Dagblað - 25.02.1926, Qupperneq 3

DAGBLAÐ
3
A Islenzku gafialbitarnir
frá Viking Canning &• Co.
hljóta einróma lof allra, sem reynt hafa. Peir eru
ío« Jjúffengir, lystaukandi og] næringarmiklir. í*eir fást í
ölium matarverslunum, í stórum og smáum dósum.
Utan úr heimi
íþrótta-annáll.
Khöfn FB., 23. febr. *26.
Tinnuteppa í Noregi.
Símað er frá Osló, að vinnu-
veitendafélagið haíi sagt upp
ýmsum samningum, sem út-
runnir eru t marzbyrjun og
snerta 40,000 verkamenn í
margskonar heimaiðnaði.
Mussolini og páflnn.
Simað er frá Rómaborg, að i
tilefni af þvi, að Mussolini ætli
bráðiega að leggja fyrir þingið
lagafrumvörp um kirkjumálefni,
haö páönn lýst því yflr, að lög
um slík mál, séu ógild, nema
hann sjálfur samþykki þau.
»Nordiska Spelen«. Hið mikla
iþróttamót »Nordiska Spelen« var
háð í Stockhólmi frá 5.—14. þ.
m. Var þar kept í vetraríþrótt-
um. Norðmaðurinn Ballangrud
varð beztur i skautahlaupi, og
vann hann i 3 hlaupum: 1500
m. (2,29,3 mín.), 5000 m. (9,12,2
mín.), 10,000 m. (18,24,6). Annar
Novðm., Oscar Olsen, varð fyrst-
ur í 500 m. hlaupi (47,1 sek.),
en Ballangrud nr. 3 (47,6). Árni
Lie (Norðm.) varð nr. 1 í list-
hlaupi. — Heimsmeistari í list-
hlaupi íyrir konur varð ungfrú
Herma Jaross frá Vínarborg, nr.
2 varð Sonja Henie frá Osló,
og i alþjóða tvímenningshl. (par-
löp) unnu þau Árni Lie og Sonja.
Skiðahlaupin: í 30 og 60 km.
hlaupi voru Finnar fremstir:
Veli Sárinen nr. 1 ‘ í 30 km.
(2,22,56) og T. Lappalainen nr. 1
í 60 km. (5,12,12). 1
í »samansettu skiðahlaupi«
(stökk og langhlaup) voru 8
Norðmenn fremstir. Sá fyrsti,
Ole Hegge, rann 17 km. á 1,04,24,
Finsku skíöahlanpin. 50 km.
langhlaup: nr. 1 Raiveo, 4,i8,i8,
nr. 2 Lappalaineu 4,26,45 (báðir
Finnar). Næstir voru 2 Norðm.
(Kjelbotn og Hegge).
í samansettu hlaupi voru 4
Norðmenn fremstir (Gröttums-
brálen, Haug, Landvik, Aasen),
og i skiðastökki unnu Norðm.,
og varð Tullin Thams þeirra
beztur. — Alt eru þetta lands-
kunnir skiöamenn.
Charles HofV, sem nú er í
New York, setti beimsmet í
stangarstökki innanhúss með 4
m. stökki.
Konnngl. Tennis. Sænski
krónprinzinn, Gnstav Adolf, hef-
ir nýskeð sigrað í Tennis-kapp-
leik í Stockhólmi.
j’eðranna fold.
Savoya, af þvi að greifinn þoldi ekki veðurlag-
ið í Róm og lífið þar. Hann er heilsulitill. Er
úún ekki ljómandi falleg?
Greifafrú Ferresi hafði til að bera þenna
munaðarlega kvennablóma, er Tizian sýnir á
málverkum sinum af konum í Feneyjum. Hár
hennar var svo gljáandi hrafntinnusvart, að það
vakti eftirtekt og gerði hið hvita, fagurgljáandi
hörund hennar enn þá bjartara og fegurra.
Undir borðum sat Annie við hliðina á Jacques
Alvard. Hann var að skýra henni frá áætlunum
sinum og undirbúningi undir- kosningarnar, og
var svo hámæltur, að allir við borðið gátu vel
fylgst með í samræðunum. Lucien tók eftir því
að augu hennar hvíldu á Jaques með einskærri
aðdáun.
Ferrasi greifi spurði, hvenær kosningarnar
ættu að fara fram. Alvard svaraði:
— Le Temps nefnir i gær 20. ágúst. Að tveim
mánuðum liðnum.
Mérans snari sér að Lucien:
— Forfeður yðar, hr. Halande, myndu alls
ekki þekkja aftur þetta hérað, er þeir vóru full-
trúar fyrir með heiðri og sóma í marga tugi
ára. Nú er það í höndum gestgjafa og stjórn-
mála-uppskafninga, er smjaðra fyrir alþýðunni,
til þess að skara eld að sinni eigin köku.
— Þér mismetið kjósendurna í Savoya, mælti
Alvard.
— Pað er auðheyrt, að þér eruð þingmanns-
efni, mælti Mérans. Núverandi fulltrúi vor er
maður nokkur, Frossard að nafni. Hann var
fyrrum atvinnurekandi og er ágætt sýnishorn af
síhjalandi, hátiðlegum heimskingja. Á hverjum
morgni reisir hann á ný jafnvægið í Norður-
álfunni, meðan hann er að drekka úr morgun-
staupinu. En hann hefir enga minstu hugmynd
um það, er fullrúi ætti að vita og þekkja til,
sögu, fjármála og þjóðfélagsmála.
Lucien áræddi að leggja orð í belg:
— Pað eru víst allmargir í fulltrúaþinginu,
sem þannig er ástatt fyrir.
— Fimm hundruð að minsta kosti. En Fros-
sard vor skarar þó fram úr þeim öllum saman
að hugrekki. Við síðustu kosningar var barón
de Rochex í kjöri. í*á taldi Frossard hinum laf-
hræddu bændum trú um það, að ef keppinaut-
ur sinn næði kosningu, myndi hann innieiða á
ný tiundina, skylduvinnu bænda og gapastokk-
inn. Hann fullvissaði þá um, að baróninn
myndi gera eins og forfeður hans hefðu gert, að
reka bændur út í mýrarflóana, til þess að gæta
þess, að froskarnir trufluðu ekki næturró bans.
Gamall bóndi, er aldrei hafði heyrt getið þess-
arar einkennilegu venju hinnar fornu Rochex-