Dagblað - 05.02.1925, Qupperneq 4

4
DAGB LAÐ
Munið eítir
HYlTÖLINU
íl Laugaveg 12.
Bezt með mat og í graut.
Tóm steinolíuföt
kaupir hæsta verði
Hf. Hrogn & Lýsi.
Simi 262.
CigarettBr og Vinilar
ódýrast í
„Króminni“
Laugaveg 12.
EPLIN
eru altaf jafn
Ijúffeng
í
verzl. Vísi.
Hrlngið í nr.
555.
í 25 kg. kössum
er langbeztur og ódýrastur
í verzl.
V aðnes,
Klapparstíg 30.
Góðar bækur.
Beztu vinirnir eru þær mörg-
um manni, og eru sumir rit-
höfundar eins voldugir í ríki
sínn eins og konungar og keis-
arar voru fyrrum. |
Mér varð í gær, sem oftar, á
að líta inn í bókaverslun á heim-
leiðinni.
Meðal annars sá eg þar stúlku,
er stóð fyrir framan bókaskáp-
inn og var að velja sér bók í
samráði við afgreiðslumann, er
hún þekti. »Einhverja góða
enska bók«, sagði hún. »Kauptu
þá eitthvað eftir Kipling«, sagði
hanu, »eða Haggard, eða Sher-
lock Holmes«, bætir hann við,
og flettir upp einhverri bók,
»þeir eru allir góðir og þektir
höfundar«.
Þetta minti mig á, að Matt-
faías sagði eitt sinn um bræð-
urna Brandes, að þeir væru »á
bragðið jafnólíkir tóbaki og
kandís«.
Og ættu þeir, eða þær, sem
falin er afgreiðsla í bókabúðum,
að vera góð leiðarljós í vali
bóka.
Það er list út af fyrir sig, að
selja bækur, og þarf kunnáttu
til þess, svo vel fari.
Ör ýmsum áttum
Ameríkskt kvlkmyndafél. bef-
ir að undanförnu verið að leika
»Ben Hur«, og var flokkur leik-
enda sendur til Ítalíu til þess
að leika þar mestan hluta mynd-
arinnar. Var búist við að því
yrði ekki lokið fyr en eftir sex
mánuði. En nú hefir leikflokkn-
um verið vísað úr landi og er
mælt, að það hafi verið gert af
pólitiskum ástæðum. Þótti þetta
þeim inun undarlegra, sem rík-
iserfinginn hafði rétt áður heim-
sótt flokkinn og látið í ljósi
ánægju sina yfir dvöl þeirra í
Ítalíu og kvaðst vona að hún
yrði til þess, að gefa ítalskri
kvikmyndalist byr undir báða
vængi.
Flokkurinn hefir nú farið
vestur um haf og sezt að í
Culver City í Kaliforníu. í*ó
verður enn að leika nokkuð af
myndinni í Róm, svo sem
þau atriði hennar er gerast í
Jerúsalem, því að í Róm hefir
verið reist eftirmynd hennar og
treystist leikfélagið ekki til þess,
að fá því eins vel fyrirkomið
vestan hafs.
lnnflytjendadeild Bandaríkja-
ráðuneytisins, barst einkenni-
legur vandi að höndum nýlega.
Maður nokkur bjargaðist af
skipi í land hjá Cape Charles.
Hann skildi ekki orð í ensku
og hverra ráða sem leitað var
fanst enginn svo fróður maður,
að hann skildi eitt orð af því
sem hinn ókunni maður sagði.
En þar sem hann hafði ekki
leyfi til að seljast að þar í landi,
var hann halður í gæzlu um
mánaðartíma. Þá datt einhverj-
um það snjallræði í hug, að
senda málróm og tal mannsins
með loftskeytum út um alt land
í þeirri von að einhver af þeim,
er hlustuðu mundu skilja hann.
Þetta reyndist og svo. Kom þá
upp úr kafinu, að maðurinn var
Finni og hét Oxekula. Kunni
hann ekki annað mál en finsku.
Var hann búinn að fá nóg af
veru sinni í Bandarikjunum og
vildi ólmur komast sem fyrst
heim til ættlands síns aftur.
/