Okrarasvipan - 15.12.1932, Síða 2

OKRARASVIPANI
K v i 11 u n.
Herra Metúsalem Jóhannsson!
Góði vin!
Þú hefur látið þjer sæma, að láta einhvern skrifa fyrir þig ofurlitla grein í Alþýðublaðið
8. f. m., sem andsvar gegn grein minni, »Okrararnir og kreppan*, í Alþýðublaðinu 31. Okt. þ. á.
Þú lýsir mig þar »opinberan lygara* að þeim hógværu ummælum, sem jeg hafði um þig og
starfsemi þina hjer í bæ, í grein minni. — Jeg vil ráða þjer til, að krota ekki nafn þitt undir
fleiri greinar til min fyrr en þú ert búinn að lesa, hvað í greinunum stendur. Annars getur
það komið sjálfum þjer illa í koll og orðið þjer til minkunar, eins og nú skal sýnt. Hverju
hefi jeg logið I grein minni? Jeg sagði, að þú værir einna illræmdastur okraranna hjer í bæ.
Hafði jeg þar fyrir mjer ummæli þau, sem standa um þig i blaðinu »Tíminn« 9. April. þ. á.
Er það lýgi, að ummælin standi þar? — Jeg sagði, að þú hefðir keypt skuldabrjef og víxia
8vo tugum þúsunda skifti, með afföllum, sem svaraði til alt að 100 °/0 um árið eða meira. —
Er það lýgi? — Jeg sagði, að þú ekki vildir kaupa nema »handhafa«-skuldabrjef, og kvittaðir
aldrei með nafni þinu víxlana, þegar þeir væru borgaðir. — Er það lýgi? — Jeg sagði, að svo
liti út, sem þú ekki teldir fram til skatts allar þær stóru upphæðir, sem færu í gegn um þínar
hendur, þar sem tekju- og eigna-skattur þinn var síðasta ár ekki nema 185 krónur. — Er þetta
lýgi? — Jeg sagði, að Pjetur Jakobsson væri innheimtumaður þinn og aðstoðarmaður við þessi
óþrifaverk þín. — Er það lýgi? — Jeg sagði, að þú lægir með skófatnað fyrir um 80 þúsund
krónuí, sem þú varst neyddur til að taka fyrir skuldabrjef, sem þú hafðir keypt. —• Er þetta
ekki satt? — En úr þvi við förum að nefna skófatnað, vil jeg leyfa mjer að beina þeirri
spurningu til þín, hvort þesBÍ skófatnaður er sami skófatnaðurinn, sem þú marga daga varst
að láta flytja heim til þín, í lokuðum bíl, frá skóversluninni við Oðinstorg — sem Sigmundur
Jóhannsson veitti forstöðu — fáura dögum áður en sú verslun gaf Big upp sem gjald-
þrota. — Eða var það annar skófatnaður? — Svo minnist þú á Dómasafnið. Það er augljóst,
að þú ert farinn að lesa það Bíðan nafn þín sjálfs komst í það safn. — Sam-
kvæmt þvi safni varst þú af Hæstarjetti dæmdur fyrir ofbeldi við kvenmann — hvers konar
skal jeg ekki nefna. — Dómur sá, sem yfir mig kom, tók enga æru af mjer, en jeg læt ósagt
um æru þína. En eitt er víst, að ekki benda orð Kristinar litlu, sem aðspurð segist vera
Metúsalemsdóttir — »en hann pabbi sór fyrir mig», bætir hún við — á, að sá faðir hafi mikla
æru í brjósti. — Að endingu vil jeg minnast á það, að þú kallar mig drykkjuræfil. Jeg skal
ekki neita því, að mjer þótti sopinn góður á yngri árum, sem fleirum. En aldrei hefi jeg þó
verið svo heppinn, að fá átta hundruð litra af spírituB hjá einum lækni
til að drekka og pranga á. —
Kveð j$g þig svo með þökk fyrir tilskrifið.
Sá er vinur, sem til vamms segir!
Þinn
Ari Þórðarson.