Dvöl - 04.02.1934, Side 3

REYKJAVIK
4. febr. 1934
I. ÁRGANGUR
7. hefti
vö e_
Skartgripirnir.
Eftir Guy de Maupassant.
Monsieur Lantin kynntist ungu
stúlkunni fyrst í kveldboði heima
'fjá einum starfsbróður sínum og
varð þegar gagntekinn af ást til
hennar. Hún var dóttir skatt-
heimtumanns eins utan af landi,
seni nú var andaður fyrir nokkr-
"m árum. Hún hafði flutzt til Par-
'sar ásamt móður sinni. Gamla
konan liélt vinfengi við nokkrar
ijölskyldur i grenndinni, i þeirri
von, að rekast á mannsefni handa
l|ngu stúlkunni. Þær voru fátæk-
ar og liöfðu á sér gott orð, við-
mótsþýðar og hóglátar í kynningu.
Unga stúlkan var sönn. imynd
þeirrar dyggðugu stúlku, ' sem
hvern skynsaman, ungan mann
dreymir um að fastna sér æíilangt
einhyern daginn. Látlaus fegurð
hennar hafði yfir sér yndisþokka
hreinleikans, og hrosið Ijúfa, sem
stöðugt lék um varir hcnnar, var
eins og spegilmynd af hennar eig-
'n sál. Allir luku lofsorði á liana
°g þreyttust aldrei á j)vi að segja:
»>Sæll er sá, er vinnur ást hennar.
Uetri konu er ekki unnt að fá“.
M. Lantin var fulltrúi í innan-
'ikisráðuneytinu og fekk þrjú
þúsund og fimm hundruð franka
í kaup á ári. Hann bað hennar og
kvongaðist henni.
Hann var sælli í sambúðinni við
bana en orð fái lýst. Hún stjórn-
aði öllu innanhúss af þvílíkri
snílld og hagsýni, að aldrei var
annað að finna, en þau lifði í alls-
nægtum. Hún var manni sínum
afar umhyggjusöm kona, lék við
hann á allar lundir, og svo var
hún yndisleg, að sex árum eftir að
þau giftu sig, komst M. Lantin að
raun um það, að liann elskaði hana
jafnvel meira nú heldur en hann
liafði gerl, fyrst þegar hann
kvnnlist henni.
Hann fann aðeins tvemit að
lienni: livað liun liafði gaman af
því að fara í leikluis og livað hún
var gefin fyrir eftirlíkta skart-
gripi. Kunningjar hennar (hún
liélt vinfengi við konur nokkurra
lágt sellra embættismanna) út-
veguðu henni oft sæti í leikhúsinu,
jafnvel við frumsýningar. Og
þangað dró hún manninn sinn
með sér, nauðugan viljugan, og
þetta þreytti hann ógnarlega, eft-
ir unnið dagsverk.
Svo bað liann liana um að fara
í leilchúsið með einliverri konu,