Víðir - 23.03.1934, Blaðsíða 3

V I Ð I R
Kjörskrá
til alþingiskosninga í Vestmannaeyjakaupstad gild-
andi frá 23. júní 1934 til 22. júni 1935 verdúr
lögd fram almenningi til sýnis í sölubúd Jóns
Magnússonar, Bárustíg 11, 15. apríl n. k. og
liggur frammi 4 vikur frá þeim degi.
Kærur yfir því ad einhver sé vantalinn eda of-
talinn á skránni sendist bæjarstjöra í sídasta lagi
þegar 3 vikur eru til kjördags.
Bæjarstjórinn í Vestmannáeyjum 20. mars 1934.
Jóh. Gunnar Ólafsson.
Menn ern alvarlega varaðir við að gera sjálflr við
bilanir á raflðiðslum i hiisum sínum, eða láta aðra en
löggilta rafvirkja fást við aðgerðir á þeim.
Ennfremur eru menn varaðír við að gera við öryggi
(vartappá), þar semT það getur valdið eldsvoða í
húsum. —
Verði uppvíat, að menn geri sig seka í þessu, eða að
þeir hafl af fákunnáttu eða viljandi truílab gang Raf-
mæla þá verða þeir tafarlaust kærðir.
Rafstödvarstjórinn.
Emma Gústavsd. Vestm.br. 67
Asmundur Þórarinss. Ve.br 67
korkell Kristmundss. 3
Olafur Oiafsson Gimli
Ása Hjálmarsd. Vestm.br 67
Páll Sigurjónsson Ofanleiti
Eiríkur Haraldss. Steinsstöbum
Steinunn Eyjólfsd. Vestm.br. 72
Anna Hjálmarsd. Vestm.br. 67
Þórey Sigurjónsd. Ofanleiti
Águsta. G. Arsælsd. Fögmbrekku
Beinótus Pórarinsson Asum
Helga Hjálmarsd. Vestm.br. 67
Líney Sigurjónsd. Ofanleiti
Hörður Haraldsson Steinstöðum
Asmundur Oskar Vestm.br. 67
Guðbjörg Helgadóttir Akri:
Elísabet Sigurðardóttir Nýjabæ
Lovísa Björgvinsd. Hjálmholti
Sigurást Sigurðard. Landag. 23.
r
Isleifur kann ad
skammast sín.
Herra bæjaiíullti úi Ó nfu» Auð-
unsson, hafði boiið það á Isleif
Högnason á bæjarst.jónarfundi þann
8. þ. m., að hann (ísleifun) hefði
gert sér ferð út eftir til,mín að
Lyngfelli þegar ég var að reisa’bú
mitt þar, og reynt að tnlja mig á
að segja mig til sveitar, í stað
þess að reyna að bjargast á ann-
an hátt.
Eg var ekki á þessum fundi og
heyrði því ekki umræður þeirra
Ólafs og ísleifs, en mér er sagt að
ísleifur hafi marg hrópað að frá-
sögn Ólafs væri lýgi.
Út af þessu vil eg lýsa yfir því,
að það er satt sem Ólafur bar á
fundinum. fsleifur Högnason kom
til mín. út eftir sumarið 1927.
Hann ræddi lítilsháttar bæjai- og
landsmál við mig, svo barst talið
að högum mínum. Meðal annars
sagði hann þessi orð, sem ég man
enn og mun vfst seint gleyma,
sökum þeirraT ósvífni er í þeim
fólst.
„Þú. ættir bara að segja þig á
bæinn og láta hann skaffa þér alt“.
þetta er ég tilbúinn að stað-
festa með eiði hvenær sem vera
skal.
Á dögunum sagði eg Ólafl Auð-
unssyni frá iþessu, vegna óhróðurs,
sem eg var farnn að frétta um
mig eftir kommúnistum.
Annars hefi ég ekki haldið þessu
á lófti. En eg blygðast mín fyr-
il', að svona ósvífnum döna skyldi
detta í hug a éu myndi nokk-
urn tíma geta oiðið einn a.f hans
liðsmönnum.
Nú skammast ÍHleifur sín og vifl
ekki kannast við orð sín. „Bragð
er að þá bövnin flnna".
Guðl. Br. J. nsson.
CTBREIÐIÐ VIÐI
H&rðleikni.
%
Ástarsaga,
Hún hneig máttvana niður í
næsta stól. — Þú hefir myrt hana‘
Alex. Nú verður hér reglulegt
hneiksli.
Við höfum fundið bilinn yðar,
sagði lögregluþjönninn, sem var á
verði, þegar Alex hafði svarað í
símanum. Það sitnr siúlka í hon-
um. Hún sngist hMit.i aIIh Hout>h-.
ton, og að þéi þekkið hana. Hún
er skótans.
— Eg hnfi ald'ei heyrt nafn
hennar fyr, sagði A1 x.
„H in óskar eftir að fá að tala
við y; ar. Viljið þéi t.ala við hana ?
„Nei, auðvitað kæri eg mig
ekki um að tala við hana!“
Jæja, þá förum við með haua
á lögreglustöðina og höldum henni
þar þangað til þér sannið að þór
eigið bilinn. Annais er enginn efi
á því að það er yðar bíll.
Þegar Alex hafði lokið samtal-
inu, sagði Jóhanna: „Alex viltu
segja mér strax hvað þú hefir
gert af barninu?
Þetta símtal var viðvikjandf
Öllu, eða er ekki svo ?
— Það getur vel verið. —
Hvar er hún Alex ? — í fangelsi.
Ee fev st.iax til hennar
Alex blístraði gtaðlega þagar
hann ók til lögreglustöðvarinnar,
þetta bliða sumarkvöld. Hann
veitti þvi eftiitekt að bíllinn hans
stóð ut.an við stöðina.
Alla sat inni á stöðinni á ein-
földum tiéstól.
Al«x gekk inn að giindunum
án þess að líta á hana
— Þetta er áreiðaulega bíllinu
minn, sagði haan við lögreglu-
þjóninn. —
Lögregluþjónninn gaf Öllu merki,
hún stóð hægt. á fætur, og stilti
sér upp við hliðina á Alex.
Hér er stúlkan, sagði lögreglu
þjónninn. Alex leit á haná.
— Hún er ekki svo fráleit
muldraði hann. —
•— Alex Vincent, viltu strax
segja lögiegluþjöninum , að þú þekk-
ir mig, og að þú hafir lanað mér
bílinn þinn, sagði hún með skjálf-
andi roddu.
- -— En pað hefi, eg ekki gert.,
sagði Al«x, sem líka var satt.
— AL x, stundi hún.
— Má eg spyija, hr. Vincent,
óskið þér að hinni akærðu verði
hegnt, spurði lögregluþjónninn.
Alex lyfti fallegu augabrúnun-
um sínum, og leit af Öllu á lög-
reglupjóninn..
— Eg ar gæfur maður sagði
'hann, látið hana laúsa.
Lögregluþjónninn hneigði sig.
Komdu, þa ungfrú góð, sagði
Alex. Alla fylgdi honum út af
lögreglustöðiuni.
Þeggr þáu komu út á götuna,
sagði hún ,með röddu, sem var
half kæfð af reiði :
Þú ert hið ögeðslegasta úrþvætti,
sem til er í heiminum.
Hægan, sagði Alex huggandi,
komdu héraa og iofaðu mér að
þurka óhreina, litla andlitið þitt.
Jóhanna var á fótum alla nótt-
ina og beið þess að þau kæmu
aftur. í dögun fór hún inn í her-
bergi sitt og þóttist þeas fullviss
að Aléx heföi annað hvort drepið
óvin sinn, eða þá að hann hefði
verið settur í fangeisi.
Þegar Jóhanna kom niður til aö
borða, morguninn eftir, hitti hun
Sesselju eina í botðsalnúm, liinir
gestirnir voru allir farnir út að
leika teunis eða golfleik.
Það hefir víst enginn heyrt neitt
frekar fra Öllu, spurði hún áköf.
Nei, .svataði Sesselja, eg er sann-
arlega ekki mjög tiltektasöm, en
þó íinst mér að Alex hafl í þetta
sinn gengið full langt.
Bara að hann hafi ekki líflátið
hana.
Hversvegna var eg svo heimsk
að lata haun fara einan eftir henni
á stoðina.
Hvernig ætlaðir þú að aftra
því? sagöi Sesselja brosandi.
Eg held nú að hann hafi viljáð
vera einn með henni.
Jóhanna sagði ekkert, hún iét
sér nægja að líta reiðilega til mág-
konu sinnar.
Þegar staðið var upp frá borð-
ura kom raðsmaðuiinn inn með
siniskeyti til Jóhönnu.
Hún reif það upp með skjáif
andi höndum og las Svo las hún
það aftúr. — Eg held eg veltði að
faia upp og leggja mig stundar-
korn, sagði hún veiklulega.
Hvað er að spui ði Sesselja snögt.
Það er inngangur að alvarlagu
stvíði, sagði Jóhanna, Alla heflr
unmð sinn fyista sigur.
Hvað hefir hún gert?
Hún hefir gifst honum, sagði
Jóhanna.
Hagar Wilde.
Eudir.