Dagblað - 04.01.1926, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
Utan úr heimi.
Khöfn 2. jan. 1926.
Friðarmál.
Forsætisráðh. og utanríkis-
málaráðh. Noregs hafði sent
Politiken svo hljóðandi nýárs-
kveðju: Ef allar þjóðir gæti
bundist jafn traustum böndum
og Norðurlönd eru bundin, yrði
útilokaðar styrjaldir í Evrópu.
Forsætisráðh. Frakka hefir sent
sama blaði svo hljóðandi sím-
skeyti: Fái Locarno-andinn að
ríkja í framtíðinni, verður hægt
að byggja upp nýja Evrópu
frjálsra þjóða, er taki ótakmark-
að tillit hver til annarar og vinni
saman að sameiginlegu takmarki
i framfara og friðarmálum.
Rúðsar slaka á klónni.
Símað er frá Berlín: Samkv.
símfregnum frá Moskwa, hefir
kummunista-flokkurinn haldið
fjórtánda stórfund sinn. Pað á-
lit kom fram á fundinum, að
hætta að gera tilraunir til þess,
að koma af stað heimsbylting,
en í þess stað byrja smám sam-
an að koma aftur á kamla lag-
inu, hvað snertir verslun og við-
skifti og viðurkenna mestan hluta
rikisskuldanna.
Chamberlain og Mnssolini.
Síraað er frá London, að afar-
mikið sé rætt um fund þeirra
Mussolini og Chamberlain s. Auk
þess, er áður var simað um,
ætla menn, að þeir hafi rætt um
samtök gegn Tyrkjum og Rúss-
um, ef þær þjóðir gerðust um
of uppvöðslusamar.
Umræðnr nm gengismálið.
Símað er frá Washington, að
bankastjórar Englands-banka,
Belgíu-banka og umsjónarmaður
með skaðabótagreiðlsum Pjóð-
verja séu þar staddir og ræði við
Melon fjármálaráðh. um almenna
verðfesting peninganna.
K.höfn. FB., 3. jan. '26.
Sðguleg gifting.
Sfmað er frá Vínarborg, að
Karl krónprins af Rúmeníu hafi
skrifað undir skjal þess efnis,
að hann afneiti erfðaréttindum
sinum til konungstignar. Orsök-
in er sú, að hann hefir gifst
óbrotinni sveitastúlku. Ferdinand
konungur reiddist stórlega, sem
vita mátti og lýsti hjónabandið
ógilt og dæmdi konuna í 70,000
sterl.pd. sekt aða fangelsi ella,
en alt varð árangurslaust, krón-
prinsinn lét ekki undan.
Eftirminnilog nýársnótt.
Símað er frá Berlín, að á Ný-
ársnótt hafi 400 manna slasast
í borginni 455 verið handsam-
aðir og 8 sjálfsmorð verið framin.
Slæmar tjárhagshorfur.
Sfmað er frá London, að sam-
kvæmt umræðum blaðanna um
útlit á hinu nýbyrjaða ári, megi
búast við miklum tekjuhalla á
rikisbúskapnum.
Tyrkir og Mosnlmálið.
Tyrkjastjórn hefir látið enn ó-
svarað vinsamlegum tilmælum
hinnar brezku stjórnar um að
ræða Mosulmálið í bróðerni.
Jarðskjálftar á Ítalíu.
Símað er frá Feneyjum, að
afskaplegur jarðskjálftakippur
hafi í gær geysað um alla Norð-
ur-ítalfu og varð af talsvert tjón.
Kippurinn hélzt í 10 mínútur.
Semir járnbrautakóngBlnm.
var sannarlega göður vinur minn. Pað er alveg
hræðilegt.
— Já, og hugsa sér, að hann skuli hafa verið
myrtur á svona niðingslegan hátt!
— Myrtur! Halda menn að hann hafi verið
myrtur? Caramba! Ég hélt að hann hefði skot-
ið sig. Það var mér lika sagt fyrir stundu siðan.
Ramón kinkaði kolli.
— Það virðist vera mjög grunsamlegt. í gær-
kvöld á eftir danzleiknum varð alvarlegt upp-
uppþot — nærri því amerískt einvigi. Svo mik-
ið er okkur kunnugt.
Gertrúdis hafði hingað til setið óttaslegin og
hlustað á samtalið, og sagði nú í meðaumkv-
unarróm:
— Og aumingja konan hans, henni hlýtur að
líða voðalega illa 1
— Já, ef til vill! Það er ekki gott að vita!
Ramón ypti öxlum og brosti.
— Við hvað eigið þér? spurði Garavel. Hvaða
uppþot vóruð þér að tala um? Segið mér, alt
það er þér vitið um þetta, Ramón, ég er mjög
fíkinn i það.
— Þegar herra Cortlandt fór frá Tívólí-Hótel-
inu í gærkvöld, gekk hann ti! miðdegisverðar ó
Centralhótelinu með sex af inum sinum. Peir
höfðu drukkið talsvert. PaO er búið að yfir-
heyra hótelþjónana, og einn þeirra, sem var
viðstaddur, hefir sagt mér alt saman. Pað er
svo að skilja sem herra Cortlandt hafi alllengi
verið afbrýðisamur við konu sína.
— Ómögulegt! Afbrýðisamur! Göði Ramón,
svona íramúrskarandi ágæta konu.
— Ég — ég — á ef til vill að fara burt á
meðan? sagði Gerlrúdis feimnislega og stóð
upp, en Ramón var skjótur til svars:
— Nei, nei! alls ekki. Verið þér endilega kyr!
Ég þarf að skýra frá furðulegum blutum, ótrú-
legum fréttum, sem þér munuð gjarnan vilja
heyra. Peir lentu í hár saman, og herra Cort-
landt bar opinberlega þungar sakir á meðbiðil
sinn, í áheyrn allra hinna. Pað varð voðalegt
uppistand, og hinn hafði í hótunum.
Garavel virtist hálf efandi um frásögn Ramóns.
— Bíðið þér nú viö! Petta var bezti vinur
Cortlandts, maður sem bann hefir ausið yfir
velgerðum, sem hann bar þessar sakir á.
Ramón fann bæði til gremju og ánægju í
aðra röndina, er hann varð þess var, að Ger-
trúdis varð æ fölari og fölari við frásögn hans.
Svo sagði hann:
— Pið munuð aldrei geta upp á því, hver
þetta er. Það var — — Ég kynoka mér við að
segja það, en þið þurfið að vita það, kæru vin-
ir. Pað var Antbóny.
Pað borgaði sig vel fyrir Ramón að hafa