Dagblað - 15.01.1926, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
B. D. S.
Utan úr heimi.
E.s. NOVA
íer hédan í kvöld
klukkan 8.
mc ;• Bjarnason.
ÚTSALAN EPLI Og
stendur yfir aðeins morg- undaginn. — Appelsíaur er langódýrast að
Siðustu forvöð að ná í kaupa i
eitthvað ódýrt. Söíuiurninum. ^
IHiMLjíS. 744 er M Bagblaðsins.
Khöfn 14. jan. 1926.
Seðlafðlsnnarm&lið.
Simað er frá París, að ríkið
krefjist engra skaðabóta vegna
peningafalsananna, en aftnr á
móti ætlar þjóðbankinn að hðfða
mál gegn prinsinum.
Frambremd banlaganna í
Ameríkn.
Símað er frá Washington, að
þingmaður einn hafi verið dæmd-
ur í 2 ára fangelsi fyrir brot
á bannlögunum.
Stjðrnarmyndun Pjóðrerja.
Sfmað er frá Berlín, að Hind-
enburg hafi í gær falið Luther
að mynda stjórn á ný. Takist
stjórnarmyndunin ætla menn,
að hún muni byggjast á mið-
flokkunum, stefna hennar í utan-
rikismálum verði svipuð og áð-
ur var, en í innanrikismálum
hallast hún frekar að stefnu
vinstrimanna. Ráðherrar hafa
ekki enn verið tilnetndir. Social-
istar taka ekki þátt i stjórnar-
mynduninni.
Sonnr jarnhranlakftinrnlnw.
þetta, undir eins og ég sé mér það fært, en
ekki núna.
— Þessir andstyggilegu Panama-menn myndu
gleðjast stórlega, ef þeir fengju tækifæri til að
stilla mér upp við vegg með poka á höfðinu —
þeir myndu halda helgidag og hringja öllum
klukkum borgarinnar.
Ég get þvi miður ekki huggað yður með þvi
að þetta sé ekki alvarlegt mál, mælti Anson,
því það er það sannarlega — í hvert sinn
sem Amerfkumaður er kallaður fyrir réttinn i
þessu landi, þá er alvara á ferðum, — en það
er samt sem áður ekki jafngilt þvi, að við töp-
um málinu.
— Það má vel vera, mælti Kirk niðurdreginn,
að þér séuð góður lögmaður, en þér eruð fjandi
lélegur huggari. — Ég — ég vildi óska þess, að
faðir minn væri kominn. Hann myndi vist ráða
fram úr þessu öllu saman. Hann léti þá ekki
dæma mig. Hann er framúrskarandi, hann fað-
ir minn. Hann getur blótað — eins og fjandinn
sjálfnr.
Röddin brást honum, og augu hans vóru ó-
eðlilega skær, er hann sneri sér undan til þess,
að dylja geðshræringu aina. Svo sagði hann
rétt á eftir:
— Mér þykir væmra ííÆíi uann heldur en
pokkurn annan man&» icia ^ hefi hitt á æfi
minni, Anson. Og þér skuluð sjá, að hann
kemur, er hann fréttir, að ég er i nauðum
staddur.
I*vi næst skrifaði hann langt simskeyti til
föður sins. Lögmaðurinn brosti einkennilega, er
hann tók við þvf, og lofaði að senda það undir
eins.
Kirk gat ekki sofið um nóttina. Morguninn
eftir kom svarskeyti nndirritað Copley. Kirk
hafði megnan hjartslátt, er hann las þetta vel
kunna nafn — og fékk að vita, að Darwin K. An-
thóny hafði farið eitthvað vestur eftir frá Al-
bany á sunnudagskvöldið, og að þeir vissu ekki
utanáskrift hans næstu dagana.
— Hann hefir aldrei verið fjarverandi þegar
ég hefi þurft á peningum að halda, hugsaði
sonur hans með sjálfum sér. Honum verður ó-
rótt, er hann féttir af þessu, og hann hefir þó
nægilegt áhyggjuefni áður. Mér þykir það afar-
leiðinlegt, en — ég verð blátt áfram að ná í
hann.
Anson færði honum dagblöðin, og þau ræddu
framvegis um lát Cortlandts og töldu það morð,
fluttu ótal hviksögur um atburð þenna, og sögðu
enn þá einu sinni alla söguna af samsætiskvöld-
inu góða. Alt þetta tók Kirk sérstaklega sárt,
þar eð hann vissi, að frú Cortlandt myndi sjá
þetta. Hann furðaðí sig annars á þvi, bvemig