Skutull - 26.06.1928, Qupperneq 1

Útgefandi: Verklýðssamband Vesturlands,
Yí. ÁK.
Barnafræðslan
og heimilið.
Því er talsvert haldið fram nii
á dögum, að heimilin eigi sem
mest að annast fræðslu barnanna
meðan þau eru ung, og helst alt
til fermingar. Reyndar eru börnin
látin í akóla 10 ára að aldri, en
heimilin annast samt sem áður
mikinn hlut.a fræðslunnar. Börnin
verða að nema alt heima. í skol-
anum er þeim siðan hlýtt yfir
það, sem þau hafa lært, og gefnar
einkunnir fyrir frammistöðuna.
Það fer því að mjög miklu leyti
eftir heimilunum, hvernig börnin
standa sig í skólanum.
Skulu hérr-leidd rök að því, að
eins og nó .ér yfirleitt ástatt hór
á landi, eíu fæst lieimili fær
um að annast barnafræðsluna. Hið
opinbera verður að taka hana í
sínar hendur.
Eins væri nauðsynlegt að breyta
kensluaðferðum við barnaskólana,
en ót í þá sálma verður ekki farið
að þessu sinni. —
Fyrst skal benda á heimili fjöl-
mennustu stóttarinnar, verkalýðs-
ins. Þar sem heimilisfeðuruir vinna
baki brotnu alla daga þegar vinna
er fáanleg og það jafnvel á hátíð-
um, ef atvinnurekanda þóknast.
Gretum við búist við, að upp-
eldis áhrif þessara heimila séu
mikil og heillavænleg. Má vænta
þess, að maður, sem kemur heim
þreyttur eftir einhverja stritvinnu,
taki börn sín og kenni þeim eitt-
hvað nytsamt, og skerði með því
sinn litla svefntíma. Nei, hann
hefir annað að hugsa. Hann verður
að vinna fj^rir fæði sínu og sinna;
vinna eins og þræll hjá manninum,
sem af náð veitir honum vinnu. Só
hann hinsvegar atvinnulaus, getur
hann ekki notið værðar fyrir kvelj-
andi hugsunum um vinnuleysi Og
hinar voðalegu afleiðingar þess,
hungrið eða náðarbrauð hins opin-
lera, sveitina, sem hann veit að
kostar mannróttindi hans. Þessar
ísafjörður, 26. júní 1928.
25. tbl.
r
Hármeð er skorað á alla þá, sem hafa lofað fjárframlagi tii
Samvinnufólags ísfírðinga, að gefa sig fram við Iugólf Jónsson,
bæjargjaldkera, og greiða honum tillögin hið allra fyrbta.
Áríðandi er að menn verði skjótt við þessari áskorun, svo
skipin geti komið á þessu ári.
Stjórsiin.
hugsanagrýlur leggjast á hann
eins og martröð, og lama allar
liugsjónir. Hann er orðinn and-
legur þræll þess, er hann vinnur
bja.Börn hana eru eins og skepnur,
sem að eins þurfa að eta. Þá er
kouan, segja menn. Hún getur þó
alið börn sín sómasamlega upp,
þótt fátæk só, og mörg mikil-
meniii hafa í fátaekt uppfæðst.
Má það síðara satt vera, en þá
eru það meðfæddir hæfileikar, sem
erfíðleikana sigra, og sannar að
eins, að „þótt náttúran só larain
með lurk leitar hún út um síðir.“
Eq þá er hitt atriðið, að fátækt
og erfiðar ástæður þurfí ekki að
hamla konunni í uppfræðslu barn-
anna. I því sambandi vil eg leggja
fram þá spurningu: Er lítil stofa,
ef til vill rök kjallarahola, þar sem
saman eru komin 4 — 6 börn á
mismunandi reki, hentug kenslu-
stofa?
Er von til þess, að kona, sem
sífelt á í argi og basli, geti lagt
mikla alúð við uppeldi barna
sinna, jafn vel þótt hún væri
öll af vilja gerð, sem ekki þarf
að efa?
Þessu verður að svara neitandi.
Núverandi þjóðskipulag hefír
hjálpað anðmanninum svo dyggi-
lega að lama starfsþrek konunnar
og gert henni ómögulegt að sýna
barni sínu þá umhyggju, líkam-
lega og andlega, sem hún hefír
hug og vilja til.
Fjölda margar alþýðukonurverða
líka að etunda vinnu jafnt og
karlar, og alt bendir til þess, að
kvennavinnan fari vaxandi ^nán-
ustu framtíð.
Það er því óróttlátt að krefjast
þess, að konan geti kent börnum
sinum, þó eklii só nema til 10
ára aldurs, án alls styrks þess
opinbera.
Þjóðfólagið verður að annast
fræðslu bamanua alt frá því að
þau byrja að stafa og fram til
fullorðins ára.
Útfalur vaming-ur.
íhaldsbroddarnir hér á staðnum
kunna því illa er flokksmenn
þeirra hendir það, að bera sann-
leikanum vitni. Þykir þeim lítil
eign í þeirn úr því, en vilja gefa
þá Vilmundi lækni, þar sem þeir
sómi sér betur í hans safni.
í hitteðfyrra gáfu þeir honum
Jóhann Bárðarson í jóLagjöf.
Nú hafa þeir gefið honum Ólaf
Pálsson.
Læknirinn hefir látið þess getið,
að gjafirnar fari heldur batnandi
og þyki sér ólíkt meiri eign í
Ólafi Pálssyni en Jóhanni Bárðar-
syni.
8. þing Alþýðusainbandsins
er nýafstaðið í Reykjavík. Ekki
hefir Skutull frétt af gerðum þess.
Héðan að ve9tan fóru engir full-
trúar, þar sem ferðir voru svo
óhagstæðar. Er því skotið til stjórn-
ar sambandsinB að athuga betur
um það næst, er þing verður
haldið.