Dagblað - 04.11.1925, Blaðsíða 3

D A G B L A Ð
3
Iirossgáta XIV.
Lykíll:
Þvert: 1 frumbyggi.
7 notað á skipi. 8
skammstöfun tíma. 9
mikill hraði. 13 fugl.
16 vel fóðraður. 17 höf-
uðborg í Evrópu. 19
kvenkenning. 21 fljótt.
22 gefa hljóð frá sér.
23 gras. 25 öldu. 26
mæða. 27 skap. 28
algeng skammstöfun. 29
karlm.nafn. (í öllum föll-
um, nema nefnifalli). 30
krókur. 32 bústaður. 35
fljóts endir. 37 matarhús.
38 æðri verur. 40 skammstöfun karlmannsnafns. 41 ófeitur. 43 hæð.
44 svörður í klettura. 45 bæjarnafn.
Niður: 1 beiði. 2 hrepti. 3 líkna. 4 sterk. 5 til óþæginda. 6
framleiðsa. 10 kvikindi. 11 hálf lýsing. 12 hægt. 14 óður. 15 kven-
mannsnafn. 17 bæjarnafn. 18 leðurhluti. 20 ásynja. 22 á. 24 fískur.
25 ofbjóða. 31 samtengingarorð. 32 maður. 33 gana. 34 skemd. 36
bær. 38 spil. 39 plægl. 41 á höfði. 42 ferðast á vatni.
— Verðlaun sömu og áður. Ráðningar sé komnar fyrir helgi.
Tilbynitiing-
<ríi Tafliélagfi Bvíknr.
Rvík, FB. 3. nóv.. ’25.
í gærkvöld voru sendir béðan
leikir á báðum borðunum.
Á borði I var 5. leikur ísl.
(hvítt) e2—e4.
Á borði II var 4. leikur (svart)
e7—e6.
Heigidagahald
fyr og nú.
Frh.
Ólafur Friðriksson var því
eindregið meðmæltur að hert
yrði á núgildandi helgidagalög-
gjöf, því vafalaust væri það ósk
verkamanna yfirleitt ‘á sjó og
landi, að fá meiri hvíld til þess
að njóta heimilisfriðarins hjá
konu og börnum. í þessa átt
hefðu kröfur verslunar og iðn-
aðarmanna stefnt undanfarið og
hefði nú allur þorri verslunar-
fólks i Reykjavík frí að sumrinu
seinni hluta laugardags og fram
á mánudagsmorgun. Ekki kvaðst
hann meðmæltur því fyrir hönd
/
sjómanna, að sunnudagurinn
væri ákveðinn frídagur á skipum
úti. Hinsvegar væri sjálfsagt að
þeir fengi frí sem því svarar
þegar í land væri komið svo
heimilin nyti þessa. Eitt vildi
hann þó um fram alt styðja og
það var: að helgar vrði haldn-
ar stórhátiðar. Endurminning-
arnar frá æskuárunum um jól
Souur járnbrantnkóngslns.
— Já, þér hafíð sannarlega orðið fyrir mót-
læti, varð Runnels að játa, er hann hafði heyrt
alla söguna. Garavel hefði lagt alt í sölurnar
fyrir forseiatignina, og mun því greiða hvaða
verð, sem vera skal fyrir hana. Þannig er það
í Mið-Ameríku; hér eru menn alveg frá sér og
af göflum gengnir, þegar um stjórnmál er að
ræða. Hér eru aldrei nema tveir flokkar, skiljið
þér, — þeir sem standa utan við og komast
ekki að, og þeir sem sitja við krásirnar. Það
er þetta, sem veldur þessum eilífu smábylting-
um í hverjum mánuði. — Jæja, ef ungfrú Gara-
vel hefði verið amerísk stúlka, mundi hún hafa
sett sig upp á móti þessu, látið nema sig á
brott eða eitthvað þess háttar, en nú hefir hún
verið alin upp í þessum spænsku hugmyndum
um hlýðni, og hefir því ekki hugmynd um,
hvernig hún á að snúa sér. Það er dásamlegur
eiginleiki hjá eiginkonu, en allsendis gagnslaust,
Þegar um unnustu er að ræða.
— En hún er samt hálf-amerikönsk, sagði
Kirk.
—■ Hvað meinið þér með því?
— Ég á við, að enn sé ekki taflið tapað. Ég
rak einu sinni knöttinn á undan mér 40 metra
i einni touchdown á síðustu 10 sekúndum hálf-
leiks, og Yale vann. Ég hafði góða aðstoðar-
menn að því sinni, og þess þarf ég einnig
núna. Ég þarf á hjálp að halda til að geta
unnið.
Runnels brosti á ný.
— Þér getið reitt yður á mig. Hvað hafið
þér ætlað yður?
I*eir sátu nú um hálfa stund og stungu sam-
an nefjum, töluðu mjög alvarlega og í hálfum
hljóðum.
— Ég efast um að þetta takist, sagði Runnels
að lokum. Ég þekki þessa menn betur en þér,
og samt-----------Guð minn góður, ef þetta gæti
tekist! Hann blístraði i hálfum hljóðum. Jæja,
þeir geta að vísu slegið okkur af laginu með
bölvaðri pólitíkinni sinni, en það verður svei
mér gangur á þeim, þegar við komum á þá
höggi. En nefnið ekki við nokkurn mann þessa
flugufregn um Blalceley. Ég ætla fyrst að tala
við Stefán Kortlaridt.
— Cortlandtl Þegar þér nefnið hann, munið
þér víst, að hann á að vera gestur vor annað
kvöld? Er það annars ekki að hæðast að mann-
inum að fara að þakka honum fyrir það, sem
hann hefir fyrir okkur gert, ofan á alt annað?
— Alls ekki. Pað getur ef til vill orðið okk-
ur tií bjargar; hann er að likindum einasti
maðurinn, sem getur hjálpað okkur.
— Jæja, sagði Kirk, ég hefi honum mikið að