Skutull - 29.07.1932, Blaðsíða 3

S K U T U L L
3
Annar fógetaúrskuríur. Frh.
svör þess eínis, aÖ Bjarni Eiríks-
»on ætti ekkert í fiskkaupum
Högna og Bjarna, en væri á hinn
bóginn undirrita&ur leigusamning
öskverkunarstöövarinnar ásamt þeim
Högna og Bjarna og bæri því
ábyrgð á leigunni með þeim, sam-
kvæmt samningnum.
Var nú Jón Fannberg opinberlega
gerður uppvís að því að segja að
eins hálfan sannleikann, til þess að
svíkja út einn rótarkassa, og varð
hann að viðurkenna, að i étt væri
sem form. sagði um samábyrgð
Bjuna Eiríkssonar fyrir stöðvar-
leigunni.
Að vöimu spori kom ÓrkarBorg
aftnr, gekk fram hja kassanum og
að F.>nnberg, tók hann aísíðis og
ínælti við hann nokkrar setningar,
en fór heim síðan. Virt.ist hann þvi
hafa faliist á, að útskipun þessi
væii óheimil öðium en Nithan &
0 sen. Er það að vísu lofsvert, að
domarinn skyldi taka þessa stefuu
í malinu að fengnum uppýdngom,
en óneitanlega hefði verið skemti-
legra, að hann hefði kynnt sér alla
malavöktu, áður en hann kvað upp
Úrskurðinn.
Var nú kassinn fluttur á bil aft-
Ur upp á afgreiðsiu og settur inn i
vöruhús Nathan &0 sen en Jón Fann-
beig sigldi hraðbyri til Bolungavíkur.
2. Jón Ölafur.
Eins og áður er getið, var Jón
Ó:afur, lögregluþjónn, í fylgd með
Borg dómara. — Þegar kassinn var
stöðvaður á b'yggjunni, rauk Jon
þegar til og hugðist að velta honum
út af henni ofan í bát Bolviking-
anna. Má Jón þakka fyrir, að giip-
ið var fram fyiir hendur honum í
þessu, því hefði hann mátt ráða, er
euginn vafl á, að kassinn heíði
farið í sjóinn eða mölvast á borð-
stokk bátsins. Sýndi Jón frábæit
kapp í þessari utskipunartilraun
fyrir andstæðinga verkalýðdns i
Boiungavik, enda vaið verkamönn-
um að oi ði, að hann mundi betur
fallinn til vinnumennsku hjrHögna
og Bjarna en til löggæslu fyiir ís-
firðinga. Var tekið undir þetta af
mörgum, enda er hiti mikill í bæj-
aibúum gegn Jóni, sem nú heflr
sannarlega bætt gráu ofan á svait
í embætti sínu, er hann geiist
verkfallsbrjótur algerlega án skip-
Vinar frá yflrmanni sínum.
3, Verklyössamtökín.
Allir hefðu verið fúsir á að láta
Bjarna Ehiksson fá sinar vörur, ef
það hefði ekki reynst lygi hjá Jóni
Fannberg, að Bjarni væri að öllu leyst-
ur úr lélagsskap Högna og Bjarna
Fannberg. Eins má segja, að þessi
rótarkassi hafi enga hernaðarlega
þýðingu haft. En verklýðssamtökin
á ísafirði vilja ekki d a n s a
eftir þeirri krossanes-rnúsik, sem
setur i gang gylta lögreglu til að
brjóta samtök viunustéttanua a bak
aftur, Þess vegna höldum við uppi
banuiuu, hvað sem iúgregluvaldið
reymr að gera.
Ö m e n n i n b.
Drykk’Uskapur bifreiðastjóra —
jaí'n el er þeir eru við stórf sín
— mun enn talsvert algengt fyr-
irbrigði hór i bæ, þótt slíkt sé
nú fordæmt og lögbaunað um
alian hinn menntaða heim.
Nú i vikunni ók drukkinn
bit’reiðastjóri út af skógarbraut-
inni. , En er honum hafði verið
hjálpað upp á veginn aftur, kom
hantí sigri hiósandi i bæinn og
ók þá svo ógætilega — i sigur-
vimunni — að glæpsamlegc tuá
teijast.
Annar bifreiðastjóri her í bæn-
um, sem flestir bæjarbúar kannast
við, er svo að segja daglega
drukkinn við störf sin.
Detta vita fjölmargir, en lög-
raglan læzfc ekkerfc sja, og þvi
þiifsfc þessi ómenning. Er þó hór
um svo alvarlegt mal að ræða —
þar eð bifreiðasfcjórar hafa ekki
eiugöngu abyrgð á siuu eigin
iifi, heldur og farþega sinna og
vegfarenda allra — að ekki má
láta slíkc irawferði óátalið.
£»eas er þó skilt að geta, að
wargir biireiðastjórar hór — og
flesfcu, sem betur fer — eru hinir
mesfcu regiumenn.
Ættu bæjarbúar, ekki sisfc þeir,
sem bindindi og reglusami uuua,
að sýna, að þeir kunna að mefca
þetfca, með því að iiafa eingöngu
skifti við hina reglusömu bifreiða-
stjóratil mann- og vöruflutDÍnga, eD
gauga aigjöriega fram hja hinuui,
er hvorki virðast hafa ábyrgðar-
eða sómatilfinniugu.
6. A.
Lærjfeöur lagbrjbtanna.
Við yfirheyrslu út af lögbrotum
kemur það iðulega fram, hverjar
orsakir liggja til þess, að menn
lenda út á þá braut. Nýlega kom
það fram við yfirheyrslu á tveim
bruggurum, að þeir tjáðu lögregl-
unni, að hugmyndina og aðferðina
að því að brugga, hefðu þeir fengið
gegnum leiðbeiningar Morgunblaðs-
ins. Sagði annar þessara manna
beint, að hann hefði eingöngu farið
eftir skrifum blaðsins, en hinn
kvaðst hafa læit það og byrjað á
því eftir skrifum Guðmundar Hann-
essonar prófessors. Báðir þessir
menn töldu, að án þessara skrifa
hefði sig vantað huekvæmni og
kunnáttu til að byi j i á þessari
þarfa-iðju!. En þetta eru ekki ein-
ustu mennirnir, sem sagt hafa
lögreglunni, að þeir hafi lært þetta
af Morgunblaðinu og skrifurum
þess, þvi það hefir þráfaldlega
komið fyrir, að sökudólgarnir hafa
haft sinar hugmyndir og lærdóm
þaðan.
S6kn.
FiskverO í Bolungavik.
Jon Fannberg reikoaði út í 24.
tbl. Vesturlands, að 10 aura b>eyt-
ing á kaupinu hefði engin áhrif á
útgjöld tiskikaupmanna, ef flskveið
breyttist um Va eyri í gagnstæða
átt.
Á gmndvelli þessa útreiknings
skal nú Skutull sýna fram á, hvaða
flskverð ætti að léttu lagi að vera
i Boluneavík hjá Högna og Bjarna
með 70 aura kaupiuu þeirra, tii
þess að þeir tækju ekki stærri
ágóðahlut af sjómönnum en aðrir
flskikaup nenn á Vestfjörðum.
Fiskveið hjá þeim Högna og
Bjarna er 61/* eyrir p*. kv. og
vmnu karla greiða þeir með 70 au.
pr. klst. — Tökum nú Súðavík
sem dæmi. Þar er kaup 1.00 kr.
og flskverð 7 aurar. Væri nú kaup
í Súðavík 90 aurar, ætti fiskverð
þar að vera 71/2 eyrir samkvæmt
útreikningi Jóns. Væri það 80 au.
gæti flskverðið verið 8 aurar á kg.
fískikaupmönuum að skaðlausu, eftir
því sem Jón segif. Og væri kaupið
70 aurar, eins og það er hjá þeim
Högna & Co.. þá ætti flskverðið að
geta verið S1/2 eyrlr. Nú er að-
staða til fiskveiða sist verri í Bol-