Dvöl - 04.02.1934, Blaðsíða 9

4- febrúar 1934
D V
Ö L
7
súluna og fann hjá sér löngun til
hess að klifrast upp eftir henni,
eins og hún væri einhver staur.
öað lá svo vel á honum, aö hon-
uiu fannst hann geta farið í höfr-
"ngahlaup við styttu keisarans,
sem gnæfði þarna til himins.
Hann fékk sér árdegisverð hjá
Voisin og drakk vín sem kost-
aði tuttugu franka flaskan. Svo
leigði hann sér vagn og ók út í
Boulogneskóginn, setti sjónir á
þá, sem framhjá óku, með megn-
asta fvrirlitningarsvip, og átti
hágt með að láta vera að kalla til
þeirra:
Ég er líka rikur! —• ég á
tvö hundruð þúsund franka.
Aill i einu mundi hann eftir
l’áðuneytinu. Hann ók til skrif-
stofunnar og gekk ákveðinn á
Hmd slcrifstofustjórans og sagði:
- Herra minn, ég er kominn
lil þess að segja upp stöðu minni.
Ég liefi erft þrjú hundruð þúsund
franka.
Hann kvaddi sína gömu starfs-
bræður og trúði þeim fyrir ýms-
uin framtiðarætlunum sínum.
Svo fór ]iann og horðaði mið-
dcgisverð á Café Anglais.
Þegar liann varð þess var, að
skammt frá honum sat maður,
tiginmannlégur útilits, gat liann
°l<ki stillt sig um að trúa honum
lyt’ir ])ví, og var lieldur en ekki
stoltur af, að hann hefði einmitt
uú eignazt fjögur hundruð þús-
uud franka arf.
Éyrsta sinn á æfinni fann hann
nú ekki til leiðinda í leikhúsi. Og
því, sem eftir var næturinnar,
eyddi hann í kvennahóp.
Sex mánuðum síðar kvongaðist
hann aftur. Seinni konan hans
var mjög dyggðug kona en afar
þrasgefin. Hjónabandið varð hon-
um ógurlegt kvalræði.
Fráin: „Mér er sagt að þér
hafið að jafnaði haft vistaskipti
tvivsar á ári, nema nú tvö síð-
ustu árin, sem þer voruð hjá
sömu hjónunum. Þér hafið eftir
því komið j'ður vel við síðustu
húsbændur yðar“.
Stúlkan: „Já, ágætega. Fjöl-
skvldan fór i ferðalag til útlanda
daginn eftir að ég kom i vistina
og kom ekki heim aftur fyrr en
i gærkvöldi“.
S á f y r r i: I Bandaríkjunum
eru svo stórar hveitiekrur, að eg
veit um bónda, sem byrjaði að
plægja að vori til og plægði eitt
beint plógfar allt til hausts. Svo
tók hann uppskeruna með sér á
lieimleiðinni.
S á s í ð a r i: Það þykir mér
ekki mikið. í Argentínu eru svo
stórar búfjárjarðir, að ég þekkti
einu sinni nýgift hjón, sem fóru
út til þess að mjólka kýrnar og
börnin þeirra komu til baka með
mjólkina.