Okrarasvipan - 22.02.1933, Blaðsíða 1
OKRARASVIPAN
Blað um okur, íjárdrátt og vlðskllta-melnföng af ýmsu tœgl.
Útgefandi og ábyrgðarmaður Ari Þórðarson.
3. tölublað. Miðvikudaginn 22. febrúar 1933. 1. árgangur.
J át ningin.
i.
Metúaalem Jóhannsson játar,
að hann hafi f a 1 s a ð kaup-
verð húsains nr. 161 við Lauga-
veg i afsalsbréfinu, til þess að
geta s n u ð a ð ríkissjóð um 66
krónur í stimpilgjaldi, og Pétur
Jakobsson j á t a r, að honum
hafi veriö þetta vitanlegt.
í grein, sem Metúsalem Jóhannsson hefur
birt í málgagni sinu, »Svindlarasvipunni«, 13.
þ. ra., skýrir hann frá húseignarsölu sinni til
ekkjunnar Jóhönnu A. Jónsdóttur, semvjergerð-
um að umtalsefni 1 blaði voiu síðast. — Hann
játar þar, að kaupverð hússins hafi verið 33
þúsund kr., og að kaupsamningur hafi verið
gerður um þá fjárhæð. En þegar til kemur, og
afsal er skrifað, þá er logið til um kaup-
verðið, að ráðum Metúsalems, og það sett í
afsalið, rúm 26 þúsund, »til að spara kaupanda
útgjöld (stimpilgjald)*, eins og Metúsalem orðar
það. Hjer er því um bersýnileg svik
gegn ríkissjóði og fals að ræða, og legst litið
fyrir kappann Metúsalem, að vilja gerast ber-
sýnilegur svikari og falsari, og þar með eiga
það á hættu, að fá ókeypis húsaskjól um tíma
í tugthú8inu fyrir einar litlar 66 krónur. —
Þetta er nú játningin! En sannleik-
u r i n n mun vera sá, að húsið hefur verið
alt of dýrt selt á 33 þúsund kr., enda kemur
það óbeinlinis fraro i vottorði, sem Lúðvik
Ásgrimsson hefur gefið I sama blaði, og að
öðru leyti er mjög litilsvert og loðið. Eu
Metúsalem, sem vanalega lætur sjer ekki alt
fyrir brjósti brenna, hefur, aldrei þessu vant,
Bkammast sin fyrir að láta það koma opinber-
lega fram, að hann notar sjer aðstöðu sína
gagnvart fákunnandi og forsvarBlausri ekkju,
til þess að hafa af henni fje. — En hvernig
svo sem öllu þessu er varið, þá sjáum vjer
ekki betur, en að Metúsalem, eftir öllum sólar-
merkjum að dæma og eftir þeim upplýsingum,
Bem fram eru komnar í málinu, þá hafi hann
ekki nema um tvent að velja: annaðhvort
tukthúBið fyrir fals og svik, eðaþáað
endurborga ekkjunni þær 6000 krónur, sem
hann hefur snuðað hana um, eða þá hvort-
tveggja. —
II.
Þá kemur Pjetur Jkobsson, sem ofur-
lítið þarf að taka til bænar, þessi saklausi og
heiðarlegi borgarí bæjarins, aem ekkert gerir
annað en það, sem er í alla staði rjett og
heiðarlegt (!), og styðst, i öilum sinum þanka-
gangi og gjörðum, við sína makalausu og óvið-
jafnanlegu lögfræðisþekklngu, en forðast eíns
og heitan eldinn, að koma nálægt nokkrum
óþrifaverkum (!!) — h a n n fer að afsaka sig
í »SvindlarasvipunnÍ€. — Hann játar, að
Metúsalem hafi komið til sín og beðið sig að
skrifa kaupsamning um húsið nr. 161 við
Laugaveg, milli Metúsalems Jóhannssonar ann-
ars vegar og Jóhönnu Jónsdóttur hins vegar.
Hafi i kaupsamningi þessum kaupverð hússins
verið ákveðið 33 þúsund krónur. Daginn eftir
hafi hann svo komið með fullgerðan kaup-