Dagblað - 26.09.1925, Qupperneq 3

DAGBLAÐ
3
Systurnar \ Fljótsdal.
S^TSTING
Gudmnndar Einarssonar
í Templaraliúslnu (uppi) 27 sept. — 7 okt. n. k.
Opin daglega frá kl. 10 árd. til 6 síðdegis, sýnd verða mál-
verk, teikningar, »Raderingar« og nokkrar leirmyndir.
Inngangur kostar 1 kr.
Anstur í Fljótsdal, insta bæ í
Fljótshlíð, eru tvær systur, sem
fluzt hafa þangað austan úr
Öræfum. Er önnur þeirra bú-
in að vera þar í rúmt ár, en
hin nokkru lengur. Mikið orð
hefir farið af einskonar dul-
rænum hæfileikum þeirra, sem
koma fram i því, að þær verða
varar við fylgjur manna; hefir
þessi eiginleiki þeirra farið vax-
andi með aidrinum, svo nú sjá
þær fylgjur á undan flestum
mönnum sem að garði bera.
Hingað suður höfðu fréttir
borist af þessari sérgáfu þeirra,
og varð það til þess að Har-
aldur Níelsson prófessor tók sér
ferð á hendur 4 sept. s.l. austur
að Fljótsdal og dvaldi þar i 3
daga. Hafði hann tal af þeim
systrum og samdi nákvæma
skýrslu um alt það, sem hann
komst að viðvikjandi þeim sjálf-
um og þessari sérgáfu þeirra.
Á Sálarrannsóknarfélagsfundi i
fyrrakvöld skýrði hann frá því
helzta, sem hann varð vísari í
þessari ferð, og var þar mikinn
fróðleik að fá. Virtist skýrsla
hans vera samin af mikilli ná-
kvæmni og samvizkusemi, og
hafði hann alstaðar reynt að
afla sér óhrekjandi sannana, sem
hægt var að koma þvi við.
Eldri systirin heitir Þuríður,
og er fædd 7. april 1903, en hin
Steinunn, fædd 3. sept. 1904.
^ær systur eru fremur likar í
síón og nokkuð sérkennilegar
utlits, einkum til augnanna. Ól-
U8t þær upp sitt á hvorum bæ
^ Hnappavöllum í öræfum. —
Hjá Þuríði fór fyrst að bera á
skygoi-hæfileikum þegar hún
var 7—8 ára, en fólk áleit það
eins og hverja aðra vitleysu,
sem ekki væri takandi mark á.
^æstu árin virtist litið bera á
hessum hæfileika hennar, fyr en
ju*n var orðin 14—15 ára, þá
^ri1 sýnirnar að verða tiðari,
hafa ágerst siðan. Steinunn
mun fyrst hafa séð fylgjur með-
an húQ var annara
manna sögn, en sjálf man hún
ekki eftir gjfka fyr en jjún yar
orðin 10 u $ra> Qg sfflan hafa
Pewar sýnir hennar orðið tiðari.
Pessar sýnir systranna hafa
mikið aukist síðan þær komu
að Fljótsdal, enda hafa þær
gefið þeim meiri gaum síðan og
talað oftar um þær við aðra.
Fljótsdalsbjónin eru fremur fjar-
læg öllum dulrænum fyrirbrigð-
um, en eru þeim samt sem áður
ekki fjandsamleg eins og sumir
eru, og þá helzt þeir, sem minst
þekkja til slikra hluta.
Nú er það svo, að þær sjá
fylgjur á undan flestum mönn-
sem koma að Fljótsdal. Eru
þær mjög mismunandi útlits og
eru flestar þeirra í dýraliki. Eru
sum dýrin ólík þeim sem þær hafa
séð á myndum, eða eru þeim
kunn á annan hátt. Gáfu þær
nákvæmar lýsingar á sumum
þeirra, en ekki er gott að segja
neitt um, hvað þessar dýra-
myndir eru.
Ekki ósjaldan sjá þær fylgjur
í mannsmynd einstaka sinn-
um svipi framliðinna manna.
Er það sérstaklega einn fram-
liðinn maður, sem þær hafa
oft orðið varar við í Fjótsdal.
Hafa þær lýst honum nákvæm-
lega, en ekki geta kunnugir
menn þar um slóðir gizkað á
hver það muni vera.
Aldrei sjá báðar systurnar
sömu sýnina undir eins, heldur
hvor á eftir annari, stundum
með aðeins augnabliks millibili,
og oft er það sem aðeins önnur
þeirra sér fylgjuna. Altaf sjá
þær sömu fylgjuna undan sama
manni, og geta þær venjulega
sagt fyrir hver koma muni, ef
hann hefir áður komið að Fljóts-
dal. Annars geta þær aðeins
sagt nm að einhver muni koma,
ef fylgjan er þeim ókunn eins
og gesturinn.
Prófessor Haraldur Nfelsson
hefir nefnt þennan eiginleika
systranna ófreskisgáfu, og virðist
það orð vera vel valið.
sina eigin framleiðsln,
sama gildir nm þjóðfélagid.
Notið þvi eingöngu
islenzku dósa-
mjólkina
Á eftir erindi prófessorsins
kom dr. Guðm. Finnbogason
landsbókavörður fram með gáfu-
lega skýringu á því, sem hann
héldi að fælist i orðinu nófresk-
ur«. Freskur væri af sömu rót
og ferskur og frískur, og því
væri ófreskur sama og ófriskur,
sá sem ekki er alheill, en svo
mun vera um alla, sem sjá svip-
aðar sýnir og systurnar f Fljóts-
dal, að mátt dregur úr þeim á
meðan á sýninni stendur, eða
eftir á. Orðið »ófreskur« virðist
þvi eiga vel við þessa sérgáfu
manna, og vera nokkuð annað
en orðið »skygn«, sem upphaf-
lega hefír verið haft um þá, sem
öðrum fremur hafa haft skarpa
sjón, séð vel í fjarska, samanber
»gott skygni*, sem ennþá er al-
ment notað. Að vera »ófresk-
ur« lýsir því aðeins ákveðnnm
eiginleika manna, og gefur orð-
ið svo góða táknmynd af þess-
ari sérgáfn, að það ætti aftnr
að festast f málinu i sinni npp-
haflegu merkingn.