Dagblað - 03.03.1925, Page 1
MEÐ lögum skal land byggja,
en með ólögum eyða, var
sagt einu sinni. Betra er
að hafa góða lögmenn en góð
iög, sagði Vísi-Gísli. — Nú er
svo komið, að lögum er hlaðið
ó lög ofan, alt í belg og biðu,
jafnvel án tillits til þess hvert
samræmi er í lagasetningu. Regl-
an hefir verið sú undanfarið, að
unga út nýjum lögum og við-
bótum og endurbótum við fyrri
lög.
Einn maður hefir hreyft því,
að betra mundi að samræma
þau lög, sem nú eru fyrir, held-
ur en hlaða nýjum lögum á ný
lög ofan. Sumum finst líka að
það sé dálítið skrítilegt, þegar
fram koma frv. til breytinga á
lögum um þetta og þetta efni,
og breytinga á þeim lögum
þenna og þenna dag og viðbót
á þeim lagabreytingum þenna
og þenna dag o. s. frv. Og sum-
um finst lika, að nær væri að
gera alla lagasetningu auðskiln-
ari og auðveldari en áður var.
Væri nú ef til vill tími til þess
kominn, að meiri rækt væri
lögð við það að taka upp hina
ýmsu lagabálka, er grípa hver
inn í annan, samræma þá og
gera úr mörgum lögum ný lög.
Matthias skáld Jochumsson
sagði einu' sinni, að ef menn
vildu ala upp þjófa í þessu
þjóðfélagi, þá væri vissasta vonin
til þess sú, að setja tryggari lása
en áður fyrir búrin. Bjarni frá
Vogi mintist á lagasetning Sókra-
tes um daginn í þingræðu, það
atriðið, er löggjafinn hafði látið
sér sjást yfir að ákveða hegningu
fyrir móðurmorð, en Sókrates
svaraði, að hann hefði ekki viljað
gera ráð fyrir slíku til þess að
engum manni dytti slíkur glæp-
ur í hug. — —
Margt af lögum okkar og við-
aukalögum er nú því miður
þannig, að þau benda mönnum
einmitt til þeirra verka, er þau
banna. Og efamál er um sum,
bvort þau sé sjálfu sér sam-
kvæm, þegar á alt er litið, —
allar þær breytingar, sem á þeim
hafa orðið frá upphafi.
Lagasetning hér er að vissu
leyti sú, að ala upp lögbrjóta
og draga svo langar nætur að
hverjum einstakling þjóðarinnar,
að hann megi ekki hreyfa hönd
né fót án þess að vera lögbrjót-
ur. Og þegar svo er komið verð-
ur afleiðingin sú, að engi mað-
ur má um frjálst höfuð strjúka,
vilji hann vera góður borgari i
góðu landi, en fari einhver sinna
eigin ferða, án þess að spyrja
lög um eða forsjón annara
manna, þá er sá hinn sami
orðinn • vargur í véum í sínu
eigin þjóðfélagi.
— Það er því margra manna
ósk, að löggjafarvald lands þessa
geri meir að því hér eftir en
hingað til, að samrœma lög og
draga lög saman, að þiugmenn
hugsi minna um það en áður
að unga út nýjum lögum, en
reyni frekar að kippa óþarfa út
úr því mikla lagafargani, sem
hér er fyrir.
Stór loftsteinn
hlaðínn gimsteinum.
í Arizona-fylkinu í Bandaríkj-
uuum, er djúpt jarðfall og mik-
ið. Ganga þær sögur um það
meðal Indíána, að einu sinni,
fyrir ævalöngu, hafi komið gló-
andi hnöttur úr lofti og fallið
þarna til jarðar og sokkið djúpt.
Nú hefir það verið rannsakað,
hvað hæft væri í þessari frá-
sögn. Var grafið þarna niður,
og á 1400 feta dýpi komust
menn niður á loftsteininn. Var
nú farið að rannsaka hann, og
tókst mönnum að bora 30 fet
inn í hann, en eftir það unnu
borarnir ekki lengur á. Er það
ætlun manna, að vígahnöttur
þessi muni hlaðinn gimsteinum
og hvítagulli (platínu), því að
á ýmsum stöðum umhverfis
jarðfallið hafa fundist molar af
hvitagulli.
Það er nú í ráði að grafa
göng hingað og þangað i kring
um jarðfallið og niður að stein-
inum, til þess að komast að
honum frá ýmsum hliðum í
senn. Til dæmis um það, hvílik
smásmíð vígahnöttur þessi er,
má geta þess, að menn gizka á,
að hann muni vega um 1000
smálestir.
Til Jóns S. Bergmanns,
Hátt þótt klingi hörpurnar
hagyrðinga snjallra,
bragsnillingur! bögurnar
bezt þú syngur allra.
Ástarglóð þú Bergmann bert
ber til »móður þinnarc,
sýna ljóð þín: sannur ert
sonur þjóðarinnar.
Er leggjast að á landi hér
lýðsins skaðar verstu,
fyrir það, sem islenzkt er
ætið glaður berstu.
Mörg ein bagan mærðarhá,
mælsku bragur slyngur,
lífs um dag þér leiftri frá
lipri hagyrðingurl
Gisli Helgason,
frá Hofstöðum.
Ebert forseti
Þýzkalands er látinn. Fánar voru
dregnir i hálfa stöng hér í þrjá
daga í tilefni af því. Með Ebert er
fallinn í valinn einhver mesti
og gætnasti stjórnmálamaður
jafnaðarmanna, og sá maður, er
Þýzkaland á mest að þakka á
þeim hörmungatímum, er nú
hafa yfir það dunið. Sagan mun
geyma nafn hans eigi síður en
annara stórmenna Þjóðverja.