Hænir - 22.12.1927, Síða 2

2
H Æ N I R.
3(=acz)QXH><2X5><ax5><ax5)®caaŒ)<2X5)<ax5>®!X5)<aac5><23rs)C!
VERZLUNIN ST. TH. JÓNSSON
hefir umboð fyrirs
Brunaábyrgðarfélagið „Nye Danske"
Lífsábyrgöarfélagið „Danmark“
Sjóvátryggingafélagið „Danske Lloyd“
— Muniö eftir aö tryggja bæöi líf og eignir.
•><acc5x2ac5)ffl<aac5>Qac5)!'
Hvað heldur nú „Jafnaðarmað-
urinn“ að Bjarni frá Vogi hefði
?agt um slíkt háttalag? Ætli að
slíkum pólitískum smápeðum hefði
ekki orðið það að glúpna við tillit
hans ogummæli um þjóðarsmánina?
Það er áreiðanlega vogun af þeim,
að leyfa sér að nefna nafn hans í
sambandi við þá óhæfu, sem þeir
hafa hafst að.
Ef Bjarni frá Vogi hefði mátt
mæla eða hönd hans hreyfa penna
síðustu mánuðina, myndu fjósa-
karlar Social-Demokraten og
danskrar blaðaútgáfu hérlendis,
hafa fengið að þreyfa á því, að
þeir væru ekki sjálfkjörnir til að
vísa íslenzkri alþýðu veginn.
Einu verður að svara, enn.
„Jm.“ segir: „En hverjir hafa
hjálpað Norðmönnum bezt til
þess, að festa rætur hér? það er
einmitt íhaldið, eða flokkur þess“.
þetta er ein af þjóðmálalygunum
alkunnu. íhaldsflokkurinn á þar
enga hlutdeild að, heldur, þvert á
móti, fékk hann komið í vegfyrir
tilslakanir á fiskiveiðalöggjöfinni
sem Tímastjórnin í kjöttollssamn-
ingamálinu hafði, af dæmalausri
léttúð, gefið Norðmönnum undir
fótinn um, og vitanlega hefði orð-
ið til ómetanlegs tjóns fyrir alla
íslenzku þjóðina. Svo „Jm.“ hefði
átt að líta ögn nær sjálfum sér,
áður en hann kastaði fram slett-
unum í hugsunarleysi, sem oftar.
Það verður ekki annað séð, en
að í þessu skrifi „Jm.“ sé alt á
eina bók lært. Hinsvegar ekki furða,
þótt hann geipi af jafnréttisákvæð-
inu, sem er það eina, sem flokkur
hans átti í samningagerðinni 1918.
Annars færi betur á því fyrir
suma „jafnaðarmenn", að tala sem
minst um fullveldismálin, meðan
þeir láta það viðgangast, að menn
úr liði þeirra opinberlega svívirði
fullveldisdaginn og þjóðernið, eins
og þeir létu sér sæma 1. desem-
ber síðast í Reykjavík, með því
að klæða Odd, hinn geggjaða
aumingja, í litklæði, þjóðbúning
forfeðra vorra, ogvera þannig fyrir-
liða „skrúðgöngu" um götur höf-
uðstaðarins, á sama tíma og há-
tíðahald stúdenta í tilefni dagsins
fór fram og Jakob Möller var að
flytja ræðu af svölum Alþingis-
hússins.
Eggert Stefánsson söngvari er
kominn til Parísar, og dvelur þar
í vetur.
Hræsnarar.
-----„Það er alkunna, að
oftast nær þykjast engir
eins saklausir og peir, sem
sjálfir eru sekastir.
Kjaftakerlingar; sem róg-
bera og mannskemma með
Iygum sínum saklaust fólk,
þykjast sjálfar vera hinir
mestu englar, sem aldrei
segi ósatt“.
„Jafnaðarmaðurinn“
10. tbl. 1927.
Það hefir nú einhvern veginn
reynst svo í henni veröld, að
harðorðastir og vandlætingasam-
astir um breytni annaia, séu þeir,
sem rotnastir eru í breytninni
sjálfir. það er eins ogíúinn í anda,
hvötum og breytni sé mjög sarn-
fara.
Hnífsdalshneykslið svokallaða
hefir vakið athygli á sér hjá þjóð-
inni. Er það að vonum um svo
illkynjað mál i eðli sínu. En mál-
ið hefir orðið að pólitískri tog-
streitu á slóðum upphafs þess, df
sérstökum orsökum. Orsakirnar
eru þær, að blöð jafnaðarmanna
byrjuðu, undir eins og uppvíst
varð um kosningasvikin, aö sak-
fella heiftarlega menn, sem þau
álitu vera að þeim valdir. Létu þau
sér ekki nægja að ávíta verknað-
inn sjálfan, fölsunina, heldur vissa
menn, og ekki nóg með það,
heldur heilan stjórnmálaflokk,
íhaldsflokkinn, sem þeir menn
töldust til pólitískt, sem þau sök-
uðu um fölsunina. Hinsvegar er
öllum mönnum ljóst, hve svívirði-
legt athæfi það er, aö saka flokk
í heilu landi fyrir afbrot, sem má-
ske einn eða tveir menn eru valdir
að, og ekkert hefir sannast um
hverjir eru, og eins jafnvel þótt
sannast heföi. Var því ekki nema
von, að biöð þess flokks, sem
sakfeldur var svo götustrákslega,
bæri hönd fyrir höfuð flokksins á
nærliggjandi slóðum og í heild á
landinu. Og þó gerðu engin blöð
þegar í sumar, er fölsunin kom í
Ijós, strangari kröfu til að ítarleg
rannsókn væri hafin, jafnvel þótt
hún leiddi í Ijós sekt manna úr
sínum flokki, en einmitt blöð
fhaldsmanna, bæði Vesturland og
Morgunblaðið og önnur. Svo hafa
þessi blöð á lúalegasta hátt verið
sökuð um það, að verja fölsunina!
En krafist hafa þau hlutlausrar
rannsóknar. (Ritstj. Vesturlands
hefir verið ávíttur fyrir hlutdrægan
fréttaburð. En þeir, sem hafa lesið
fréttaskeyti Finns Jónssonar, sjá
víst fljótt, að orðalay,ið í þeim
bendir ekki á samvizkusamara
hlutleysi.) — Ekkert blað á öllu
landinu hefir komist jafn langt í
rótarlegum aðdróttunum og sví-
virðingum í þessu má[i og Al-
þýðublaðið. Það hefir aitaf talað
um það sem gefið, aðvissirmenn
væru valdir að atkvæðafölsuninni,
þrátt fyrir það, þólt enn, eftir alia
rannsókn málsins, sé opinberlega
óvitað, hver eða hverjir muni að
henni valdir. Slíkt athæfi blaðs er
þjóðarhneyksli. Enda er það’vit-
að, að blaðið hefir tapað trausti
og áliti hjá alþýðu manna, sem
viðbjóð hefir á óheiðarleikanum
og svívirðingunni, fyrir vikið. —
Öll eða flest hin glópskulegu
hrópyrði þessa sorpblaðs og ann-
annara slíkra, um „mótþróa og
uppreist gegn réttvísinni", eru í
því falin, að Bolvíkingar, með
þann mann til forsvara, er þeir
treystu bezt, neituðu að setja fjár-
tryggingu fyrir riœrvist hrepp-
stjóra síns, sem rannsóknardóm-
arinn aldrei hafði felt varðhalds-
úrskurð yfir og því enga heimild
hafði til að krefjast tryggingar fyrir
návist af, og, sem þeir (Bolvíking-
ar) voru sannfærðir um að væri
saklaus, enda þótt rannsóknar-
d marinn héldi alt að 5 daga rétt-
arhald út af, til þess að sanna, að
hann væri — ja — glæpamaður, en
sem sjálf rannsóknin síðar stað-
festir, að er algerlega sýkn saka.
Hverju líkist þá herferð réttvísinn-
ar á hendur honum, sem hvergi gat
staðið nærri máli því, sem verið var
að rannsaka, Hnífsdalskosninga-
fölsuninni? — En hins gleyma
þessi sorpblöð að geta, í öllum
hræsnisskrifum sínum, um óheið-
arleik fhaldsblaðanna í frásögnum
um málið og „uppreist gegn rétt-
vísinni", — hræsnararnir, sem
hafa látið liðsmenn sína berja á
lögreglunni í Reykjavík, skera á
vatnsslöngur og spilla atvinnutækj-
um —, að þessi sami hreppstjóri í
Bolungarvík, Kristján Ólafsson,
hefir fyrir hinu háa stjórnarráði
kært viðkomandi umboðsmann
réttvísinnar, Halldór Júlíusson,
„fyrir hlutdrægni í málinu“. „í
fyrsta lagi fyrir þaö, að hann hef-
ir látið strika út úr dómsmála-
bókinr.i orðréttan framburð vitnis
án þess að það (vitnið) óskaði
þess eða samþykti það. í öðru
lagi, að hann hefir ekki látið rita
framburð hjá öðru vitni, er þýð-
ingu hefir fyrir málið. Ennfremur
hefir hann haft í frammi við mig,
(segirkærandinn)íréttinum ósæmi-
lega aðdróttun urn glæpsamlegt
athæfi“. — En svo ljúka þessi
sömu blöð lofsorði á „hlutlausa"
og „röggsama“ rannsókn léttvís-
innar.
Slík hafa verið skrif Alþýðu-
blaðsins og þess fylgifiska.
„Jafnaðarm." á Norðfirði hefir
farið sér hægt og óvenjulega skyn-
samlega í þessu máli hingað til.
En nú getur hann ekki á sér setið
lengur, að skipa sér við hlið sam-
herja síns í sorphaugnum. Frá
þessum haslaða velli gera þessir
þjóðmálaskörungar svo sennilega
sameiginlegtáhlaup framvegis, með
þeim vopnum, sem þar eru hendi
næst.
Hér skal aðeins birt sýnishorn
af tækjum þeim, sem „Jafnaðarm.“
tekur sér í hönd í 12. tbl, í vikunni
sem leið, úr þessu nýja vopnabúri
sínu:
„Undantekningarlaust hafa öll blöð
fhaldsflokksins ráðist þar gegn réttvís-
inni meira og minna.,----‘ En veslings
íhaldsforkólfarnir á Vestfjörðum, sem
vita upp á sig skömmina, (leturbr. hér)
eru hér að grípa í síðustu hálmstráin,
til þess að reyna að bjarga sér upp úr
fyrirlitningardýkinu, sem þeir eru að
sökkva í“. (leturbr. hér)----■—„kosn-
ingasvik, sem íhaldið sjálft er sterklega
grunað um að vera við riðið“.------- —
„tilraunir burgeisa (mun eiga að þýða
íhaldsm.) til þess, að hylma yfir kosn-
ingasvik, sem þeir eða þeirra gera sig
seka í“.---------(Leturbr. hér).
Slíkt er orðbragð „Jm.“ um
þau blöð, sem jafnan hafa óskað
rannsóknar í málinu, hlutlausrar
og samvizkusamrar. Hann munnú
'vilja láta vandamenn sína líta svo
á, sem þetta séu gullkorn eða
perlur, sem hann hafi fundið í
sorpinu, en ólyktin er of megn,
til þess að honum takist að blekkja,
jafnvel þá, hvað þá aðra. Heiðar-
legir álþýðumenn fyrirlíta slíka
framkomu „Jm.“ Annars mátti nú
álitið tæplega við slíku áfalli.
Hinsvegar hryggir það ekki
íhaldsmenn, að þann hefir haslað
sér vígi við hlið nafna sins á
fúluvöllum hræsninnar, — En
hræsnin er ekki sannleikurinn.
Af þingmálafundinum á Eg-
ilsstöðum hefir Hænir frétt, að
ein merkasta samþykt, er þar var
gerð, hafi verið áskorun til þings
og stjórnar, um afgreiðsluaðminsta
kosti tekju hallalausra fjárlaga.
Mun koma sér betur fyrir stjórn-
ina, að fjölga þá ekki mjög em-
bættum úr því, sem hún nú þegar
hefir gert, ef svo á til að takast.
Kristneshælið heftr þegar tekið
á móti 46 sjúklingum, segja Ak-
ureyrarblöð, og fleiri væntanlegir
á næstunni.