Dagblað - 05.02.1925, Page 3

DAGBLAÐ
3
Siómenn
i
íi togurum og mótorbátum, kaupiO
að eins þaö bezta íi fæturna. — Paö
fáið þér með J>ví aö kaupa
Jjews-a gúmmístí gvélategun
Gí-ætiÖ aö
merkinu
á
sélanum.
sem fæst í þessum mismunandi hæö>
um: hnéhá, hálfhá og fullliá.
Lítið á tegixndir og verð í búðarghigganiim.
Lárus G. Lúðvíksson
Skóverzlun.
Sonnr jitriibrantnkóngsins.
vilja okkar, þá förum við þaðan til fílabeins-
hallarinnar. þar er hljóðfæraflokkur svertingja,
sem. . . .
— Pað er nú vika síðan að lögreglan lokaði
því veitingahúsi, gall þá einhver við.
— Já, en nú hefir það verið opnað aftur og
er hálfu betra en áður.
— Nú, við skulum heldur fara í aústurríkska
þorpið, mælti Ringold.
— Rólegur, rólegur piltur minn! Við heim-
sækjum alla ágætisstaði. En eitt vil ég taka
fram, Ef við komumst í kast við lögregluna
þá verðið þið að leyfa mér að verða fyrir
svörum.
— Manstu eftir því hvernig fór fyrir þér
s>ðast, mælti Anthony. þú hefir altaf borið
l*gra hlut frá borði.
— Vertu ekki að minnast á það. Við skul-
um aldrei rifja upp raunasögur! Satt að segja
þá æptu hinir félagarnir á hann svo að hann
komst ekki lengra. Og svo ruddist allur hóp-
urinn út á götu með mesta gáskabrag. Var nú
haldið til sjöhyrnda hússins, en þar var þá alt-
of dauflegt fyrir þá. Svo fóru þeir til fílabeins-
hallarinnar og hlustuðu um stund á svertingja-
hljómleikana. En ekki undu þeir þar lengi, og
var svo haldið til, »Austurríkska þorpsins.«
Smám saman hafði þó einn og einn helzt úr
lestinnj, svo að nú voru ekki eftir nema svo
sem tíu. það var að vísu úrvalaliðið, menn,
sem voru margreyndir að því að vaka heilar
nætur við glasaglaum.
Nú var komið fram yfir háttatíma og orðið
hljótt á götum borgarinnar. Aðrir vagnar, sáust
þar ekki á ferð en fáeinir er héldu i humáttina
á eftir þeim félögum, í þeirri von, að einhver
þeirra mundi þurfa á hjálp að halda. En það
var ekki enn svo komið fyrir þeim piltunum,
enda voru þeir þver öðrum hraustari og vel
undir kvöldið búnir eftir allar knattspyrnuæf-
ingarnar og reglusemina meðan á þeim stóð.
Það vár tæplega að nokkur þeirra virtist kendur
nema Higgins, sem varð jafnan ölvaður af fyrsta
glasi, en gat svo drukkið fram til dags án
þess að verða mikið ver til reika.
»Austuríkska þorpið« er kaffihús og danz-
knæpa, opin bæði dag og nótt. Þeir félagar
ruddust þar að borði og ráku þá gesti frá er
fyrir voru án frekari formála. Padden veitinga-
maður kom þegar til þeirra og heilsaði þeim
Anthony og Higgins með vinstri hendi.
Þið verðið að fyrirgefa að ég get ekki rétt ykk-
ur hægri höndina, mælti hann og sýndi þeim
hvernig hún var — stokkbólgin og margsinnis