Víðir - 31.03.1934, Blaðsíða 3

V I í> I R
sagt. Fallvalda er svöitarstjórn
um þessi mál, og einungis háð um-
sjón ríkisvaldsins".
Höf., sem sjálfur er víst hrepps-
nefndaroddviti, veit þá ekki að
sveit.arstjórnir mega ekki selja eða
kaupa fasteign, ekki taka lán,
ekki hækka útsvör neina takmark-
að, nema leyfi sýslunefndar komi
til. —
A. bls 65 — 66 stendur: „Sú
þegnskylda hvílir á hverjum manni
að Ijósta upp brotum, og snýr
hann sér í því efni, ef sannanir
hefir,' til héraðsdömara 1 umdæmi
því, þar sem brot.ið var framið".
Þetta er rangt. Yfirleitt hvílir
ekki uppljóstunarskylda á mönn-
um. Og me/ra að segja er mönn-
um ekki skylt að kæra glæpi
nema með því verði komið i veg
fyrir að glæpurinn sé framinn. Og
eru þó á þessari skyldu enn mikl-
ar takmarkanir, ef náir vanda-
menn eiga hlut að máli, jafnvel
þó um morð sé að ræða.
A sömu bls. segir: „Glæpa-
mál öll eru rekin sem almenn
lögreglumál®.
Þetta er rangt. Glæpamál eru
rekin sem sakamál.
Orðið glæpur er líka rangt
skiigreint hjá höf.. eins og fjöidi
annara orða og hugtakaí bókinni.
En það er sjúkieiki á höf. að
hann er altaf að skilgreina orð
og hugtök, þó um sé að ræða
hugtök, sem enginn misskilur
nema hann. Þessi útskýringarsýki
stafar sjáanlega af því, að
þá á höf. svo hægt með að koma
sinni ejgin speki að, og opna flóð-
gátt mærðarinnar, sem hann er
alveg að springa utan af.
A bls. 68 segir : „Dómurhæsta
réttar er úrslitadómur, nema
konungleg náðun komi til, þegar
dómur hefir fallið í sakamáli".
Dömur hæstaréttar er altaf
úrslitadömur. Það er miskilning-
ur höf. að konungur geti breytt
dómi. Hann getur aðeins gefið
upp úttöku refsingar að sumu eða
öllu leyti.
A bls. 68 segir, „að dómi í
einkamáli megi áfjýja til hæsta-
réttar- „En þá geta aðilar ekki
sött og varið málið lengur, heldur
verða þeir að fela það lögfræð-
ingum".
Þetta er rangt. Aðili í einka-
máli má ætið sækja og verja mál
sitt fyrir Hæstarétti.
A bls. 69 segir: „ Viðurlög brota
eru sektir, skaðabætur og refsing".
Og siðar skilgreinir hann orðið
refsing með þessumorðum: „Refs-
ing er eiginlega tvennskonar: ein-
falt fangelsi án vinnu, og fang-
elsisvist með fyrirskipaðri vinnu".
Höf. veit sýnilega ekki, að refs-
ing er alt það, sem ríkisvaldið
sjálft leggur á hinn dómfelda,
þar með talið: sektir, embættis-
missir, missir ýmsra réttinda o. fl_
Er undarlegt ef höf, hefur aldrei
heyrt að krafist er „hinnar
þyngstu refsingar er lög mæla"
þótt a)ls ekki sé um fangelsissök
að ræða, heldur aðeins sektir.
Oflangt mál yrði að telja alt
það, sem rangt er skilgreint. Sem
dæmí má þó vísa á skilgreiningu
orðsins dátiarbú á bls. 71. í þeim
kafla skýrir höf. frá þvi, hvernig
skifti búa fara fram. En ekki
minnist hann þar á erfingja skifti.
Er og bókin öll hin grautarlegasta
og sýnilega ekki samin eftir nein-
um reglum néfyrirmyndum. þess
vegna vantar í hana margt, sem
taka ber, en hins vagar ofaukið
miklum hluta þess, sem sagt er.
[Heimdallur.]
Molar.
Margiöldun, eða . . . . ?
Þegar fregnin um sjóðþurð hjá
gjaldkera Útbúsins hér komst á
gang, flutti „Alþýðublaðið* það
gleiðletrað, og hafði eftir frétta-
manni sínum hér, að sjóþurðin
væri ekki einungis sextíu þúsund
heldur þrjú hundruð þúsund krón-
ur. Við ransókn kom í ljós að
fréttamaðurinn hefir fimmfaldað
upphæðina, svona hér um bil, eða
„Alþ.bl.“ logið frá rótum.
Lýsir þett^, vel hug kratanna
til þeirra, sem bágt eiga. Því hver
á bágara en skyJdulið ógæfu-
mannsins? — Og aldrei hefir það
verið með góðverkum talið að
auka við syndir annara.
Ekkl von á góöu.
Menn eru að stynga saman
nefjum um það, hér á götum
bæjarins, að kommúnistar þeir,
sem best sóttu fundi fólags þeirra
fram eftir vetrinum, séu öðrum
lélegri til vinnu.
Þetta er hreint ekki ótrúlegt
svo fremi að ræður æðstuprest-
anna hafa nokkur áhrif. Alt-
af er texti þeirra hinn sami:
Hafðu það sem hægast og best og
heimtaðu alt af bænum.
Það fer nú að verða þunnskip-
uð fylking þeirra, þvi nokkrir hafa
þegar sagt sig úr flokknum, og
sumir jafnvel verið reknir fyrir
of mikla vinnusemi. — Auð-
vitað bestu mennirnir. Er þá
lítils góðs af hinum að vænta,
Lýðskrum.
í hinu myndarlega Alþýðu-
blaði Eyjanna, sem hóf göngu
sína á skírdag, þykist Páll Þor-
björnsson vera aö narta í komm-
únista og kallar „alt skraf þeirra
um bætt kjör og aunað lýð-
Bkrum". Menn hafa þó tekið
eftir því að fljótur er Páll að
rútta upp hendina á bæjarstjórn-
arfundum, með hinum fáránleg-
ustu firrum þeirra kommauna.
Er hann þá ekki aamsekur i
skruminu ?
Kapplilaupið.
Alþýðublað Eyjanna segir að
ftapphlaupið um fjármuni geri
mennina vonda, og á vist að
skiljast svo að það sé Ijótur siður
að afla fjár.
Þrátt fyriv það veit etiginn til
að fylgismenn blaðsins velgi við
peningum fremur en aðra menn,
og meira að segja eru ýmsir
þeirra gráðugir í peninga. Þeim
veitist kannske léttara að kenna
heilræðin en halda þau.
Sundlaugin
og börnin.
Framhald.
Sigríður Steinsd. Múla :
Svanhvít Friðriksd. Hvammi
Kristín Hjálmarsd. Reynjvöllura
Margrét Ögmundnd. Múía
Jóna G. Steinsd. Múla
Guðný Sigurmundard. Fagurhól
Antta Grímsd. Baldurshaga
Kristín Vestmann Gunnarshólma
Guðm. Helgason Túni
Sigurgeir Olafsson Viðivöllum
Sigurður Gíslason Gerði
Árni Björnsson Gerði
Sigurbj. G. A. Friðjónsd. Kirkjuv. 12
Karólína Vogfjörð — 14
Þórey Grímsdóttir — 66
Fanney Kristófersd. Brekast. 26
Fanney Magnúsd. Flatir 10 :
Fiva Ólafsd. Flatir 12
Ása Haraldsd. Strandv. 63
Margrét Símonard. Eyri
Erlendur Magnússon Flatir 10
Sigurðnr Ólafsson — 12
Friðrik Haraldsson Strandv. 63
Ástþór Markússon Fagurhól
Jóna B. Hannesd. Hælí
Sigrún Jönatansd. Breiðholti
Guðrún Helgad. Brekast. 8
Dóra H. Magnúsd. Tungu
Sonja Gíslad. Hásteinsv. 5 :
Erla — — —
Eygló — — —
Guðrún Andersen Hást.v. 6
Sundhugin.
Framh.
Björgvin R. Guðmundsson Fífilg. 5
Þórutín Sveinsd. Vesturhúsum
Pálína Scheving Dalbæ
Jónina Þórðard. —
Jóhann V. Scheving Vilb.st. S
Högni Sigutðsson Valnsdal
Jón Valtýsson Kirkjubæ
Þorbjörn Guðjönsson Kirkjubæ
Nikolína Hallórsd. Vilb.st. :
Sesselja Sigurðard. Helgaf.br. 5
Guðný Magnúsd. Vatnsdal
Þorgerður Jónsd. Vesturv. 10
LESIÐ VÍÐI
Sigurbjörn Sigutfinnss. Dvergast.:
Þorgils Bjarnason Hvanneyri
’ Páll Jónsson Landamótum
Jón G. Bjarnason Vegamötum
Theódör Jónsson Dölum:
Arinbjörn Ólafsson,
Guðl. Br. Jónsson
Sigurður Guttormsson
Eva Andersen Hásteinsveg 5 :
Jakob Stefánsson Hást.v. 3
Guðm. Jónasson — -i-
Ragnar Jónsson — —
Jóhanna Andersen Hásteinsveg 3:
Helgi Jónsson — —
Guðjón Jónasson — —
Oddur Stefánsson —
Svar
vlð lyginui lians Yillielms
prentara,
Prentsmiðjudánskan þín Vilhelm,
er í lakara lagi í síðasta blaði
Víðis. Þú hefur verið að mjálma
núna i nokkur síðustu bl Víðis,
ýmist að afsaka þig frá rógburði
[Útvarpsgalari] eða að skifta þjer
af atvinnumálum, sem þjer koma
ekkert við, og mælast til að fa
skýli á „Skansinn*. Þið sem þjálf-
ið ykkur þangað í vondum veðr-
um [en eigið engan á sjó] þið
horfið á bátana skolast inn, þetta
er ykkur á við kvikmynd, þig
vantar bara skýlið, — Vilhelm.
En konan, sem á manninn sinn á
sjó, hún fer ekki fram á að fá skýli,
hún fer ekki út á Skans, til að
þjálfa sig, í vondum veðrum hún
fer þangað ósjálfrátt, börnin henn-
ar biða heima, og hún btrst milli
vonar og ótta, hvort þetta sé bát-
urinn, sem hún vonast eftir, hún
eygir bátinn aðeins öðru hvoru,
hennar bæn er svo heit en svo
þogul, Og þó að þú, Vilhelm, byðir
henni inni Stofu á „Skansinum",
þá þiggur hún það ekki.
Á fremstu síðu Víðis er grein
som kallast Leikfimissýning. Þú
ættir að vera búinn að vera þrjá-
tíu ár við stafasetningu, til þess að
þú gætir stafað rjett. Þú skrifar:
Fyrst kom inn flokkur telpna [með
óþarfa anna í endan] sýndu þær
nokkrar æfingar, standandi og sitj-
andi osf. En drengirnir 8 að
tolu, voru þeir aliir knáir og karl-
mannlegir osf. — en þeir byrj-
uðu á gólfæfingum osf. Hvar
skyldu þá telpurnar hafa verið á
meðan að þær sýndu leikfimi sina?
Þessi grein þín hjá þjer á að vera
hól til kennarans, en verður. stór
móðgun gagnvart kennaranum þar
sem þú skrifar um leikfimis-
mannaefni. Og á eftir mjúku og
samstiltu æfingarnar [hjá þjer í
lýsingunni] þá hoppuðu og skopp-
uðu drengirnir osf.
Svo endar þú greinina með svo-
litlum Útúrdúrl Jeg hló svo dátt,
af því þú mintir mig á sogu sem jeg