar kr. 0.50 á mánuði,
úti um land kr. 6.50 árgangurinn:
Auglýsingaverð: kr, 1.50 cm.
RegSugerð
sj ú krah ússi n s.
í fyrsta tbl. Víðis var þess
getið, að spítalanefnd, er semja
átti frumvarp að reglugerð fyrir
sjúkrahús Vestmannaeyjabæjar,
hefði klofnað um málið.
Sökum þess, að mál þetta
héfur vakið all mikið umtal manna
í milli, þykir rjett að skýra það
nokkru nánar.
Er spitalanefnd á fundi sínum
þann 6. þ. m. gat ekki orðið á
eitt sátt. heldur klofnaði í tvent,
þá kom hvor hluti fram með
s'tt frumvarp.
Aðal-ágreiningsefni nefndarinn-
ar var, hvernig starfi læknanna
við sjúkrahúsið skuli háttað.
Fimta grein frumvarps meiri
hluta nsfndarinnar (K- Ó. bæjar-
stjóra og P. V. G. Kolka) hljóð-
ar svo:
„Bæjarstjórn felur hjeraðs-
lækni Vestmannaeyja og öðrum
lækni, sem hún ræður þar til,
að láta læknishjálp í tje sjúk-
lingum þeim, sem á sjúkrahúsið
leggjast, eftir ósk sjúklinganna
sjálfra. þessir læknar eru trún-
aðarmenn bæjarstjórnar með
eftirlit á daglegum rekstri og
snúa sjer til sjúkrahússnefndar
með tillögur sínar, enda eiga
þeir báðir sæti í henni. þeir
læknar, sem hafa viðurkenningu
Læknafjelags íslands, sem sjer-
fræðingar, hafa ennfremur að-
gang að sjúkrahúsinu með sjúk-
linga sína, svo og aðrir læknar,
sem búsettir verða í Vestmanna-
eyjum, með sjerstöku samþykki
sjúkrahússnefndar og bæjar-
stjórnar".
En 7. greinin byrjar þannig:
„Ráðsmaður sjúkrahússins hef-
ur á hendi rekstur sjúkrahússins
og sjer um innkaup á öllum
vörum og áhöidum og borgar
út alla reikninga. Hjúkrunargögn
kaupir hann eftir tiilögum yfir-
hjúkrunarkonu, sem gefur hon-
um upp hvafc þarf að kaupa inn
af þeim jafnóðurn. Lækninga-
áhöld og lyf pantar hann eftir
uppgjöf sjúkrahússlæknanna og
með samþykki sjúkrahússnefnd-
ar. Stendur hann undir sjúkra-
hússnefnd og ber ábyrgð gagn-
vart henni á fjárhaldi og rekstri
þess. Innkaup á áhöldum og öðru,
fram yfir daglegan rekstur, skulu
gerð í samráði við sjúkrahúss-
---------------
Minni hluti nefndarinnar (Ól.
Ó. Lárusson hjeraðslæknir) orð-
ar 5. gr. frumv. síns þannig:
„Hjeraðslæknirinn er jafnan
trúnaðarmaður og ráðunautur
sjúkrahússnefndarinnar, þó hann
sje ekki formaður hennar. Hann
annast daglega yfirumsjón með
rekstri sjúkrahússins og öllu
starfsfólki þess. Hann hefurvak-
andi auga á því að hús, innan-
stokksmunir og aörar eignir þess
sjeu ekki skemdar, en öllu vel
við haldið. Ber hann ábyrgð
fyrir sjúkrahússnefnd og bæjar-
stjórn, hvað alla daglega yfir-
umsjón snertir. Hann fylgist vel
með öllum fjármálum sjúkrahúss-
ins og innkaupum til þess.
Hjeraðslæknirinn sjer um inn-
•kaup læknisáhalda, umbúða og
lyfja, ef keypt verða úr heild-
sölu, alt í samráði við sjúkrahús-
nefnd. í fjarveru felur hjeraðs-
læknirinn þeim lækni sjúkrahús-
ið, sem embætti hans gegnir,
enda sje því ómótmælt af lieil-
brigðisstjórn og bæjarstjórn. Viljl
hjeraðslæknirinn ekkiverasjúkra-
hússlæknir eða mæli bæjar-
stjórn á móti því, skal hún með
samþykki heilbrigðisstjórnar ráða
annan lækni til þess að gegna því
starfi, sem hann annars hefurvið
sjúkrahúsið".
En 6. greinin hijóðar svo:
„Hjeraðstæknirinn er læknir
sjúkrahússins, þó þannig, að
annar læknir, starfandi og bú-
settur í bænum, getur fengiðað-
gang að sjúkrabúsinu með sjúk-
linga, eftir því sem sjúkrahúss-
nefnd og bæjarstjórn nánar á-
kveður. Einnig hafa sjerfræð-
ingar, viðurkendir af Læknafje-
lagi íslands, aðgang að sjúkra-
húsinu".
þarna má að mestu sjá, hverju
munar. —
Heyrst hefur, að von væri á
þiiðja frumvarpinu, frá einum
bæjarfulltrúanna.
Bráðlega k'smur mál þetta
fyrir bæjarstjórn og er talið Iík-
Iegt. að hún hallist að frumv.
meiri hluta spítalanefndar. —
Vonandi gengur mál þetta
óskapalaust af, og óþarfi virðist
vera, að út af því rísi nokkrar
deilur.
Lögreglueftirlitið.
{ 1. tbl. Víðis er lítið eitt
minst á lögreglueftirlitið hjer í
bænum.
Mjer er kunnugt um það, að
stór fiokkur manna hjer er sam-
þykkur blaðinu í því, að lög-
reglueftfnlitið sje alveg óviðun-
andi eins og það er nú.
Hjer er t. d. að eins einn
næturvörður. íbúar bæjarins eru
nokkur hundruð á fjórða þús-
und og bráðlega bætast við
mörg hundruð vermanna úr
fiestum eða öllum sýslum lands-
ins, þurfi bjer nokkurs að gæta,
sem fáir munu efast um, að
komið geti fyrir, þá virðist ot'-
raun einum manni að gera það
svo, að vel sje, einkum þegar
þess er gætt, að í samanburði
við íbúatölu, er bærinn mikill
að víðáttu.
Ef hjerna, á meðal þúsund-
anna, skyldu finnast nokkurir
miður frómir náungar, er lík-
legt, að þeir yrðu ekki í vand-
, ræðum með að fara í kringum
þenna eina næturvörð. því mun
verða svarað svo af þeim, sem
ánægðir eru með það, sem er,
að það mundi takast, þó að tveir
væru á ferðinni.
það er mjög líklegt, að svo
gæti farið, en ekki verður því
neitað, að með því að ha%
næturverðina tvo, er hinum
hnuplgjörnu gert hálfu erfiðara
„að bjarga sjer“ á óleyfilegan
hátt.
Svo má líka benda á siðferðið
á götum bæjarins, einkum í
krirgum ölkrárnar, á kvöldin.
Heyrst hefur, að^nýlega hafi
næturvörðurinn lent í harki við
nokkra ölvaða menn. Með harðn-
eskju mun hann hafa komist
óskemdur frá þeim hjálparlaust,
en frakkinn hans var víst verrí
eftir leikinn. Óvíst er, að slíkt
hefði komið fyrir, ef verðirnir
hefðu verið tveir.
Trúlegast þykir mjer, að þeir
meðlimir bæjarstjórnarinnar, sem
andvígir kunna að vera því, að
lögregktef'tirlitið sje aukíð, muni
ekki vilja taka að sjer að gegna
næturvaröarstpðu hjer einir, og
heldur ekki vera færir um það,
svo að vel sje.
I nafni hinna fjölda mörgu,
sem jeg veit um að eru sama
sinnis og jeg í þessu máli, vil
jig leji’a mjer aö mæiast tiljjess
við hina háttvirtu bæjarstjórn,
að hún hlutist til um það., að
lögreglueftirlitið í bænum sje
aukið sem allra fyrst.
Borgari.
Þurkhús.
það er ekki minna vert, „að
gæta fengins fjár en afia þess“.
Hvergi á þessu landi er aflað
jafn mikils fiskjar, á jafn stutt-
um tíma, eins og hjer í Vest-
mannaeyjum og mætti því ætla,
að afkoma útvegsbænda væri
alment góð, og er hún það ef til
vill, en þó svo sje, að afkoman
s)e góð, gæti hún verið miklu
bétri, ef rjett væri á haldið. —
Meiri partur af fiskinum hjer er
þveginn og þurkaður af eigend-
um fiskjarins, og er það starf
byrjað — eins og kunnugt er —
í miðjum maí, og er þá byrjað
að þurka síðast í maí, ef tíð
leyfir. En þegar óþurka-vor
eru, sem oft vill vera hjer, þá
er fiskur ekki tilbúinn til útfiutn-
ings fyr en í ágúst, og eru þá
hin fiskiver landsins stundum
búin að hálfFylia fiskmarkaðinn,
og verða því Vestmannaeyjar
að sitja á hakanum með sölu á
sínum fiski, og geta ekkert að-
hafst fyr en seint og síðar meir.
þetta er hið mesta óhagræði
f'yrir afkomu útvegsins, og skal
hjer bent á nokkur atriði þessu
til sönnunar:
Til þess að gera út bát með
línu og netjum þarf’ alt að 30.000
krónur og ef liggja þarf með
fiskinn árlangt, eins og stund-
um hefur verið, eru útlánsrentur