Dagblað - 13.01.1926, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
Kosningin i Kjósar- og
Gullbr.sýslu.
Talning atkvæða fór fram tí gær,
og var Ólafur Thórs kosinn
með 1318 atkvæðum, en Haraldur
Guðmundsson fékk 958. 16 seðlar
voru ógildir og 6 auðir.
Taugaveiki á Eyrarbakka.
Taugaveiki heflr komið upp hjá
héraðslækninum á Eyrarb. Gísla Pét-
urssyni. 5 manns hafa tekið veik-
ina, og er 1 af þeim dáin. Er það
fósturdóttir læknisins, stúlka um
tvítugsaldur.
Veikin er nú komin í fleiri hús,
og er lialdið að hún hafl borist
með mjólk, sem keypt hafi verið
þar i þorpinu.
Peningnr;
Sterl. pd................. 22,15
Danskar kr............. 113,53
Norskar kr.............. 93,44
Sænskar kr............. 122,33
Dollar kr.............. 4,57'/*
Gullmörk............... 108,82
Fr. frankar ............. 17,72
Hollenzk gyllini....... 184,03
Utan úr heimi.
Khöfn 12. jan. 1926.
JPing Stír sett í fyrradag.
Símað er frá Stockhólmi, að
ríkisdagurinn hafí komið saman
I í gær.
Ping Norðmanna sett í gær.
Símað er frá Osló, að stór-
þingið komi saman i dag.
Frá Ungyerjalaudi
Símað er frá Budapest, að
socialistar hafí sent áskorun til
þjóðarinnar um, að hún krefjist
þess, að Horthy rikisforstjóri og
stjórnin fari frá.
Ránskapur í Mexíkó.
Simað er frá Washington, að
ræningjar í Mexíkó hafi ráðist á
járnbrautarlest og drepið fjölda
ferðamanna. Rændu þeir og
stálu og brendu öllu lauslegu og
brendu svo lestina til kaldra kola.
Jarðarför ítölsku ekkju-
drottningarinnar.
Símað er frá Rómaborg, að
ekkjudrottning Margerita hafi
verið jörðuð í gær með mikilli
viðhöfn.
Taxtahækkun í Noregi.
Símað er frá Osló, að Noregs-
banki bækki forvexti í dag upp
í 6 % úr 5 °/o.
Chr. Sinding 70 ára.
Tónskáldið Christian Sinding
hélt í gær hátiðlegan 70. afmæl-
isdag sinn. Blöðin hylla hann
og flytja miklar lofgreinar um
hann. Fjársöfnun fór fram og
safnaðist stórfé.
[Chr. Sinding er talinn eitt
hinna allra merkustu núlifandi
tónskálda í Noregi. Norska
stórþingið veitti honum föst
æfilaun, meðan hann var á
bezla aldri, og hefir hann því
getað gefið sig óskiftan að
tónsmiðum sínum. Auk all-
margra stórra músik-verka hefir
Sinding samið fjölda sönglaga,
og hafa mörg þeirra heyrst f
söngleikum hér heima t. d.
Der skreg en Fugl, Rav, Sglve-
lin o. fl. Hann er i miklu áliti
víðsvegar um heim, enda hefir
haun ferðast viða um lönd og
dvalið lengi erlendis. Árin 1921
—22 var hann prófessor við
Hljómlistaskólann í Rochester í
Bandarikjuuum.
Sonnr jAriibrnntakóngsIng.
hann enga tilraun'gert til þess að stöðva An-
thóny. Kvaðst lögregluþjónninn svo hafa haldið
áfram í sömu áttina, unz hann rakst á lík Cort-
landts. Skammbyssa lá við hliðina á líkinu. Það
var voðaleg sjón! Vitnið kvaðst alveg hafa geng-
ið af göflunuin. Hann blés því f pipu sina, og
er hann sá ljós í húsi landstjórans rétt hjá,
kvaðst hann hafa leitað hjálpar þangað. Skömmu
síðar hefði svo annar lögregluþjónn komið til
sögunnar.
Kirk varð sem steini lostinn, er framburður
þessa vitnis var þýddur fyrir hann, en gremja
hans yfir þessari ósvífni var þó ekkert á móts
við það, er einn af þjónum Alfarez sór eið að
því, að hann hefði verið sjónarvottur að því, að
Kirk hefði myrt Cortlandt.
Þessi náungi kvaðst ekki hafa getað sofnað
um nóttina söknm tannverks. Undir morguninn
hefði hann þvf farið á fætur og gengið niður
að hafnargarðinum sér til hressingar. Hann var
enn þá þrútinn í andliti, og hann gerði sér
mikið far um að sýna réttinum, hvaða tönn
það hefði verið, sem varð þess valdandi, að
hann varð sjónaivottur að sorgaratb'urði þess-
um. Hann lcvaðst hafa verið alveg úrvinda af
þreytu og hafa þvf sofnað, þar sem hann sat,
en svo hefði hann vaknað við háreysti og áflog.
Er hann reif upp augun, kvaðst hann hafa séð
tvo Amerikumenn, og var annar þeirra Cort-
landt, en hinn Anthóny. Hann kvaðst ekki hafa
skilið það, sem þeir sögðu, og heldur eigi hald-
ið, að þetta væri neitt alvarlegt, unz hann sá
háa manninn skjóta herra Cortlandt. Kvaðst
hann þá hafa orðið dauðskelkaður og hafa
hlaupið leiðar sinnar og hafði alveg gleymt
tannverknum, sem af guðs náð var nú alveg
horfinn. Þetta var alt og sumt, sem hann vissi
um málið. Hann þekti Anthóny aftur, og var
viss um, að það hefði verið hann, sem skaut
Cortlandt. Hann skýrði einnig frá, að sér væri
mjög gjarnt að fá tannverk.
Kirk virtist alt þetta eins konar kynlegur
skrfpaleikur, og hann átti bágt með að trúa því
að nokkuð yrði lagt upp úr öðrum eins vitnis-
burði. En innan skamms varð honum það ljóst,
að málið var sannarlega alvarlegs eðlis. Pað
virtist ljóst, að úr því að þessi vitni vóru svo
fús til meinsæris, þá hlyti einhver mikilsháttar
og málsmetandi maður að standa að baki þeim.
Og þá var eigi hægt að geta sér til með neinni
vissu, hve langt áhrif þessi kynnu að ná. Pað
var vandalaust að gizka á ástæðurnar fyrir
þessu meinsæri, en vandinn var að komast í
höggfæri við þessa tjaldabaksmenn. — Wade
hafði verið stefnt til vitnaleiðslu, og hann sagði
hlífðarlaust frá uppþoti því, er gerst hafði í