Dvöl - 01.12.1935, Blaðsíða 2

2
D
V
O L
L. desember 1935
Kýmnisögur
Þekktur borgarí í Reykjavík var
að vanda um við son sinn.
»Svei! — Pétur, sagði hann, þú
mátt aldrei segja Ijótt.
»Því blótar þú þá pabbi?« spurði
Pétur. »Það er allt annað,« svaraði
hann, »Eg er giftur.
Listmálari, sem var að mála á
Vestfjörðum, fékk mjólkurglas hjá
bónda einum. Þegar hann hefur
lokið úr glasinu, spyr hann hvað
það kosti.
»Ekki neitt,« svaraði bóndi, »en
þér megið svo sem mála eina mynd
fyrir það, ef þér viljið.«
Austfirzk stúlka kom inn 1 sölu-
búð og bað um tvö pund af strau-
sykri.
— Það heitir nú kíló, svaraði
búðarmaðurinn.
— Jæja, látið mig þá haf tvö
pund af kílói, svaraði stúlkan.
Bóndi ( Þingeyjarsýlu lýsti fjórum
tengdasonum sínum á þessa leið:
— Hallur er þeirra vitrastur, en
Jóhann er nú þeirra duglegastur og
Páll er þeirra mestur maðurinn, en
Þórður greyið, já, hann er nú ekki
verri en hinir.
Bóndi nokkur kom á veitingahús
í Reykjavík, og bað um eitthvað að
borða.
Þjónninn rétti að honum matseðil-
inn, og spurði hvort hann vildi ekki
lesa.
Bóndi ýtti frá sér matseðlinum og
sagði:
— Eyrst vil ég fá eitthvað að
borða, svo les ég.
Norðlenzkur bÓndi sat eitt sinn
veizlu heldri manna í kaupstað. Sölc-
um ölvunar varð honum sú skyssa
að taka vettling upp úr vasa sínum,
í stað vasaklúts- Þegar veizlugestir
sáu vettlinginn, fóru allir að hlægja,
en bóndi lét sem hann heyrði það
ekki og þurkaði sér rækilega um
munninn á vettlingnum. Skömmu
síðar tók bóndi vettlinginn upp
aftur, þurkaði sér á honum sem fyr,
stakk honum niður aftur, leit bros-
andi á veizlugestina og sagði með
stöku róglyndi:
— Þannig höfum við það í sveit-
inni, þegar engir eru pentudúkarnir.
Fátækur bóndi átti tólf börn. Þegar
það þrettánda bættist í hópinn, sagði
sóknarprestur hans, fullur vandlæt-
ingar:
— Hvenær ætlið þér að hætta
þessu, Jón minn?
— Hvenær haldið þér að Guð
hætti að skapa, prestur minn? spurði
bóndi hógværlega.
Helgi: Hvað gafstu unnustunni
þinni í afmælisgjöf?
Gunnar: Varalit — og mest af
honum hefi ég fengið aftur.
Prentsmiðjan Acta.