Alþýðumaðurinn - 18.03.1972, Qupperneq 1

Fjársöfnunardagur
Á UNDANFÖRNUM árum
hafa kiwanisbræður á Akur-
eyri safnað fé til stofnunar
endurhæfingarstöðvar á Ak-
ureyri. Haustið 1970 tók stöð-
in til starfa, en þó skortir mik
^oc .....~''s
BLAK
LAUGARDAGINN 18. marz
fer fram í íþróttaskemmunni
á Akureyri fslandsmótið í
blaki — Norðurlandsriðill. —
Þessi skemmtilega íþrótt hef-
ur ekki náð verulegri út-
breiðslu hér á landi en þó eru
nokkur félög, sem hafa blak á
stefnuskrá sinni.
Áhorfendur eru hvattir til
að koma og kynnast þessari
íþrótt og sjá um leið spenn-
andi keppni. Leikirnir hefjast
kl. 15.00.
Þátttakendur í Norðurlands-
riðlinum að þessu sinni eru
lið frá UMSE, HSÞ og íþrótta
félagi Menntaskólans á Akur-
eyri.
ið á að þar sé að finna öll þau
tæki, sem slíkri stöð þurfa að
fyigja.
Nú hafa klúbbfélagar ákveð
ið að reyna að afla fjár til
kaupa á sérstökum bekk til
lækningar á baksjúkdómum,
en slíkt tæki- er ekki til utan
Stór-Reykjavíkursvæðisins.
Þann 19. marz n.k. efnir
klúbburinn til veglegs ferða-
bingós í Sjálfstæðishúsinu.
Vinningar verða eingöngu
ferðalög, s. s. ferð til Mallorka
eða Kanaríeyja eftir eigin vali
ásamt uppihaldi, með ferða-
skrifstofunni Úrval, New
York- eða Evrópuferð með
Loftleiðum, 10 ferðir Akur-
eyri—Rey kj avík—Akureyri
með Flugfélagi íslands og Ak-
ureyri—Grímsey—Akureyri
með Norðurflugi.
Vænta kiwanisbræður þess
að Akureyringar og nærsveita
menn fjölmenni í Sjálfstæðis-
húsið sunnudaginn 19. marz
n.k. og taki þátt í glæsilegasta
bingói, sem haldið hefur verið
á Akureyri til þessa.
(Fréttatilkynning.)
Úr „Músagildrunni'
Rolston-hjónin, Arnar Einarsson og Guðlaug Hermannsdóttir.
1. A. frumsýnir »Nósojjildruno«
SL. SUNNUDAG frumsýndi
Leikfélag Akureyrar „Músa-
gildruna eftir Agatha Christie,
en leikrit þetta hefur nú verið
sýnt víða um heim við mikla
aðsókn í tæp tuttugu ár. Leik-
ritið er eins og vænta má saka
málaleikrit og þokkalegt sem
slíkt. Leikstjóri er Stefán Bald
ursson, ungur Eyfirðingur, og
leysir hann hlutverk sitt ágæt
lega vel af hendi, tekst að
skapa heilsteypta og samfellda
mynd og berja nokkuð í þá
bresti, sem óneitanlega hljóta
að verða í leik áhugafólks, sem
önnum kafið er við önnur
störf. Leikmynd gerði Ivan
Török, ungverskur maður,
sem starfað hefur hjá Leikfé-
lagi Reykjavíkur undanfarin
tvö ár. Er þetta fyrsta verk-
efni hans fyrir Leikfélag Ak-
ureyrar, og er prýðilega af
hendi leyst. Ekki skal nein út-
tekt gerð á leik eða efni hér,
en sjálfsagt eiga margir eftir
að eiga skemmtilega afþrey-
ingarstund í Samkomuhúsinu
á næstunni. Hins vegar þykir
mér rétt að vekja athygli á
gagnmerkri grein um atvinnu
leikhús eftir Jón Kristinsson,
en grein þessi er birt fremst í
leikskrá. Jón varpar þar fram
þeirri hugmynd, að á Akur-
eyri rísi leiklistarmiðstöð fyr-
ir Norðurland, þar sem leikar-
ar fengju hér starfsaðstöðu,
„er jafnframt því að fullnægja
leiklistarþörf Akureyringa og
nágrannabyggða, gætu farið
leikfarir til þeirra staða hér
norðan lands, er þess óskuðu,
því mjög víða, þar sem aðstaða
er til leiksýninga, er lítil eða
engin leikstarfsemi fyrir
hendi. Leiklistarmiðstöð á Ak-
ureyri er réttlætismál, er
myndi skapa nokkurt jafn-
vægi við þá aðstöðu, er at-
vinnuleikhús höfuðborgarinn-
ar nú hafa.“
Þeirri hugmynd hefur verið
varpað fram hér í þessu blaði,
hvort ekki væru öll skilyrði til
staðar hér á Akureyri fyrir
eins konar félagsmálamið-
stöð, sem gæti þá um leið ver-
ið leikhús og menningarmið-
stöð, í stað þess að dreifa fé-
lögum og menningarfyrirtækj
um bæjarins út um allt. Gamla
samkomuhúsið er engan veg-
inn boðlegt lengur enda er
viðhald hússins í lágmarki
eins og réttilega kemur fram
í leikskrá við „Músagildruna“.
Þessari hugmynd er hér enn
‘einu sinni komið á framfæri
og væri fróðlegt að heyra skoð
anir annarra og þá einkum
leikfélagsmanna á henni.
Næstu sýningar á leikritinu
eru á laugardag og sunnudag.
IHAÐUR 0« MlvW I IA
TÍZKUTILDUR
OG
INNANTÓMT HJÓM . . .
í NEYZLUÞJÓÐFÉLAGI nútímans er sífellt
straumrót og menningarlífið byltist í stöðugum
iðuköstum sundurleitra strauma. Þar sem lögmál
framboðs og eftirspurnar ráða þar mestu, skjóta
ýmis konar töfraorð og særingaþulur upp kolli
með vissu millibili. Auglýsingaskrum og hávaði
ráða miklu um mótun almenningsálitsins. Eitt
þeirra töfraorða, sem hvað oftast ber hlustir
manna, er lýsingarorðið „nýtt“. VUji menn koma
vörum sínum fram, hvort heldur þær eru munni,
maga, haus eða heila neytanlegar, grípa þeir til
þess ráðs að bera fyrir sér gunnfána nýjunganna.
„Nýtt, nýtt, nýtt . . .“ Þannig bylur sífelldlega
auglýsingaskrumið í eyrum fólks. Ný sápa, nýtt
þvottaduft, nýtt líf, ný ást og nýtt frelsi. Nútíma
manneskjan cr líkt og sauðslegur forfaðir henn-
ar, frummaðurinn, haldin takmarkalausri nýj-
ungagirni. Til þessarar áráttu hennar hafa lýð-
skrumarar allra alda höfðað. Þetta er því ekkert
NÝTT nútímafólkinu. f neyzluþjóðfélaginu
hljómar þetta heróp ekki aðeins á sviði sápu og
sauðakjöts, heldur hvarvetna í margþættu sam-
félagi nútímans. í skólunum hefur hver páfugl-
inn öðrum litskrúðugri sprottið upp og látið til
sín heyra um „nýjasta nýtt“ í námi og námsefni,
skipulagi og hönnun, en þau tvö síðasttöldu orð-
in eru hluti hinna miklu særingaþulu nútíma-
fólks. Hörð gagnrýni hefur fram komið á „gaml-
ar staglaðferðir og andlega misþyrmingu við-
kvæmra huga æskufólks“. Skynjun í stað skyn-
semi er stefið í hinni miklu töfraþulu páfugl-
anna. Skilningur, greind, greinileiki — öll þau
orð, sem fela í sér vitsmunalega afstöðu til lífs-
ins, afstöðu, sem byggir á sundurgreiningu og
alhæfingu (generalisering), söfnun og yfirvegun
staðreynda, öll þau orð, sem stuðla að því, að
menn láti skynsemitýruna lýsa sér leið tU þroska
og fegurra mannlífs, hafa á sér hálfgerðan aftur-
haldssvip í augum páfugla. Nú eru kennsluað-
ferðir, sem miða að rökrænni söfnun og úrvinnslu
staðreynda, taldar bæla fólk og hefta „frjálshygð
þess og Iífsleit, sem vera skal að leiðum skynjun-
ar“. Þannig er markvisst unnið að því að höfða
til frumhvata mannsins, neyða hann til að skapa
sér persónulega og algerlega einstaklingsbundna
heimsmynd og afstöðu til samfélagsins. Sé út í
öfgar farið með þessa skynjimarstefnu, eins og
verða vill hjá mörgum, hlýtur bein aflciðing þess
að verða frumskógarhátterni, þar sem engum
tveimur mönnum er sameiginlegur ákveðinn þátt
ur mannlífsins, taumlaus einstaklingshyggja leys
ir upp fastmótað en sveigjanlegt samfélags-
form.
B. H.
LEIÐARI: RÁÐSTJÓRNARSTEFNAN
FÓLK OG FYRIRBÆRI, SJÁ BAKSÍÐU