Dagblað - 21.04.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
Hrognkelsaveiðin er aö aukast,
bæöi í Skerjafiröi og út viö Akurey.
Eru nú allir þeir, sem netum halda
úti, búnir aö leggja, og er rauð-
maginn nú kominn niður í 40 aura
stk. Borið hefir á þvi, eins og oftar,
að þeir, sem siðbúnir hafa orðið á
morgnana, hafa komið að netunum
tómum og umvitjuðum. Erþað smá-
sálarlegur ránskapur og lubbalegur,
að ráðast þannig á eignir manna.
Anstri kom inn til Viðeyjar í
fyrradag með 55 tn. lifrar. Kom inn
vegna bilunar á vindu.
Grímur Kamban kom einnig inn
um helgina með brotna vindu. Hann
var nýfarinn á veiðar.
Aðalfnndnr Frikirkjusafnaðarius
var haldinn í fyrradag í Fríkirkj-
unni. Var fundurinn vel sóttur og
voru þar rædd mál safnaðarins.
Ársreikningar safnaðarins voru
lagðir fram og samþyktir.
fví nýmæli var hreyft þar, að
byggja kapellu i kirkjugarðinum,
svo hægt sé að koma á þeim sið,
sem víða tíðkast i öðrum löndum,
að bera líkkistu í kapellu, þar
sem síðasta kveðjuathöfnin fer
fram, að viðstöddum nánustu vin-
um og vandamönnum.
Einnig var vakið máls á þvi, að
hugsa þyrfti fyrir nýjum kirkju-
garði eða stækkun þess sem er,
því að hann mundi verða útmældur
að 6 árum liönum eða svo.
í stjórn safnaðarins voru kosnir
þeir Árni Jónsson kaupm., Hjalti
Jónsson framkv.stj., Jón Ólafsson
framkv.stj., Halldór Sigurðsson úr-
smiður, Arinbjörn Sveinbjarnarson
bóksali, Sighvatur Brynjólfsson toll-
þjónn og Jón Magnússon yfirfiski-
matsmaður.
í safnaðarráö voru kosnir Asm.
Gestsson og Sig. Halldórsson trésm.
og endurskoðendur ísleifur Jóns-
son skólstj. og Jón Eyvindsson
versl.stj. og til vara Einar Einarson.
Sjúkrasamlag Reykjayíkur.
Dagblaðið hefir leitað sér
nánari upplýsinga um Sjúkra-
samlagið, og hvað hæft er í því,
sem fram kom í umræðum á
bæjarstjórnarfundi um það
síðast.
Sannleikurinn er sá, að í
Samlaginu eru, að meðtöldum
konum og börnum, nær 3. þús.
manns, og hefir fjöldi manns
notið meðala- og læknishjálpar
að meira eða minna leyti árið
sem leið. Hafa 125 notið sjúkra-
hússvistar.
Meðlimir Samlagsins greiða
meðalareikning að fjórða hluta,
en læknishjálp greiðir Samlagið
að fullu. Hefir stjórn Samlags-
GrUMMÍSTOIPliAR
fyrirliggjandi, svo sem: »Greitt«, »Prent-
aö mál«, »Móttekiö Svarað«, »Innf.«,
>Original«, »Copy«, »Afrit«, »Frum-
rit«, >Sýnishorn án verðs«, »Sole
Agent for Iceland«, »Póstkrafa, kr....«,
>Mánaðardagastimplar«, Tölusetn-
ingarvélar. — »Eftirrit: Vörurnar af-
henaist aðeins gegn frumriti farmskír-
teinis«. — Stimpilpúða og Dlek (rautt,
svart og blátt). Ennfremur: Auglýsinga-
letur í kössum, margar stærðir, alt ísl.
stafrófið, með merkjum og tölustöfum;
hentugt til gluggaaugl. og við skólakenslu.
HJÖRTUR HANSSON, Kolasunc* 1.
(Aðalumboðsmaður á fslandi fyrir
1
3ohn R. Hanson’s Stempelfabrik, Kbh.)
r
ins viljað koma því á, að fastir
læknar yrðu ráðnir handa með-
limum Samlagsins, en Lækna-
félagið hefir altaf verið þar
þrándur í götu.
Að vísu vinna læknarnir fyrir
ákveðið gjald, samkvæmt taxta,
en hitt mundi mælast betur
fj'rir og verða heppilegra, ef
vissir læknar yrðu ráðnir.
Bæjarstjórnin hefir altaf verið
hlynt Samlaginn og lagt þar
gott eitt til málanna, en fjár-
hagsnefnd hafði að þessu sinni
ekki aflað sér nægra upplýsinga.
Sonnr járnbrftntnkéngsinB.
um meðferðina á föngunum og hversvegna þeir
hefði veitt þeim svo mörg og stór sár með
kylfunum.
f*ví næst fylgdi hann þeim út í anddyrið og
lokaði á eftir sér járnhurðinni.
Svo leið og beið fram að dögun, en engar
fregnir komu frá konsúl Bandaríkjanna. Föng-
unum leið mjög illa, því að bæði voru þeir
stórmeiddir og svangir. En er leið fram á dag-
inn án þess að Kirk væri yfirheyrður, gerðist
hann órólegur og hræddur um að sér hefði
verið gleymt. Það var svo sem auðséð, að
skilaboðin höfðu ekki komist enn til konsúls-
ins. Hvernig gátu yfirvöldin leyft sér að fara
þannig með Bandaríkjaborgara? Þar var enginn
efi á því, að þau þektu kvorki lög né mannúð.
Nú seig á seinni hluta dagsins án þess neitt
raknaði úr fyrir þeim félögum og tók Kirk þá
að efast um að Weeks mundi hafa viljað hjálpa
sér. Hann fékk þá skýrt varðmönnunum frá
Rvi, að hann vildi fá að tala við einhvern
®andaríkjaþegn þar f borginn, en þeir skeyttu
Þvi engu. Seint um kvöldið kom gestur þangað
lokum og var það sendiherra Breta. Hafði
Kirk aldrei séð hann áöur.
— Hvernig stendur á þvi, að þið eruð hér?
spurði sendiherrann.
Kirk skýrði honum frá öllum málavöxtum.
— Mér var sagt að Svertingi frá Jamaica
hefði verið hneptur í varðhald, en ég hafði
ekkert frétt um það að hvítur maður hefði verið
tekinn fastur líka.
— Veit þá enginn að ég er hér niður kominn?
mælti Kirk.
— Nei, ég er viss um að enginn veit það og
að Weeks hefði aldrei fengið skilaboðin frá
yður. Þeir eru sem sé hræddir. Þetta er venja
þeirra, að misþyrma föngum og geyma þá svo
þangað til þeir hafa náð sér aftur. Og fari svo
að fanginn deyi, koma þeir með einhverja lýgi
og vifilengjur um það hvernig það hafi alvik-
ast. Það er skamt siðan að þeir drápu hvítan
sjómann — rotuðu hann með kylfum sinum og
sögðu svo á eftir að hann hefði ráðist á sig.
Eins fóru þeir með Svertingja, sem var enskur
borgari. Hann dó í fangelsinu áður en ég vissi
um það að hann hafði verið handtekinn, og er
ég fór að rannsaka málið komu þeir með
skriflega yfirlýsingu frá honum um það að farið
hefði verið ágætlega með sig. Þessu máli er nú
samt ekki lokið enn.
Það er viðbjóðslegtl Annars var það enginn
hægðarleikur fyrir mig að komast hér inn í
kvöld, en nú býst ég við að mér takist að ná
Allan héðan eftir svo sem tvær stundir. Eng-
land er verndarvörður þegna sinna og það vita