Dagblað

Tölublað

Dagblað - 28.08.1925, Blaðsíða 1

Dagblað - 28.08.1925, Blaðsíða 1
Föstudag 28. ágúst 1925. árgangur. 172. tölúbliað. DEGÁR rætt er um viðhald sambandsins milli Austur- og Vestur-íslendinga og á hvern hátt megi treysta það sem bezt, koma morg atriði til álita sem auðvitað eru mjög misjöfh tiJ æskilegs árahgurs. Bréfaskriftir eru sú aðferð sem mest er notuð til viðhalds vin- áttubanda og ættartengsla og hefir hún lengi viðgengist. Sú Ieið virðist hægförnust til við- halds fornri tfýgð og kynningu, en nokkuð haldlaus hefir hún samt oft reyhst til íangframa. 1 annnriki lifsstarfsins vill það oft dragast að skrifa kunningjabréf nemá nauðsynlegur erindisrekst- Úr reki þát á eftir. Og ef kunn- ingjabréf eru ekki endurgoldin jöfnum höndum vill vináttu- bandið sem þáu hafa háldið saman oft slitna að fullu ög ollú. öhnur sterkári og lífrænni öfl þurfa hér að yera að verki ef sambandið á áð haldást óslit- ið og verða til gagnsemis báð- um aðilum. til viðhaíds íslenzku máíi og menningu í Vesturheimi er þeim nauðsynlegur sá kostur, að lesa mikið biöð og bækur héðan að heirnan, og þarf þáð að verá miklum mun meira en nú er. Reyndar geta landsmálablöð aldrei orðið mjög útbreidd i öðrú Íandi én sinu eigin, veghá mismunandi og óskyidra áhuga- mála. Sem fréttablóð geta þau komið að tilætiuðum nötúm, en umræður uhi alniehn stjóinmál vekja ofíast Íítinn áhuga i öðru Íandi en því, sém þau eru ein- göngu miðuð við. Vestur-íslenzku blöðin hafa altaf látið sig meiru varðá íslenzk mál en við þéirra, ög sýnir það eitt íh. a. ræktár- senii og áhuga Véstur-lsl. íyrir sérmálum vorum. Öðru máli væri að gegna ef blöðin ræddu sameiginléjþ* 8- hugamál tvfskiftfaé þjóðar íiiéð heimshaf á milli, en tií þessa hefir verið lítið gert að sliku bér heima og mætti þó ræðá ýms mál, sem báðum þjo8ár- hlutum gæti orðið að áhuga- málum. Um tíínaritin er annað aíi ségja, þvl flest sem þáu flytjá er ékki eins staðbundið og ein- skoráð við einkamál útkomu- landsihs. Peir sém læsir eru á íslenzkt niál 'geta flesti r haft sömu not af lestri þeirra, hvár sem þeir búa á hnettinum, og með tilliti til þéss má teljast æskilegt, að íslenzk tímarit fái niiklú méiri útbréiðslú mé8al Vestur-Islendinga en þau hafa nú. Einnig þyrftu Vestur-íslenzku- blöðin að vera miklu meira les- in hér heima en nú er, og þó einkuni timárit ÞjoðræknisféÍ'ágs- ins, sem er eitthvert vandaðasta tímaritið sem nú kemur út á ís lenzku og flytur yfirleitt úrvals- fit&érðié. Páð héfir enhþá nSÍ) lítilli útbreiðslu hér héima og er ekki vansalaust að svo verði framvegis. En lestur biáða og bóka er hér ekki nóg tll viðhalds vin- áttu og ættarbanda og þess samstarfs sem æskilegt væri. Sambandið þarf að verða nánara og Íífrænna. Mundi þar vérðá einha hagkvæmastá leiðin áð koma á beinum skipaferðum héðan til Vesturheims þótt ekki væri nema tvisvar á ári t. d. haust öjj vör. Gætú V.-ísl. þ& dvalið ber áð súmrinu ög mundu inargir nota sér það tækifæri til að sjá aftur ættland sitt og endurnýja forna vináttu. EinniJj mætti búást við áð margir héð- an að lieiman brýgðú sér vest- ur um haf Ög gæti það orðið okkur til ýmislegs hagnaðar. Væri æskilegt áð Eimskipafélag ísiands á&í sér fséft að koma á þessum ferðum og þarf varla að efast um góða þátttöku a. m. k. þegar fram i sækti. Ýíhs fleiri atfiði, eú þau lém nefud hafa verið, komá Hér til greina, eu aðalatriðið . er að treysta bétúr sambandið milii þjóðarhlutanna vestán hafs og áns'tan Ög þurfum við þar að táka áð okkúr forgönguna bg bætá ihe8 þvi áð nokkru iif vánrækslunni og áfskiftaleysinu sem við höfum hingað til sýht þessú þjóðmáli. -m. -h. Landfundir útlendinga á Islandi. Því vefðúr eigi neitað, að ærið er það óviðkunnaniegt fyrir oss íslendinga að lésa i erlendum blöðum simfréttir héð- an að heiman um landjundi út- lendinga hingað ög þangað hér á landi. Hvort það er sendi- herra Dana eða einhver annar, sem éf lándaleitamaðúrinn, skiftir engu máli. En nú siðast er það þó hann, sem farið hefir »um Sðúf ökúnn ávæði um- hverfis týö fjöíl«, — setn þó eru nefnd með náfni. — Hefir hanh þar fuhdið »ókend fjöll, ár, stöðuvötu og hraunbreiður, óg énhfreihúr hraunjjjá, áém er tnílá á lengd« étc. Þessi »mikilvæga« ránnsóknarför sendiherrans vaf austur að Váthájökli ög með- frám vestufbrún hans. t*á er svona æÖhtýri gérást hér á landi, déttur manni ósjáíf- fátt f hh^ að sþyrjá, hvöft ferðá- ménnirnif háfi nú grenslást rækilega éftit hjft kiítihuguni, hvað sé kunnugt og hváð óíctinh- ugt um afrétti þau og öræfi, er þeir fóru faih. Eifas ög gefur að skilja, érh eigi útlendingar og lítt kunhugir fýlgdáfménfa þeirrk bærir að féllá óskeikulan ur- skhrð i þvi ifaáli. — Lafadábfáf vör erfa þvi miður svo ónákvsem hih alt meginhálendi landsius, þáf áeth kört tíerfofingjaráfasins ná eigi lil, að þafa eru alls ekk- ért sönnunargágn hth ókunnng- leika, þótt smáár ög vöfn og hæðir, er ferðamenn kunna að reka sig á, standi þ'ar eigi. Til eru óefað fjölmörg svæði hér á

x

Dagblað

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblað
https://timarit.is/publication/605

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.