Alþýðumaðurinn - 18.03.1972, Qupperneq 4

HRINGVEGUR UM LANDIÐ
MIÐVIKUDAGINN 15. marz
hófst sala á happdrættisskulda
bréfum ríkissjóðs, A-flokki,
sem gefin cru út skv. lögum
nr. 99 frá 28. desember 1971.
Sölustaðir eru bankar, banka-
útibú og sparisjóðir um land
allt.
Fjármunir þeir, er inn koma
fyrir sölu happdrættisskulda-
bréfanna, skulu renna til
greiðslu kostnaðar af vega- og
brúagerð á Skeiðarársandi, er
opni hringveg um landið.
í þessum flokki eru gefin út
happdrættisskuldabréf samtals
að fjárhæð 100 milljónir kr.
Árleg fjárhæð happdrættis-
vinninga nemur 7% af heild-
arfjárhæð skuldabi’éfa flokks-
ins og er dregið um þá einu
sinni á ári, nú fyrst 15. júní
1972%. Vinningar í hvert sinn
eru: 2 á kr. 1.000.000.00, 1 á
kr. 500.000.00, 22 á kr. 100
þúsund og 230 á kr. 10 þús.
Hvert happdrættisskuldabréf
er að fjárhæð eitt þúsund
krónur.
Hver happdrættismiði í
þessu happdrættisláni er verð
tryggt skuldabréf, sem verður
endurgreitt handhafa að láns-
tímanum liðnum, sem er 10 ár
frá útgáfudegi. Á nafnverð
hvers skuldabréfs verða
greiddar verðbætur í hlutfalli
við þá hækkun, sem kann að
verða á framfærsluvísitölu á
lánstímanum. Happdrættis-
skuldabréfin eru undanþegin
framtalsskyldu og eignarskött
um, en vinningar svo og verð-
bætur undanþegnar tekju-
skatti og tekjuútsvari.
, Seðlabanki íslands sér um
Framhald á bls. 2.
FYRIR SKÖMMU skrifaði
„Dafnis“ hér greinarstúf í
blaðið og virðist hann hafa far
ið óvenju illa í taugar ákveð-
inna aðila hér í bæ. Hvernig
sem á því stendur. Nú var það
svo um „gaddsetugreinina“,
að hún fjallar um hálfgert
huldufólk, fólk, sem staðfast-
lega neitar því, að það sé til og
segist fyrir löngu vera dautt,
sem sé íslenzka kommúnista.
Einhverra hluta vegna hefur
hins vegar Alþýðubandalags-
blaðið fundið hjá sér einhverja
hvöt, til þess að taka upp
hanzkann fyrir þetta undar-
lega draugasamfélag. Það út
af fyrir sig er bráðskemmtilegt
og einkar athyglisvert, en þó
er hitt ennþá spélegra og mark
vissara til lýsingar þess sálar-
ástands, sem aðstandendur áð-
urnefnds blaðs búa við, að þeir
skuli taka líkt á málum og
kenjóttir krakkar, þegar þeir
eru ávítaðir, en það er þá
gjarnan siður slíkra krakka að
setja upp fýlusvip og nudda í
ergelsistón um það, að sá sem
skammar geti sjálfur verið
asni. „Þú ert asni sjálfur“, eru
allar varnirnar, sem hinum
hugmyndarílca „byggðastefnu
manni“ Alþýðubandalags-
blaðsins hugkvæmast. En nú
spyrja menn. „Hvers vegna
skyldi „Byggðamaðurinn ógur
legi“ verja gaddsetudraugana,
íslenzka kommúnista?“
Höfum opnað bílasölu í Glerórgötu 20, Ak.
Hún nefnist
Bílaver
Önnumst hvers konar bílaviðskipti í björtum
og rúmgóðum sýningarsal.
TIL SÝNIS ERU ÞESSIR BÍLAR:
VW. 1302 1971.
Dodge corenet de luxe 1966.
Opel record 1900 SL coupé 1969.
Taunus 20 MTS 1968, sérlega glæsilegur.
Opel record 1900 L coupé 1968, nýinnfluttur
])íll í sérflokki.
Opel comandor 1967.
Opel record 1968.
Óskum eftir vörubíl árg. 1965 eða eldri,
einnig Saab árg. 1967—1969.
Kjörorðið er: Góð þjónusta.
BÍLASÁLAN BÍLAVER
Glerórgötu 20 — Akureyri — Sími 1 -29-13

Fólk og: fpirbæri
OFBELDI
AÐ UNDANFÖRNU hafa átt sér stað athyglis-
verðar umræður í amerískum blöðum um nýút-
komna skýrslu sálfræðinga og félagsfræðinga um
áhrif sjónvarps og annarra fjölmiðla á börn og
unglinga. í skýrslunni er því haldið fram, „að of-
bcldi í sjónvarpi hafi ekki áhrif á allan þorra
ungmenna, en geti haft áhrif á og ýtt undir of-
beldistilhneigingu ákveðinna hópa, sem ýmis ut-
anaðkomandi áhrif hafi áður hvatt til ofbeldis-
verka.“ Skýrsla þessi hefur verið ákaflega um-
deild og hafa ýmsir, lærðir jafnt sem leikir, tal-
ið hana fjarri öllum sanni og hafi hinir öflugu
hringar sjónvarpsstöðva haft hönd í bagga með
samningu hennar. Ýmsir þeirra, sem að samn-
ingu skýrslunnar stóðu, telja að drgið hafi verið
úr niðurstöðum þeirra af ásettu ráði, til þess að
styggja ekki sjónvarpsstöðvarnar. Einn mesti
vandi, sem bandarískt þjóðfélag á nú við að
glíma, er sívaxandi glæpafaraldur og ofbeldis-
hneigð með þjóðinni. Tölur, sem nefndar hafa
verið um aukningu ýmis konar glæpa eru geig-
vænlegar. Þar sem glæpamyndir og ofbeldisverk
skipa háan sess í dagskrám sjónvarpsstöðvanna,
er eðlilegt, að menn velti fyrir sér þeim áhrifum,
sem slíkar sýningar kunni að hafa. Uppi hafa vcr
ið ýmsar kenningar um áhrif af ofbeldisverka-
sýningum. Rómverjar skipuðu slíkum sýninguin
fastan sess í þjóðlífi sínu og héldu lýðnum frá
pólitískri ábyrgð og þroska með brauði og leik-
um. Allt frá þeim tíma hefur það verið víðtekin
regla í stjórnarathöfnum að veita fólkinu brauð'
og leika. í Austur-Evrópulöndum hefur mark-
visst verið unnið að því að bæla niður frelsis-
hreyfingar með „panem-et-circenses“-aðferð-
inni. Bandarískt þjóðfélag lýtur að miklu leyti
gróðalögmálum framboðs og eftirspurnar, þar
sem sífelld sækni í eitthvað enn taumlausara og
æsingakenndara en það, sem var, setur mjög
mark sitt á þjóðlífið. Hins vegar er leitun á þjóð-
félagi, sem býður upp á eins ríkulega tilhneig-
ingu til sjálfsgagnrýni eins og hið ameríska, enda
er fólk þar afar viðkvæmt fyrir hvers kyns höft-
um á tjáningarfrelsi. Þetta er bæði styrkur hins
bandaríska þjóðfélags og veikleiki, því samfara
taumlausu frelsi til gagnrýni, hlýtur að felast
mikil hætta, þar sem fjársterkir aðilar ráða að
mestu fjölmiðlum og þar með möguleikanum til
gagnrýni. Sem betur fer er þetta að breytast og
fram hefur komið rík tilhneiging blaðamanna og
annarra starfsmanna fjölmiðla, til þess að ráða
fcrðinni í meðferð frétta og annars efnis. ísl.
fjölmiðlar hafa ekki farið varhluta af æsifregn-
um og dekri við ofbeldiseðli. Þannig er mikill
hluti fréttaefnis ævinlega af slysum, glæpum,
óhöppum, óeðli og mannlegri vesöld, en sjaldnast
getið um það, sem betur fer. Slíkur fréttaflutn-
ingur miðar að því einu að koma róti á hugi fólks
og ala með því neikvæði til Iífsins. í Austur-
Evrópu er lítið um slíkar fréttir og meira lagt
upp úr því, sem þar telst eðlilegt líf. Reyndar
orkar það heldur tvímælis, að cðlilegt líf felist í
játningum samyrkjubænda á snilld og dýrð vald
hafanna og fimbulþulum um hagvöxt og gagn-
semi dráttarvéla, en það er önnur saga. Það, sem
máli skiptir er, að ofbeldistilhneigingu fólks cr
þar haldið í skefjum, m. a. með ákveðinni af-
stöðu fjölmiðla. Nú er það síður en svo, að ég ætli
að hvetja til slíkrar ritskoðunar, sem tíðkast í
austurvegi, en vel mættu menn velta því fyrir
sér, hvort ekki sé meira ógagn unnið heldur en
gagn með sífelldum upptuggum óhappa, slysa-
verka og glæpa. Þar er verið að gera sér mat úr
mannlegri óhamingju undir yfirskini þess, að
ekkert sé manninum óviðkomandi, en gæta
skyldu menn þess, að fleira er matur í mannlegri
breytni en það, sem miður fer.,Athyglisvert bréf
birtist nýlega í tímaritinu „Newsweek“ um þetta
efni, og var það frá ritstjóra einum í Brasilíu, þar
sem hann bendir á þá miklu ábyrgð, sem banda-
rískt þjóðfélag ber, þar sem hver smáalda, sem
upp rís í bandarísku þjóðfélagi, skellur með aukn
um þunga um öll Vesturlönd. Hann minnir á, að
í landi hans séu menntun og upplýsing almenn-
ings mun verr farið heldur en í Bandaríkjunum,
og þess vegna þeim mun meiri hætta, sem stafar
af æsi- og ofbeldisverkadekri fjölmiðla. Sjálfsagt
breytist þetta ástand ekki með einni né neinni
„fororðningu“ að ofan. Fram verður að koma
ákveðinn vilji almennings og þá einkum og sér í
lagi þeirra, sem við f jölmiðla starfa, þar sem þeim
ber mest ábyrgðin, enda valdamestir og áhrifa-
mestir um skoðanamyndun almennings.
B. H.