Dagblað - 08.06.1925, Qupperneq 3

DAGBLAÐ
3
FISKUR
Tilbod óskast í 30—40 ton vel verkaðan og; f ull-
saltaðaii þorsk (neta- eða togarafisk) afhentan í Reykjavík
15.—20. þ. na. — Verðkrafa fyrir nr. 1 og nr. 2, lrvort fyrir
sendist nú þegar til
O. ELLINGBEN.
Heimili þeirra verður framvegis
á Sigurhæðum, húsi Matthíasar
Jochumssonar á Akureyri.
Árið sem leið störfuðu 11
smjörbú hér á Suðurlandi og
var framleiðsla þeirra samtals
36500 kg af smjöri og rúm 4000
kg af osti. Skiftist framleiðslan
þannig niður á búin:
Deildarbú ... 2765 kg
Hofsárbú ... 4325 —
Fljótshlíðarbú... ... 2250 —
Rauðalækjarbú ... 5000 —
Þykkvabæjarbú ... 3400 —
Áslækjarbú ... 3700 —
Baugstaðabú ... ... 3000 —
Hróarslækjarbú ... 5350 —
Kálfsárbú ... 2150 —
Sandvíkurbú ... ... 2430 —
Torfastaðabú ... ... 2130 —
Sex af þessum búum eru í
Árnessýslu, fjögur í Rangárvalla-
sýslu og eitt í Vestur-Skaftafellss.
Mestur ostur var búinn til í
Hofsár- og Rauðalækjarbúum,
um 8—900 kg á hvoru búi.
Núna í sumar eru liðin 25
ár síðan fyrsta smjörbúið var
sett á fót, að Seli í Hruna-
mannahreppi. Var það síðan
flutt að Áslæk. Rauðalækjarbúið
hefir starfað í 23 ár.
Dósamjólk
mjög ódýra en góða hefi eg fyrir-
liggjandi. — Sérstakt verð ef að
teknir eru 5—10 kassar í einu.
%jíjortur cKansson
Austurstæti 17.
Löng þjónusta. I. H. Fletcher
heitir maður einn í Northamp-
ton í Englandi. Hann hefir ný-
lega sagt af sér sýslunefndar-
störfum sem hann hefir gegnt í
70 ár samfleytt og áratugum
saman sem formaður. Er þetta
talið einsdæmi í Englandi og-
mun vera þótt víðar sé leitað.
Líklega hefir Fletcher gamli sett
þarna heimsmet, og er svo sagt
að hann hafi verið jafnframt
dæmalaus afkastamaður í starfi
sínu.
}SfST~ Rakarastofa Einars J.
Jónssonar er á Laugaveg 20 B
Inngangur frá Klapparstig.
cfflálnincjarvörur:
Blýhvíta, Zinkhvita, Fernisolía,
Þurkefni, Japanlakk.
Löguð raálning.
Ódýrar en góðar vörur.
Yfir 120 tegundir af veggfóðri,
frá 45 aurum rúilan af
enskum stærðum.
JHLl. JEliti &- Ljós.
1. fl. BlFllCIÐ til leigu.
Sími 341.
Veröi vanslsil á
útburði Dagblaðsins, eru kaup-
endur beðnir að tilkynna það
strax í síma 744.
Somir járnbrantakángslns.
var skylt að gera er líkt stóð á, og þá hafði
þetta komið róti á hugi þeirra beggja. Hálf-
gildings uppgerð mátti lesa út úr svip þeirra og
málróm er þau gengu til þorpsins, og þau vör-
uðust að l(ta hvort til annars. —
Gömul steinhús stóðu beggja vegna. Gatan
var þröng og hlykkjótt, en litbrigðin, sem þau
höfðu virt fyrir sér í fjarlægð, urðu nú skýrari.
Gangstéttin undir fótum þeirra glitraði í öllum
litum regnbogans, svo sem hún hefði verið
máluð af listamanni. Alsnaktir svertingjakrakkar
gægðust fram úr öllum skúmaskotum og tóku
til fótanna er þau bar að. Á einum stað stóð
flokkur presta í fullum skrúða og flutti guðs-
þjónustu á spönsku. Alstaðar rikti sami doðinn
og drunginn, alstaðar gat að líta sama nægju-
brosið, og þýður kliður manna, fugla og flugna
bar friðarorð að eyrum þeirra.
Þau gengu stíg upp eftir fjallinu og komu
nm miðdegisbil að læk nokkrum. Settust þau
þar niður og tóku til nestis sins.
— Dásamleg útsjón er héðan! mælti Edith og
virti fyrir sér landslagið. Eigum við ekki að
ganga á háfjallið, þá er máltíðinni er lokið?
— Ég er til í alt, mælti Kirk, jafnvel að fá
^ér sjóbað.
Tvö börn komu eftir stígnum og bar annað
þeirra í fanginu ananas, sem var nærri eins stór
og það sjálft, en hitt hafði fangið fult af ávöxt-
um, sem þau Kirk þektu ekki. Ivirk keypti alt
saman af þeim og hlupu þau burtu fegnari en
frá verði sagt. — —
Klukkan var fjögur er þau Kirk og Edith
komu aftur niður í þorpið. Var bátur þeirra
þá horfinn.
— Hvað er orðið af bátnum? hrópaði Kirk.
— Formaðurinn lofaði mér því að vera ferð-
dúinn klukkan fjögur. Máske hefir hann farið til
Taboguilla eða — — —
— Báðuð þér hann að bíða eftir okkur?
— Já, ég lagði ríkt á við hann að hann
mætti ekki fara á undan okkur.
Hún kallaði í mann nokkurn, sem var að
slæpast niður við höfnina og spurði hann um
bátinn. Fekk hún það svar, að hann hefði
haldið til Panama fyrir tveimur stundum. Talaði
hún eitthvað meira við manninn á spönsku og
sneri sér svo að Kirk.
— Pað hefir farið eins og mig grunaði,
mælti hún. Þejr hafa fengið sér ofmikið í
staupinu. Maðurinn segir að þeir hafi farið í
land og keypt ósköpin öll af áfengi og síðani
orðið saupsáttir.
— Við verðum þá að ná í annan bát.
— Hvar ættum við að fá hann?