Nýja stúdentablaðið - 13.04.1948, Síða 10

8
NÝJA STÚDENTABLAÐIÐ
Ad upphaii
MeS þessari grein var Nýja stúdentablaðinu fylgt úr hlaði, er það hóf
göngu sína í apríl 1933. Við birtum liana hér vegna þess, að hún er tíma-
bær enn í dag og gæti orðiö mönnum hollt lestrarefni nú ekki síðttr
en hún var fyrir 15 árum. Höfundurinn er Eiríkur heitinn Magnússon,
en hann var einn aðalfrumkvöðullinn að stofnun Félags róttækra stúdenla hiríUir Magnússon.
og sá maður, er mest og hezt vann félaginu, meðan hans naut við.
Um leið og „Nýja stúdentablaðið“ hefur göngu sína, þykir
hlýða að gera nokkra grein fyrir þeim vilja og þeim lífsskoð-
unum, er hafa hvatt oss, nokkra háskólastúdenta til starfa.
Mismunandi lífsviðhorf skipa mönnum til verka jafnan fyrir
málstað. Milli þessara ólíku viðhorfa hlýtur baráttan að verða
háð, leynt og ljóst, um lausn þeirra sérstæðu viðfangsefna, er
þyngst þjá hvert tímabil. Til eru alltaf þeir, er hvorki eigu
þá fagnandi trú né þann reifa hug, sem brautargengi veita á nýj-
um leiðum til nýrra vinnubragða. Til eru alltaf þeir, sem helzt
vilja þjóna lífinu og heiðra minningu feðra sinna með því að
drýgja sömu mistökin undir breyttu nafni. Og sízt er skortur
þeirra, sem ekki vilja sjá, skilja né heyra af ótta við ráðningu
hinnar dulræðu gátu komandi daga.
Við viljum ekki hafa samflot né sálufélag við þá menn í leit
að leiðum. Vér trúum hvorki á „leit“ þeirra né vinnubrögð. Vér
höfnum ekki gömlum vegum fyrir það eitt, að þeir eru áður
troðnir, og eigi viðurteknum miðum fyrir það citt, að þau eru
viðurtekin. ^
En vér lítum svo á, að mið þau, sem nú er líðfarnast á, séu
þegar rýr orðin og senn eydd. Eigi viljum vér sætta oss við
sókn þangað. Eigi sækja afla vorn til eyddra auðlinda. Vér kjós-
um heldur um hríð að létta akkerum og leita nýrra miða,
sem sumir af oss þegar þykjast vita, hvar liggja muni. En allir
höfum vér þá sannfæringu, að auðugri mið séu einhvers staðar
finnanleg um hinn víða sjá.
Vér lítum svo á, að mörg séu þau viðfangsefni og vandamál
hvers tímabils, sem eigi sé unnt að skorast undan að leysa. Það
tímabil, sem er og verður starfstími vor, sem nú stundum nám,
virðist og að þessu leyti með fádæmum fjölskrúðugt.
Eigi er erfilt að finna víða, hvar skortir rétta afstöðu og ha]>pa-
sæl vinnubrögð. En hitt er og víst, að víða hillir þegar undir
batnandi breytingar, ef næðu fram að ganga.
Frumskilyrði þess, að geta orðið liðsmaður batndi tíma, skoð-
um vér alefling þeirrar viðleitni að skilja verðandi viðburði,
afneitun óttans gegn þeirri nýsköpun, er koma kynni, og fús-
leika til fylgis og fórnar í þágu þeirrar verðandi, sem er borin
fram af myndugleik hinnar óhjákvæmilegu þróunar. Þrjózkau
gegn þeirri þróun er hin eina höfuðsynd, hversu prúðbúin sem
hún kann til leiks að ganga.
Vér erum einhuga andstæðingar þessarar þrjózku, hvernig svo
sem hún birtist. Og hvar sem vér til náum, gerumst vér mótherj-
ar hennar og leitumst við að afhjúpa hana og skipa henni þann
sess, sem henni ber, að lögum þeirrar þróunar, er hún spyrnir
gegn. Vér ætlum oss eigi þá dul, að vér á nokkurn hátt getum
lokað oss fyrir hinum raunverulega vanda og vafa þeirrar tví-
sýnu menningar, sem oss er í arf fengin. Frá vorri hálfu er
því fyllilega treyst, að eigi séum vér endanlega ofurseldir því
böli og því öngþveiti, er þar bíða úrlausnar.
Oss fýsir ekki að stíga upp í bæjarsundin í hóp nátttröllanna,
þau hafa þegar seitt of marga úr hópi hinna yngri til sinnar skjól-
góðu og jarðgrónu tilveru, þar sem bæjarburstir heita fjöll. Þessu
forystuliði er ekki Iengur treyst, og öllu lengur fær það ekki villt
á sér heimildir. v
Vér viljum samvinnu við alla þá, sem starfa í anda hins nýja
tíma og í þágu hans.
Vér vitum vel, að á vettvangi háskólans eru fjölmargir jafn-
fúsir til þessa starfs sem vér og finna jafnmikla þörf til þess
að hefja félagslega samhæfni með einurð og frjálshuga. Ölluni
þeim vill „Nýja stúdentablaðið“ heilsa og bjóða félag sitt.
Vér höfum slerka óbeit á þeirri stúdentaíheldni, sem á naum-
ast önnur ígangsklæði en tómlátasta tómlæti og ömurlegasta
ofstopa.
Gott er að eiga leik við þá mótstöðumenn, sem unnt er að bera
virðingu fyrir, en sumir skapa sér með athöfnum sínum álit,
sem jafnvel er óþægilegt að hafa á andstæðingum sínum.
Vér viljum ekki' láta slíkar aðstæður hnekkja frjálslyndum og
róttækurn skoðunum, á hvaða sviði menningar, sem vera kann.
Vér viljum ekki láta brjóta á oss lög né ganga á rétt vorn.
Þeim, er það hafa gert, unnum vér ekki lengur yfirráðanna
yfir blaðakosti og félagsstarfi háskólastúdenta allra.
Vér þökkum þeim fyrri samvinnu og forna daga og göngum
svo til eigin starfa.