Dvöl - 04.02.1934, Qupperneq 10

8
D V O L
4. febrúar 1934
Frá Spátii
Hitinn og sjórinn.
Felldur Þormóðs Kolbrúnar-
skálds var Ivilitur, önnur hliðin
dökk, hin hvit. Pyreneaf jöllin
minna að einu levti á þennan
felíd. Þau eru að norðan, Frakk-
landsmegin, vaxin miklum skógi,
en að sunnan, sú hliðin seni veit
að Ebrodalnum, er með þurrum
grassJéttum og gisnum, þroska-
litJuin trjám.
JJessu veldur vatnsleysið. Regn-
skýin frá Atlandsliafinu berast
vfir Suður-Fraklíland og vökva
Jandið og ckki sízl Iilíðarnar á
liáfjöllunum, sem hindra þau frá
að fJjúga inn yfir Spán. En suð-
ur ldiðin er brennd af sólareldi,
flesta daga ársins, sífelld sól og
sjaJdgæfir regndagar. Ferða-
menn veita þessu eftirtekl um
leið og þeir koma til landsins og
hafa um Jeið skilið liöfuðein-
kenni á veðurfari á Spáni,
hina miklu liila, og litlu rigning-
ar. Þegar inætist vetur og vor
nær hafátlin um nokkurra viluia
skeið inn yfir skagann og frjóvg-
ar jörðina með stórfelldu regni.
Á öðrum tímum koma með löngu
millibili stórfelldar regnbylgjur,
ol't með liagli og eldingum, en
þær vara sjaldan meir en nokkra
klukkutíma í senn.
Eg kom til Spánar um miðjan
september í haust sem leið. Norð-
ar i álfunni var skógurinn að
byrja að fölpa, laufin að falla og
liaustsvalinn kominn til sögunn-
ar. En á Spáni voru engin liaust-
merJíi. Pálmarnir og liið hávaxna
sef stóð í miðsumarblóma. Dag
eftir dag var heiður liiminn og
brennandi sól. Aðeins einu sinni
á nokkrum vikum kom skúr úr
lofti, liellirigning með þrumum
og eldingum.
I’essi inikli Iiili hefir lamandi
álirif á aJlt, og setur inerki sitt á
fóJkið, venjur þess, livggingarn-
ar og atvinnulífið. Margir þekkja
af myndum liina barðastóru,
spönsku liatta, sem notaðir voru
eins og nokkurskonar sólhlíf. Af
sömu ástæðum liyggðu Grikkir
og Rómverjar sér margar bygg-
ingar í fornöld, með súlum allt í
kring. Undir súlunum var skuggi,
og þar var vörn móti miðdegis-
sólinni fyrir þá, sem þurftu að
ganga um götur og torg. A Spáni
er það algeng venja að taka sér
livíld, jafnvel sofna um stund, á
eftir liádegisverði. Þá er fátt fólk
á fcrli á götunum, mörgum búð-
um og bönkum lokað góða stund.
Þegar fer að lialla degi streymir
fólkið aftur til starfs og göngu.
Þá er margt af unga fólkinu, ]iví
sem ekki er bundið við í'öst störf,
önnum kafið að sýna sig og sjá