Alþýðublaðið - 24.07.1923, Blaðsíða 3

andstæbingar Stefáns bera Þó hlýjan
hug til hans og viöurkenna, að
hann hafi afrekað miklu. En vin-
sælastur allra manria hér um
slóðir er Karl Finnbogason skóla-
stjóri. Má segja, að bessir tveir
menn sóu aðalforingjar stjórn-
málalífsins hér, og er Karl .þar
stórum hlutskarpari að fylgi. Er
>Austanfari< þó Stefáns megin.
(Frh.)
Gripið á tvennii.
í >Vísi< 21. júlí er gripið 6
tvennu, sem ástæða er til að
minnast ofurlitlu nánara á.
Annað er það, að ef t. d.
Norðmönnutn tækist að bæta
verkun á fiski, svo að hann
jafnaðist fullkomlega við íslenzk-
an fisk, þá væri hinum síðar
nefnda hætta búin. Petta er að
vísu satt, en hættan horfir þó að
nokkru í reynd öðru vísi Við,
þvf að nú er hún sú, að íslenzki
fiskurinn verði bráðum ekki
ALAVBDILASIH
Verkamaðurinn, blað jafnaðar
manna á Akureyri, er bezta fréttablaðið
af norðlenzku blöðunum. Flytur góðar
ritgerðir um stjórnmál og atvinnumál.
Kemur ut einu sinni í viku. Kostar
að eins kr. 5,00 um árið. Qerist áskrif-
endur á aigreiðslu Alþýðublaðsins.
Útbreiðið Alþýðublaðið
hvar sem þið eruð og
hvert sem þið farið!
lengur bezti fiskurinn, ekki ein-
göngu af því, að öðrum þjóðum
fari fram, heldur af því, að fisk-
verkun hér fari aftur. Sagt er,
að þegar séu orðin brögð að
því, og hafi jafnvel þegár verið
kært yfir því, þótt dult fari. Er
þáð talið stafa af því, að fjsk-
kaupmenn hugsi meira um gróða
sinn en heiður, sem menn geta
vel trúað vegna ýmislegs, er
komið hefir í ljós upp á síð-
kastið, og að það fyrirkomulag
geri ekki matsmenn vandlátari,
að þeir verða, sums staðar að
3
Kvenhatarinn er nú seldur í
Tj arnargötu 5 og Bókaverzlun
ís foldar.
Til Dagsbriinapmanna
Félagsgjöldum er veitt móttaka alla
virka daga kl. 6—7 síðd. í Tryggva-
götu 3. Jóu Jóussou, fjármálaritari.
Kosningarréttnr á að vera
almennnr, jafn og helnn og
fyrir alla, jafnt konur sem
karla, sem ern 21 árs að aldri.
minsta kosti, að líta svo á, sem
þeir séu f þjónustu útgerðar- og
fiskkaup-manna. Þarna er afieið-
ingarík hætta á ferðinni, sem sjá
þarf við, og það væri án efa
viðráðanlegast með þvi móti, að
ríkið hefði einkasölu á fiskinum,
— enn eitt, sem mælir með því
fyrirkomulagi.
Hitt atriðið er það, að fram-
leiðslutækin yrðu af okkur tekin,
ef við vildum þjóðnýta þau, og
g Þeíl>, sem viija eignast verulega góða og
skemtilega sögubók, ættu ekki að láta það
dragast lengur að ná í Tarzan-sögurnar.
Tvö heftin, sem út eru komin, fást enn á
afgreiðslunni. — Kaupið heftin, jafnóðum og
þau koma út, til þess að missa ekki af þeim.
Edgar Riee Burróughs: Dýp Tarxans.
fegar Rússinn sá, hver hótaði honum, varð hann
æfareiður. Hann bölvaði og hótaði öllu illu. En
þegar hann sá, að þetta hafði engin áhrif á stúlk-
una, tók hann til að biðja og lofa öllu fögru.
Jane hafði að eins^eitt svar við öilu málæði
hans, og það var, að hún leyiði honum aldrei að
vera á sama skipi og hún. Hann var vís um,, að
hún mundi skjóta sig, ef hann reyndi að komast
upp í skipið.
þar sem ræfilsskömmin hafði engan annan kost,
settist hann aftur í bát sinn og komst til strand-
arinnar langt úti í flóanum þeim megin, sem dýrin
voru ekki.
Jane vissi, að hann gat ekki hjálparlaust komið
bátnum aftur móti straumnum, svo hún óttaðist
hann ekki að svo stöddu. Hópuriun á ströndinni
hlaut að vera sá Bami og hún hafði hitt laugt
uppi með Ugambi; því varla gátu verið margir
slíkir dýrahópar til; en henni datt ekki í hug, hvað
hafði tælt þau til strandar.
Síðari hluta dagsins varð stúlkan skyndilega vör
við köll Rússans frá ströndinni, og augnabliki síðar
varð hún skelkuð, er hún sá skipsbát nálgast.
Hún þóttist vís um, að það væri áhöfnin af skipinu,
— eintómir meðaumkunarlausir fantar og óvinir.
XVI. KAFLU
í’niðamyrkri.
þegar Tarzan apabróðir fann, að hann var í
kjafti krókódils, misti hann ekki alla von, einB og
venjulegur maður hefði gert.
í stað þess dró hann djúpt andann, áður en
skrímslið dró hann í kaf, og barðist af öllum mætti
til þess að loana. En hann var ekki í skógi nú,
svo tilraunir hans hertu að eins á krókódílnum,
sem dró hann hart gegnum vatnið.
Tarzan fanst lungun ætla að springa. Hann vissi,
að hann gat ekki lifað lengi enn, og að síðustu
gerði hann alt, sem hann gat, tii þess að forðaBt
dauðann.
Líkami hans lá aitur með slímugum skrokki
dýrsins, og Tarzan reyndi að reka hníf sinn gegnum
skeljabrynjuna, meðan krókódíllinn dró hann í bæli
sitt.
Enn herti skrímslið á sér, og rétt í því, að
apamaðurinn fann, að hann var að gefast upp, var