Víðir - 31.03.1951, Blaðsíða 2
2
VIÐIR
ocj •jviimát.
Gömlu togararnir.
lTtgerð' gömlu togaranna
hefur verið ofarlega á dagskrá
hjá alþingi, bæjarstjórn og al-
menningi í sambandi við at-
vinnumálin. Aflcoma togara-
útgerðarinnar hefur verið
slík, — þegar frá er skilinn
góður kafli vegna góðs mark-
aðs í Bretlandi, — að hún
hefur ekki verið sérstaklega
örvandi. Engum dylzt þó, að
enn má mikið afla á gömlu
togarana. Helzt er talað um,
að þeir yrðu á veið'um fyrir
heimamarkaðinn — verk-
smiðjur og frystiliús, — en
það er ógerlegt með núver-
andi kolaverði, en olíukynd-
ing í skipin kostar a. m. k.
Vz miljón króna. Þau þyrftu
líka sjálfsagt nokkurrar bún-
ingsbótar að öðru leyti.
Alþingi veitti ríkisstjórn-
inni heimild til að ábyrgjast
allt að 2 milj. króna lán til
kaupa á gömlu togurunum og
til að setja olíukyndingu í þá
gegn 1. veðrétti í skipunum.
I bæjarstjórn Reykjavíkur
hafa farið fram umræðúr um
kaup gömlu togaranna. Hins
vegar hefur ekkert heyrzt frá
eigendunum um, að þeir hefðu
hug á að hagnýta sér þessa
ábyrgð ríkissjóðs.
Gömlu togararnir geta veitt
mikla atvinnu, og þeir geta
líka stuðlað að mikilli gjald-
eyrisöflun, og það er vissu-
lega hart að horfa upp á þessi
stóru skip aðgerðarlaus, á
meðan alls stað'ar vantar hrá-
efni í verksmiðjurnar og
frystihúsin í landi. En það
getur svo verið annað mál,
hvort bæjarsjóður á að leggja
út í kaup þessara skipa og
rekstur þeirra. Það hefur ein-
hvern tíma verið sagt, að eig-
irðu óvin, þá gefðu honum
gamalt jámskip. Það er mjög
hætt við, að' útgerð þessara
skipa yrði dýr í höndum bæj-
arsjóðs, eins og alltaf eru gerð-
ar miklar kröfur, þar sem bær
eða ríki eru annars vegar.
Það er hins vegar miklu eðli-
legra, að bæjarsjóður greiddi
fyrir kaupum þessara skipa og
fengin yrðu í þau olíukynd-
ingartæki, ef slíkrar aðstoðar
væri þörf, eitthvað í líkingu
við það', sem alþingi gerði.
Og eðlilegt er að skapa eig-
endum þessara skipa heil-
brigðan starfsgrundvöll fyrir
þau.
Þegar búið væri að skapa
Hvað er framundan
í verðlags- og
efnahagsmálurium?
Það fer ekki hjá því, að
rás heimsmálanna hefur mikil
áhrif á efnahagsmál íslenzku
þjóðarinnar. f París sitja full-
trúar stórveldanna fjögurra
og eru enn ekki eftir þriggja
vikna stanzlaus fundarhöld
einu sinni búnir að koma sér
saman um dagskrána. Er
þessi erfiði undirbúningur að
viðræðum stórþjóðanna lík-
legur til þess að leiða til sam-
komulags um minnkandi víg-
búnað, sem að sjálfsögðu
myndi draga úr verðþensl-
unni? Eru yfir höfuð nokkrax
líkur til þess, að viðræður og
jafnvel samningar myndu
hafa áhrif í þá átt, að stór-
veldin drægju úr vígbúnað’ar-
áformum sínum? Svo er ekki.
Til þess er tortryggnin og ótt-
með hagkvæmum lánum að-
stöðu til þess að fá olíukynd-
ingu í skipin og heilbrigðan
starfsgrundvöl], væri ekkert
líklegra en að' einstaklingar
eða félög þeirra fengjust til
þess að kaupa skipin og gera
þau út, ef núverandi eigendur
þeirra vildu það ekki.
Fyrir þjóð'arbúskapinn er
það mikil nauðsyn, að fram-
leiðslutækin séu nýtt sem
bezt, en í lengstu lög þarf að
reyna að komast hjá því, að
ríki og bær sé að blanda sér
í áhættusaman rekstur, sem
einstaklingamir eru færir um
að leysa af hendi.
inn óf mikill.
Verði Kórfeustyrjöldimli
lokið innan skamms, er ekki
ólíklegt, að það myndi hafa
nokkur áhrif á verðlagið í
lækkunarátt.
Þrátt fyrir viðleitni stjórn-
arvaldanna til þess að hamla
á móti verðbólgunni, eru Jitl-
ar Hkur fyrir, að þau fái miklu
umráðið.
Við lifum á titnum kalda
stríðsins, og slíkt ástand
stuð'lar meir að verðbólgu en
þótt um vopnað' stríð væri að
ræða.
Kaupbindingin
í U. S. A.
Amerísku verðalýðsfélögin
hafa hætt samvinnu sinni við
ríkisstjómina og fyrirskipað
fuhtrúum sínum að draga sig
í hlé í nefndum, sem fjalla
um vígbúnaðaráform. Ástæð'-
an til þess er kaupbindingin.
Með þessú hefur hættan af
verkföílum aukizt, m. a. inn-
an bifreiðaiðnaðarins og raf-
magnsiðnaðarins, þar sem
verkamennirnir hafa farið
fram á launahækkanir.
Félögin, sem hafa fyrirskip-
að þessi samvinnuslit um
stefnu stjórilarinnar í efna-
hagsmálum, eru talin hafa
innan sinna vébanda 15 milj.
verkamanna.
Núverandi kaupbindingar-
ákvæði binda öll laun, og
mega þau ekki hækka nema
um 10% frá því, sem þau
voru 15. janúar 1950.
ÖK árið 1950.
Det Ostasiatiske Kompani
A/S, er eitthvert stærsta, ef
ekki stærsta, fyrirtækið í
Danmörku og heíur útibú um
allan heim, sem gera geysi-
mikil viðskipti. Það á 23
mótorskip og 6 túrbínu- og
gufuskip. Skip félagsins sigldu
inn sem svarar 350 milj. ísl.
króna á árinu 1950.
Óbreytt fargjöld
yfir Atlantshafiö.
Öll skipafélög, sem hafa
fastar ferðir yfir Atlantshafið,
hafa nýlega komið sér saman
um að’ hækka ekki fargjöld
sín. Jafnframt hafa þau auk-
ið það magn, sem farþegum
er heimilt að hafa með sér
frítt í fari sínu.
Engir vextir af
erlendu fé
verða eftirleiðis greiddir í
svissneskum bönkum. Er hér
um að ræða samkomulag
bankanna þar til þess að
sporna við allt of miklu inn-
streymi á erlendu fé inn í
landið.
Hækkun framfærslu-
kostnaöar.
Eftir því sem Fin. Times
segir er gert ráð fytir, að
framfærslukostnaður hækki í
Bretlandi í ár um 15% eða
meira.
Bílaverð lækkar.
I síðasta blaði var skýrt frá
því, að verð á bílum hefði ný-
lega liækkað' í Bretlandi, og
eins hefur verð á bílum hækk-
að í Bandaríkjunum. Nú hef-
ur þýzka bifreiðaverksmiðj-
an, sem býr til Opel-bílana,
komið öllum á óvart með því
að' lækka verðið á Opel-bílun-
um um 350 mörk (um 1400
krónur).
BANKARNIR:
Seðlaveltan:
Seðlar í umferð 15. marz 1951 ........... mi]j. kr. 170.4
Seðlar í umferð 15. marz 1950 ............. — — 169.7
Útlán:
Heildarútlán 28. febrúar 1951 ........... milj. kr. 1.093
Heildarútlán 28. febrúar 1950 ............. — — 904
Innlán:
Spariinnlán, hlaupar., reiknl. 28. febr. 1951 milj. kr. 779*
Spariinnlán, hlaupar., reiknl. 28. febr. 1950 — — 605**
* Mótvirðissjóður milj. kr. 138.
** Mótvirðissjóður milj. kr. 23.
Gjaldeyririnn:
Hagstæð afstaða gagnv. útl. 28. febr. 1951 . . milj. kr. 56
Hagstæð afstaða gagnv. útl. 28. febr. 1950 .. — — 23*
* Annað gengi.
PERLUVINIR.
Smásaga eftir Luigi Pirandello.
Framhald.
„Yfir fertugt. Þá verður þú að hafa kjark til að snúa
baki við þeim koppagötum, sem steypa þér fyrir ætternis-
stapa, ef þú töltir þær. Arkaðu þær niður — jæja, það er
allt í lagi, á meðan þú gengur mjög, mjög hægt og fyrir-
mannlega og ekki er hætta á, að þú veltir um koll og steyp-
ist kollhnís. Jæja þá, komdu hér upp með mér. Nú erum
við komnir. Nú ætla ég að' sýna þér, hve skemmtilega
ég hafi búið um mig“.
„Mjög kyrrlátt og fyrirmannlegt . . . laglega af sér vikið
. . . þetta litla heimili þitt“, tuldraði vinur Gigi Mears, þeg-
ar hann kjagaði upp stigann á eftir honum. Luralegur, fyrir-
ferðarmikill klunni eins og þú að vera með tilgerðarlegan
tepruskap. Vesalings Gigi. Hvernig hafa þeir farið með þig?
Sviðið á þér skottið? Þarftu nú endilega að koma mér til
að skæla? „Jæja .. .“ sagði Mear, þegar þeir biðu á loft-
skörinni eftir því, að' matseljan opnaði dymar, „fram að
þessu hefur þú verið í nánum kynnum við þessa andstyggi-
legu tilveru okkar. Láttu vel að henni, smjaðraðu fyrir
henni með tepruskap, að öðrum kosti gerir hún þig að úr-
hraki. Eg kæri mig alls ekki ennþá um að hola mér hiður
í fjögi-a feta gröf — ekki ég“.
„Jæja, svo þú heldur, að maðurinn sé tvífætla“, skauzt
upp úr gestinum, þegar hér var komið. „Talaðú ckki svona,
Gigi minn. Eg veit sjálfur bezt, hve erfitt mér reynist stund-
um að standa stöðugur á tveim fótum. Trúðu mér, vinur,
ef við létum náttúruna halda sitt strik, yrðum við allir
ferfætlur. Um fram allt það bezta. Ekkert er þægilegra en
jafnaðargeðið, aHtaf í jafnvægi. Ó, þvílík dásemd, ef þeir
tímar kæmu, að ég gæti varpað sjálfum mér kylliflötum og
skriðið þannig á jörðinni á höndunum. Þessi bölvaða sið-
menning er að hlunnfara okkur. Ef við værum ferfætling-
ar, skyldi ég verða snoturt villidýr. Ég skyldi rétta þér
nokkra vel úti látna löðrunga fyrir öll þessi viðbjóðslegu
orð, sem þú hefur látið út úr þér. Ég skyldi enga konu hafa,
engar skuldir og engar áhyggjur. Ætlarðu að koma mér til
að gráta? Ég er að verða frávita“.
Gigi stóð sem þrumu lostinn yfir þessu ankannalega, kát-
broslega rausi þessa vinar síns, sem hafði dottið niður úr
skýjunum, eins og fjandinn sjálfur úr héiðskírum himni.
Hann starblíndi á náungann og margbraut heilann um, hvað
hann héti og hvar og hvenær hann hefði þekkt hann, hvort
heldur sem smástrák í Padua eða á stúdentsárunum i há-
skólanum. Hann virti fyrir sér í huganum og grannskoð-
aði, aftur og aftur, alla þá beztu vini sína, sem hann hafði
átt á þessum árum, en það var með öllu árangurslaust.
Enginn þeirra var minnstu vitund líkur þessum manni.
Samt sem áður þorði hann ekld að' biðja um upplýsingar í
máli þessu, því þessi innilega vinátta og kunnugleiki, sem
náungi þessi sýndi honum, var svo brennandi og þess eðlis,
að hann var hræddur um að móðga liann. Hann afréð því
að komast að sannleikanum með kænskubrögðum.
Það leið löng stund áður en ráð'skonan opnaði dyrnar.
Hún hafði ekki búizt svo fljótt við húsbóndanum heim
aftur. Gigi Mear hringdi því annað sinn. Þá kom hún loks
og dró fæturna eftir gólfinu.
„Ég er kominn hér aftur, kelli mín, og með félaga“, mælti
Mear. „Framreiddu handa tveim og hafðu góða gát á öllu.
Vandaðu þig nú vel, það þýðir ekki að bjóða þessum vini
mínum hér, með' skrítna nafnið, neinn hégóma“.
„Geitarskeggur, Kokkáls-Klaufi, Mannæta“, mælti mað-
urinn svo glannalega glaðlega, að gamla konan var í vafa
VIÐIR
Opel sendir nú í fyrsta sinn
síðan 1938 á markaðinn
tveggja manna vagna, aðra
tegundina á 9250 mörk og
hina á 6150 mörk.
England og hrá-
efnaskorturinn.
„Sunday Dispatch“ skýrir
frá því, að Attlee forsætisráð-
herra hafi tilkynnt Truman
forseta, að í Englandi verði 2
milj. manna atvinnulausir,
nema Bandaríkin láti meira
hráefni í té.
—W!
Finnsku þjóðartekjurnar
stigu um 6—7% á árinu
1950. Allir skilja og viður-
kenna, að hið smám saman
hækkandi kaupgjald og verð
er mesta hindrunin í barátt-
unni við hina eyðileggjandi
verðbólgu, sagði Kekkonen
forsætisráðherra í útvarps-
ræðu nýlega. Jafnvægi verður
að komast á á milli verðlags
og kaupgjalds, og þessu jafn-
vægi verður að halda, ef hið
margumtalaða öryggi á að
nást. Þetta krefst aðgerða
bæði á verð- og kaupgjalds-
sviðinu.
¥•
KLM.
Hið konunglega hollenzka
flugfélag hefur 11.000 manns
í þjónustu sinni og þar af 3350
manns erlendis. Fljúga flug-
vélar félagsins daglega vega-
lengd, sem svarar til að' vera
2Uj sinnum umhverfis mið-
baug jarðar. Er það til 73
bæja í 56 löndum.
Pólsk-sænsk verödeila?
Talið' er, að Svíar hafi í
hyggju að svara hinu stór-
hækkaða kolaverði Pólverja
með því að hækka til muna
verðið á járnmálmi, sem Sví-
ar selja til Póllands. Svíar eru
bundnir með samningum um
fast verð á málminum til
miðs þessa árs, en innan þess
tíma munu verða teknir upp
samningar að nýju.
r : ~ ? liœðið við kunningja
i/kkar og rini um blað-
ið. Sendið því nöfn
þeirra, sem liafa sömu
áhugamál rœðir. og blaðið
— 'J
- ~
Noregsfararnir,
sem 'fóru á vegum Fiskifé-
lags Islands til þess að kynna
sér fiskveiðar og nýjungar
Norðmanna í framleiðsluhátt-
um sjávarafurða, eru ný-
komnir heim eftir rúma mán-
aðardvöl í Noregi. Láta þeir
mjög vel af ferðinni og róma
móttökur Norðmanna. I út-
varpinu og öllum dagblöðun-
um hefur verið skýrt ítarlega
frá för þessari, og er því ekki
ástæða til að endurtaka það'
hér.
Þessir menn tóku þátt í för-
inni: Amór Guðmundsson
skrifstofustjóri. sem var far-
arstjóri; Árni Vilhjálmsson
erindreki, Seyðisfirði; Einar
Guðfinnsson útgerðarmaður,
Bolungavík; Gísli Magnússon
útgerðarmaður, Vestmanna-
eyjum; Helgi Pálsson útgerð-
armaður, Akureyri; Karvel
Ögmundsson útgerðannaður,
Ytri-Njarð'víkum, og Ólafur
Elísson, Hafnarfirði.
Reykf síld.
Nemandi, er álítur, að Is-
lendingúr eigi að leita fyrir
sér á ftein mörkuðum, skrifar
blaðinu:
„Er elcki liægt að selja
reykta síld (síldarflök, sams
konar og seld eru hér í búð-
um í Reykjavík) til U. S. A.
Ef vilji og framtak er fyrir
hendi, held ég, að þarna séu
góðir sölumöguleikar, en
vissulega verður ekkert fram-
kvæmt án vinnu.
S.l. sumar var ég staddur
í New York við nám. Kvöld
nokkurt sofnaði ég klukkan 6
og’ vaknaði ekki fyrr en kl.
11%> þá um kvöldið. Var þá
búið að' loka mötuneyti
heimavistar þeirrar, sem ég
dvaldi í. Mér fannst ég þurfa
að fá mér matarbita og hélt
út á Broadway, sem er fast
við skólalóðina, og leitaði þar
uppi nýlenduvöruverzlun, er
enn hafði opið. Keypti ég þar
ýmislegt góðgæti, er ég hafði
með mér upp á herbergi mitt
og gæddi mér á. En það var
reykta sildin, sem ég rakst
þarna á, sem mig langaði til
að minnast aðeins á. Hún var
í heilu lagi, á stærð' við norð-
anlands síld, og held ég, að
hún hafi verið frá Kanada.
Utsöluverð einnar síldar var
20 cent (kr. 3.30), og þó var
hún án sérstakra umbúða.
Það eru þessi 20 cent ínarg-
földuð með miljónum sílda,
sem alltaf hafa verið að velt-
ast í kollinum á mér síðan í
sumar, og gaman og gagnlegt
væri, ef einhver skyldi ein-
hvemtínia fá áhuga á' þessu
frekar“.
Saensk leitarskip, ^
sem láta sænsku sildveiði-
mönnunum í té fréttir um,
hvar síldin heldur sig og á
hvaða dýpi, hafa náð góðum
árangri, og eru sjómennimir
mjög ánægðir yfir samvinn-
unni, sem hefur auðveldað
þeim veiðarnar og leitt hjá
þeim til betri veiðiárangurs.
Danir og veður-
þjónustan.
Danir frá endurgreiddan frá
alþjóðá loftsiglingasamband-
inu (ICAO) 90% af kostn-
aði sínum við veðurþjónust-
una í Grænlandi og 95% af
kostnaðinum í Færeyjum.
Hefur þetta fært þeim hingað
til sem svarar um 30 miljón-
um krónur í gjaldeyri.
Gialdeyrisréttindin.
Utgerðarmenn og sölufélög
fiskframleiðenda hafa til-
nefnt eftirtalda menn í nefnd
til þess að annast sölu á gjald-
eyrisréttindum vélbátaút-
vegsins: Sverrir Júlíusson for-
maður Landssambands ísl-
útvegsmanna frá L. í. Ú„
Elías Þorsteinsson formaður
Sölumiðstöðvar hraðfrysti-
húsanna frá S. H. og Helgi
Þórarinsson framkvæmda-
stjóri Sölusambands íslenzkra
fiskframleiðenda frá S. í. F.
Peningarnir í sjónum.
Fyrir nokkru fann danskur
sjómaður tíeyring í maganum
á nýveiddum þorski, og bar
peningurinn ártalið 1905. Sjó-
maðurinn furðaði sig á,
hversu slíkt mætti ske. En ef
til vill er það þannig til kom-
ið, að gamall skipstjóri hefur
kastað myntinni fyrir borð til
þess að fá hagstæðan byr, því
að áður fyrr var það alsiða
að kasta pening í hafið til
þess að blíðka vindguðinn.
Gömlu skipin.
Sænski flotinn átti árum
saman seglskipið „Jarramas’*,
sem var notað fyrir skólaskip.
Þegar flotinn fékk fyrir
nokkrum árum tvö ný segl-
skip sem skólaskip, var gamla
„Jarramas“ sett á hólana.
Tvær borgir fóru þá i kapp
um að fá það til minja um
seglskipatímabilið. Karls-
króna bar sigur úr bítum, og
liggur nú „Jarramas“ gamla
þar í höfninni sem þjóðminjar
og aðdráttarafl fyrir ferða-
menn.
Hvenær skyldu Islendingar
koma því í verk að byggja,
þótt ekki væri nema óvand-
aðan skúr, yfir eitt af gömlu
opnu skipunum. Það vill nú
svo ve] til, að ríkið á eitt slíkt
austur í Mýrdal.
Hvers vegna eru
bað kölluð „tonn"?
Á ríkisstjórnarárum Hans
konungs voru mörg skip
bvggð sérstaklega með það
fvrir augum að flvtja i þeim
vín frá Frakklandi. Vínin
voru flutt í tunnum (á ensku
„tuns“'l, og mældu menn
burðarmagn skipanna eftir
tunnufjölda þeim, er þau gátn
rúmað. í dag er burðarmagn
skips talið eftir rúmmáli þess,
og orðið „tons“ er sennileg;
leitt af „tuns“.
Hin stóru höf.
Kyrrahafið er stætsta haf
heimsins. Það er 186 miljónir
ferkílómetra. Næst eru At-
lantshafið og Tndlandshafið.
82 miljónir og 73 miljónir fer-
kílómetra. Til samanburðar
má geta þess, að Eystrasaltið
ásamt Kattegat er 0.4 miljón-
ir ferkílómetra.
Gamcclt og nýtt
1. ór fæst hjá bóksölum.
Útf lutningurinn:
Utflutt í janúar 1951 ................... milj. kr. 64.4
Utflutt í febrúar 1951 .................■. — — 50.2
Heildarútflutningur í februarlok 1951 milj. kr. 114.6
Heildarútflutningur í febrúarlok 1950 milj. kr. 42.9*
* Annað gengi.
Innflutningurinn:
Innflutt í janúar 1951 ...................... milj. kr. 41.4
Innflutt í febrúar 1951 ..................... — — 45.6
Heildarinnflutningur í febrúarlok 1951 milj. kr. 87.0
Heildarinnflutningur í febrúariok 1950 milj. kr. 43.6*
------- -
* Annað gengi.
um, hvort hún ætti heldur að brosa eða signa sig. „Og aldrei
að eilífu þarf nokkur maður að vita neitt nánar eða frelcar
um þetta dásamlega nafn mitt, gamla kona. Það kemur
bankastjórum til að gretta sig og skæla sig og okurkörlum
til að skjögra. Konan mín er eina undantekningin. Ég lét
liana einungis fá nafnið, en ekki sjálfan mig, nei, það var
nú síð'ur en svo. Ég er of góður náungi fvrir alla þessa djöfla
og þeirra sálir. Ilaltu áfram, Gigi, fyrst þú ert svona fram-
lágur og sýndu mér þetta skran þitt. Og hvað þig snertir,
gamla kona, reyndu að komast úr sporunum til að fóðra
villidýrin.
Mear, sem var yfirbugaður af því, að herbragð hans
hafði mishéppnazt, gekk með honum gegn um fimm her-
bergin í þessari litlu íbúð, sem öll voru búin húsgögnum
með elskulegri Umhyggjusemi þess manns, sem ekkert vant-
ar, er hann óskar sér, og hefur engar þarfir aðrar en þær,
sem hann getur fullnægt í sínu eigin húsi, þegar hann, í
eitt, skipti fyrir öll, er búinn að ákveða að gera það að
traföskjum sínum eða snígilskel. Þarna var lítil dagstofa,
svefnherbergi, agnarlítið baðherbergi, borðstofa og lesstofa.
Undrun lians og kvöl elnaði mjög í litlu dagstoíunni,
þegar hann heyrði, að vinur hans tók að masa um hina
kærustu og hjartfólgnustu einkamuni fjölskyídunnar, þegar
hann fór að skoða ljósmyndirnar, sem látnar höfðu verið
til sýnis á arinhilluna.
„Ég vildi, að hann mágur minn væri líkur þínum mági.
Bara, að þú vissir hvílíkur fantur minn mágur er“.
„Er hann þá vondur við systir þína?“
„Nei, hann fer illa með mig. Það hefði verið svo auðvelt
fyrir hann að hjálpa í þessum kröggum. En, það er nú eitt-
hvað annað, nei, ekki hann“.
„Fyrirgefðu mér“, sagði Mear, „ég get ekki í augnablik-
inu munað, hvað' mágur þinn heitir“.
„Það skiptir engu máli, þú getur. ekki munað það, þú
þekkir hann ekki. Hann hefur verið tæp tvö ár í Padua.
Veiztu, hvað hann hefur gert mér? Bróðir þinn, sem hefur
alla tíð verið mér svo góður, hafði lofað að hjálpa mér, ef
þessi níðingur vildi vera á víxli með' mér, en geturðu trúað
því? Þrællinn neitaði að skrifa upp á víxilinn. En þá varð
bróðir þinn, svo allt sé sagt í fullri vinsemd, eins og það er,
ókunnugur öllum málavöxtum, svo sárreiður, að hann tók
það allt í sínar hendur. Fyrirtæki okkar er nú reyndar al-
gerlega öruggt. . . . En á ég að segja þér ástæðuna fyrir
synjun mágs míns? Ég er enn allra snotrasti hvolpur, þú
getur ekki neitað því, og viðfeklinn félagi er ég, ég geri
engan að bitbeini, þótt ég segi það. í stuttu máli sagt,
systir mágs míns féklc þá óheilla flugu í höfuðlð að fella
ást til mín, vesalings stúlkan. Skemmtilega góður smekkur,
en ekki sérlega mikil háttvísi. Þú getur rétt ímyndað þér,
livort ég vildi. . . . í fáum orðum, hún byrlaði sér sjálf eitur“.
„Dó hún?“ spurði Mear hikandi.
„Nei. Ilún ældi dálítið, og það læknaði liana. En þú
getur skilið, að mér var lífsins ómögulegt að' stíga fæti inn
fyrir húsdyr hjá mági minum eftir þetta hallæri. Guð í
himninum, eigum við að fá nokkuð að éta, eða ekki. Eg er
að verða steindauður úr hungri. Ég er eins soltinn og úlfur“.
Yfir máltíðinni tók Mear loks að leiðast þessi ástúð’legu
innilegheit vinar hans, sem auk þess lét rigna yfir hann
óþvegnu orðbragði, sem, þótt undarlégt væri, hafði samt
engin áhrif á hann. ILann fór því að spyrja hann frétta af
hinum og þessum kunningjum sínum í Padua, í þeirri von,
að honum yrði það á að láta nafns síns getið, af tilviljun,
eð'a að minnsta kosti að losna við æsinginn, sem fékk meira
og meira vald yfir honum, og fá tækifæri til þess með því
að tala um önnur efni.
„Komdu nú og segðu mér einliverjav smáfréttir. Hvað
geturðu t,. d. sagt mér af Valverde kumpáni, bankaStjóra
Ítalíu bankans, með fallegu konima og stóru hlussuna hána
systur sína, sem blimskakkaði augunum — ef mig minnir
rétt. Eru þau enn í Padua?“ Niðurlág nœst.