Dvöl - 01.12.1935, Síða 7

1. desember 1935
D V
Ö L
7
varð söm og fyr. Honum hægði.
Ef til vill var þetta ekki svo
hræðilegt þegar allt kom til alls.
Þá datt honum ættin í hug —
ættartalan hans pabba. Það var
ekki lengur hans ættartala.
— Ég vildi gjarnan fá að vita
eitt, tók hann hikandi til máls.
Foreldrarnir þögðu og biðu.
— Hverjir voru foreldrar
mínir?
Ekkert svar. Vissu þau það
ekki? — Veiztu ekki — pabbi —
hverjir það voru?
Það birti yfir föðuraum við
þetta ávarp.
— Jú, ég veit það. En hefir það
nokkra þýðingu, að þú vitir það.
Þú átt enga ættingja hér.
Hann stóð og horfði á Fritz og
brúnu skyrtuna hans. Með sjálfum
sér bað hann um lausn frá því,
sem varð að koma.
— Jú, ég vil skilyrðislaust fá
að vita það. Ég skal ekki tala um
það við neinn, ef pabba og
mömmu sýnist svo.
— Foreldrar þínir voru sæmd-
arfólk, sagði faðirinn. Móðir þín
var sænsk. Hún dó stuttu eftir
að þú fæddist. Faðir þinn var dá-
inn áður.
— Var faðir minn ekki sænsk-
ur?
— Jú, sænskur borgari.
— Innfluttur, eða hvað?
— Já, frá Þýzkalandi.
— Var hann þýzkur?
Faðirinn leit aftur á brúnu
skyrtuna og hikaði ofurlítið. Augu
Fritz hvíldu á honum, föst og
spyrjandi.
— Hann var eklti beinlínis einn
af þeim, sem við nú köllum aría
— hann var af Gyðingaættum.
— Var faðir minn Gyðingur?
Fritz fölnaði á ný. Bleikt and-
liðið stakk í stúf við brúna
skyrtuna. Föðurinn langaði til að
taka hann í faðm sinn og segja,
að þetta væri allt uppspuni. En
hér var ekkert úrræði. Hann laut
höfði. Honum fannst hann hafa
sært drengshjartað banasári.
Eftir stutta þögn tók hann til
máls á ný.
— Einhverntíma munt þú finna
margt aðdáunar- og virðingarvert
hjá forfeðrum þínum.
Fritz svaraði engu.
— Nú þarf ég að fara og lesa,
sagði hann loks.
Svo fór hann óhindraður.
Þegar hann kom inn í herberg-
ið sitt, læsti hann dyrunum. Svo
fleygði hann sér á grúfu upp í
rúmið, með hendurnar undir höfð-
inu og lokuð augun.
Honum fanst sér vera óglatt —
þurfa að kasta upp sinu eigin
blóði, Gyðingablóðinu.
Hann var Gyðingur, Gyðingur,
Gyðingur!
Kæmi hann til Þýzkalands, yrði
honum vísað burt.
Þjáningin steig honum til höf-
uðsins. í anda hjálpaði hann Hit-
ler til að reka burt Gyðinginn
Fritz. Slá hann, fjötra hann,
þyrnikrýna og krossfesta.