Nýja stúdentablaðið - 13.04.1948, Page 26

24
NÝJA STÚDENTABLAÐIÐ
„Margir sfúdentar hefðu gerzl böðlar í fangelsum hinna fékknesku
ofbeidismanna, bara ef þeir hefðu hafl lækifæri til...."
Hannes á horninu, 10. marz 19b8.
Þetta er ekki í fyrsta skipti, sem hinn lítilsigldi blaðamaður
Alþýðublaðsins, Vilhjálmur S. Vilhjálmsson, sendir okkur stúd-
entum tóninn. Okkur er í fersku minni, hvernig hann jós úr
fúkyrðapotti sínum svívirðingum yfir okkur og Háskóla Islands
í sambandi við áramótadansleikinn síðasta, en þá munaði litlu, að
hr. Jón P. Emils hefði fengið slúdentaráð til þess að kæra mann-
inn fyrir meiðyröi og dylgjur. Þegar sendiráðsritari íslendinga í
París, Kristján Albertsson, kemur með þá fáránlegu uppástungu,
að reykvísk æska sé bezt geymd innan járngrinda á Lækjartorgi,
þá fær liinn lítilsigldi blaðamaður við Alþýðublaðið, Vilhjálmur
S. Vilhjálmsson, enn eitt kærkomið tilefni til að ráðast á æsku
landsins, og hann segir 15. febr. 1948:
„Ég stend me'8 Kristjáni. Ég cr sammála þess-
ari tillögu lians, og ég skora á valdhafana ad
hrinda lienni í framkvœmd.“
En þó kastar fyrst tólfunum, þegar þessi lítilsigldi blaðamaður
ræðir í dálkum sínum stúdentafundinn vegna atburðanna í Tékkó-
slóvakíu og afgreiðslu þeirra tillagna, sem þar komu fram.
Um okkur hina 49 stúdenta, sem vildum afla okkur sannra
og áreiðanlegra fregna af stúdentaóeirðum, sem auðvaldsblöðin
sögðu, að átt hefðu sér stað í Prag, og neituðum að lýsa yfir
andúð okkar á „valdaráni kommúnista í Tékkóslóvakíu“, sem
auðvaldspressan laug beinlínis upp, — um okkur segir Vilhjálm-
ur S. Vilhjálmsson m. a. þetta:
„49 íslenzkir stúdentar geröust samsekir of-
beldismönnum í Tékkóslóvukíu .... MARGIR
ÞEIRRA HEFÐU GERZT BÖÐLAR í FANG-
ELSUM HINNA TÉKKNESKU OFBELDIS-
MANNA, BARA EF ÞEIR HEFÐU HAFT
TÆKIFÆRI TIL.“
Með þessum orðum kveður hinn litilsigldi blaðamaður, Vil-
hjálmur S. Vilhjálmsson, upp þann úrskurð, að margir af þeim
stúdentum úr verklýðsstétt, sem nú stunda nám við Háskóla
Islands og voru í hópi hinna 49 stúdenta, sem ekki létu tryllast
af lygafréttum Reuters, SÉU HREINIR OG BEINIR BÖÐLAR
— ÁVALLT REIÐUBONIR TIL AÐ DREPA SAMBORC-
ARA SÍNA.
Mikið hlýtur Vilhjálmi S. Vilhjálmssyni blaðamanni að líða
illa, ef hann trúir sinni eigin lygi- og rógi. Það hlýtur að vera
kveljandi fyrir lítilsigldan blaðamann að vita af allt að 49 böðl-
um í kringum sig leitandi hins langþráða tækifæris....
Ég vildi mega óska þess, hans vegna, að hann leggi ekki trúnað
á svona sorpskrif.
Sá maður, sem segir opinberlega, að annar maður gangi með
rýtinginn í erminni og leiti tækifæris til að gerast morðingi eða
böðull, en leggur þó sjálfur ekki trúnað á orð sín, hann er and-
lega vanheill eða mjög illa innrættur. Ég veit, að það er ofsa-
fengið hatur þessa lítilsiglda blaðamanns í garð róttækra stúd-
enta, sem er undirrót þvílíkra níðskrifa hans, — en fyrr má nú
vera hatur. Við hinir 49 værum menn að minni, ef við drægjum
þær ályktanir af drápum og misþyrmingum negra í Bandaríkj-
unum og hinum smjaðurslegu skrifum Alþýðublaðsins um „hinn
vestræna heim lýðræðisins og frelsisins undir forystu Bretlands
og Bandaríkjanna“, að ritsjóri AlþýðublaÖsins væri samsekur eða
mundi sjálfur framkvæma verknað eins og þann að stinga augun
úr lifandi svertingja með spýtu. Okkur hinum 49 hefur aldrei til
hugar komið að ásaka þá kollega okkar, um glæpahneigð, sem
felldu á stúdentafundinum tillögu um að lýsa yfir samúð með
þeim kínversku stúdentum, sem Sjang Kaisék hefur sannanlega
látið myrða. Ef við hefðum sagt, að þeir væru honum samsekir
um glæpina og mundu myrða, ef þeir gætu, skal ég fúslega viður-
kenna, að við værum eins illa innrættir og blaðamaðurinn Vil-
hjálmur S. Vilhjálmsson. En þannig er okkur ekki farið. Slíkur
er ekki okkar málflutningur.
Þessi viðbjóðslegu skrif Vilhjálms S. Vilhjálmssonar sýna ljós-
lega tíl hvaða ráða auðvaldspressan grípur í sinni vonlausu bar-
áttu gegn sósíalisma og verkalýð. Það eru svona skrif, sem eru
undirrót þeirra gangsteraðferða, sem danskir kommúnistar hafa
verið beittir. Lítilsigldir blaðamenn á borð við Vilhjálm S. Vil-
hjálmsson hafa talið fólki trú um, að kommúnistar séu morð-
ingjar og böðlar og endurtekið þá lygi sína svo oft, að margt
auðtrúa fólk hefur ráðizt inn í skrifstofur þeirra og rænt og
ruplað og haldið sig gera þetta í sjálfsvörn. Á íslandi er enginn,
sem trúir óhróðri Vilhjálms S. Vilhjálmssonar, ummæli hans eru
því dauö og ómerk og óþarfi að láta dómstólana fjalla um þau,
en það væri ekki úr vegi fyrir hinn lítilsiglda blaðamann, að
hann kynnti sér vel þau eftirfarandi orð dr. Símons Jóhanns
Ágústssonar, að
„Osannindi, rœklun alls konar hleypidóma,
öfgar og einliliSa málafœrsla, sýkja líftaug
sannrar menningar.“
I. R. H.